ဤသို႔ Game မွန္မွန္ေဆာ့၊ စာမွန္မွန္ က်က္ရင္းႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္တက္ရသည့္ ပထမႏွစ္ကို ေကာင္းစြာ ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းႏိုင္ခဲ့၏။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္တြင္ major အဓိက ဘာသာရပ္မ်ားအျပင္ chemistry, physics အစရွိသည့္ ဘာသာရပ္မ်ားလည္း ပါ၏။ ထို႔ျပင္ အျခား major တို႔ႏွင့္သာ ေရရွည္ သက္ဆိုင္သည့္ ဘာသာရပ္မ်ားလည္း သင္ၾကားရ၏။ (အေျခခံ သေဘာတရားေလာက္ေပါ့။) Drawing, Workshop အစရွိသည့္ ဘာသာရပ္မ်ား ျဖစ္၏။ တႏွစ္ထိထားၿပီးေသာ က်ေနာ္သည္ အတန္းခ်ိန္ အမ်ားႀကီး တက္စရာမလုိေၾကာင္းကို အေစာပိုင္းက က်ေနာ္ ေျပာျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္၏။

ထိုကဲသို႔ မတက္ရသည့္ ဘာသာရပ္မ်ားထဲတြင္ Drawing ဘာသာရပ္ ခ်ိန္လည္းပါ၏။ ထိုဘာသာရပ္သည္ စာသင္ခ်ိန္ တပတ္တြင္ (၂) ရက္ပါ၏။ စာသင္ခ်ိန္အားျဖင့္လည္း (၂) ခ်ိန္၊ (၃) ခ်ိန္ ဆက္ေတြ ျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ Drawing ဘာသာရပ္ သင္ေပးသည့္ ဆရာ ကိုယ္တိုင္က က်ေနာ္တုိ႔ Repeater မ်ားကို ပံုဆြဲဖို႔ မလိုေၾကာင္း ေျပာထား၏။ မႏွစ္က က်ေနာ္တု႔ိ ဘယ္လို၊ ဘယ္ေလာက္ ထိ ေကာင္းေကာင္းဆြဲခဲ့ေၾကာင္းကို ဆရာ သိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာ ကို္ယ္တိုင္က က်ေနာ္တို႔ကို သက္ေတာင့္သက္သာ ေနေစျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္တို႔ ေမဂ်ာတြင္ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ repeater (၄) ေယာက္ ရွိ၏။ က်ေနာ္၏ ဂိမ္းေဆာ့ေဖာ္ ေဆာ့ဖက္မွာ major တူ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ႏွင့္ mining major မွ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ျဖစ္၏။

တခါက Drawing ခ်ိန္ မွာ ၾကံဳေတြ႕ရတာေလးကို ခုခ်ိန္ထိ မွတ္မိေနေသး၏။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္သည္မွာ တလ မျပည့္ေသးေပ။ Drawing ခ်ိန္ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ major က mining major ႏွင့္ တြဲသင္ရ၏။ ဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း က်ေနာ္တို႔က ဆြဲစရာ မလိုေပ။ ဟိုေငး၊ ဒီေငး လိုက္ယား လိုုက္ယားႏွင့္ေပါ့။ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားဖု႔ိ ပ်င္းေနခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ဆရာႏွင့္ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္၏။ ဆရာက အသစ္တက္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ ေလးမ်ားကို ရွင္းျပေနခ်ိန္ဆိုလွ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အခ်င္းခ်င္း စကားစျမည္ ေျပာေပါ့။ တခါတေလ ဆရာက တျခားသူကို ရွင္းျပေနလို႔ မအားလွ်င္ က်ေနာ္တို႔က ရွင္းျပေပါ့။ mining major မွ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ repeater မ်ားႏွင့္ စကားလာေျပာ၏။ အကိုတို႔ကို အားက်တယ္ ဗ်ာ။ အတန္းခ်ိန္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး မတက္ရဘူး။ ခုၾကည့္ Drawing ခ်ိန္တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ ပံုမဆြဲရဘူး။ သူ႔ စကားအဆံုးမွ က်ေနာ္က တခြန္းထဲသာ ျပန္ေျပာလိုက္၏။ အားက်ရင္ တႏွစ္ က်ခံလိုက္ေလ။ ထို႔ေန႔ ထိုအခ်ိန္ ကတည္းက ထိုညီေလး က်ေနာ့္နား လံုး၀မလာေတာ့ေပ။ လမ္းမွာေတြ႕လွ်င္ေတာင္ ျပံဳးခ်င္ခ်င္၊ မျပံဳးခ်င္ခ်င္ႏွင့္။ က်ေနာ္ေျပာတာ ဘာမ်ား မွားလို႔လဲဗ်ာ ေနာ့္။

ကိစၥတိုင္းမွာ ကိုယ္စီ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ ရွိၿပီးသားလို႔ က်ေနာ္ လက္ခံထား၏။ တႏွစ္ထိတယ္။ အခ်ိန္ပုပ္တယ္၊ အသက္ တႏွစ္ႀကီးတယ္၊ ေငြကုန္တယ္ ဆိုသည္ျဖင့္ ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သုိ႔ တႏွစ္ထိလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မိတ္ေဆြသစ္၊ သူငယ္ခ်င္း သစ္ ထပ္ရ၏၊ သင္ခန္းစာမ်ား ပိုမို နားလည္ၿပီး ေက်ညက္သြား၏၊ အနားရခ်ိန္မ်ား ပိုရလာ၏၊ ယခင္ေလာက္ စာက်က္ရ၊ လုပ္ရ မခက္ေတာ့ေပ။ အဆိုး အေကာင္းဆိုတာ အၿမဲ ဒြန္တြဲေနသည္ မဟုတ္လား။

သို႔ေပမယ့္ လူအမ်ားစု အျမင္မွာေတာ့ တႏွစ္ထိ၊ တႏွစ္ မေအာင္မ်ားကို လူဆိုးမ်ား၊ စာမလုပ္သူမ်ားလို႔ စာရင္းသြြင္းလိုၾက၏။ (တႏွစ္က်လို႔ က်ေနာ္ မသံုးလိုေပ။ က်ေနာ္ ပထမႏွစ္ မေအာင္လို႔ိဆိုၿပီး ဆယ္တန္းကို ျပန္က်သြားျခင္းမွ မဟုတ္ပဲ။ အဘယ္ေၾကာင့္ က်ကို သံုးရမည္နည္း။ ယခု က်ဴရွင္ဆရာ ျဖစ္ေနေသာ က်ေနာ္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ က် ဟူေသာ စာလံုးကို မသံုးေပ။ က် အစား မေအာင္ဟု သာ သံုး၏။ ဆိုလိုခ်င္တာျခင္း အတူူတူပဲဟု ဆိုေပမယ့္ ၾကားရသူ၊ ခံရသူ ရင္ထဲ၌ က်ဆိုသည့္ စကားလံုးထက္ မေအာင္ဆိုသည့္ စကားလံုးက အတန္ငယ္ သက္သာ၏။ စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာအားျဖင့္လည္း ခံသာ၏။ ယခုတတန္းကို ေနာက္တႏွစ္ ထပ္ေနလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ တန္႔ေနသည္ဟု သာ ေျပာလို႔ရေပလိမ့္မည္။) က်ေနာ္ အပါအ၀င္ က်န္ repeater သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ လူဆိုးမ်ား မဟုတ္ေပ။ လူမိုက္မ်ားလည္း မဟုတ္ေပ။ ထိုစဥ္က လူအမ်ားစု၏ က်ေနာ္တို႔ အေပၚ ျမင္ေသာ အျမင္သည္ ေကာင္းေသာ အျမင္မ်ဳိး မဟုတ္သည္ကေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ ယခုလည္း အတန္း စာေမးပြဲ မေအာင္သူမ်ားကို လူအမ်ားစုက လူေပမ်ား၊ လူဆိုးေလးမ်ား အျဖစ္ ျမင္ေနၾကေသး၏။ ဤ အခ်က္သည္ လြန္စြာမွာပဲ ဆိုးလွ၏။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31