ေဆးေသာက္ေသာက္ၿပီးခ်င္း ခ်က္ခ်င္းေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ေပ။ ေဆးအရွိန္ ျပဖို႔က အနည္းငယ္ေတာ့ ၾကာသည္ကိုး။ မိနစ္ (၂၀) ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့၏။ ယခု ေသာက္သည့္ ေဆးက ႏွာစီး သီးသန္႔ ေသာက္သည့္ ေဆး ျဖစ္၏။ အျခားသူမ်ားေတာ့ မသိေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ထိုေဆး ေသာက္လိုက္လွ်င္ ႏုန္းၿပီး အားရုပ္သြားသလို ခံစားရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာ္ရံု အေျခအေနႏွင့္ေတာ့ ထိုေဆးကို မေသာက္ခ်င္ေပ။ ခုက ႏွာစီး တာရွည္ေနလို႔သာ။

ေဆးရွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး နာရီ၀က္ေနတာ့ ႏိုးလာ၏။ တမနက္ခင္းလံုး ပြင့္ေန၊ ပူေနခဲ့ေသာ ေနသည္ မိုးတိမ္မ်ား ၾကားသို႔ ၀င္သြားၿပီ ျဖစ္၏။ မိုးက အံုေနရံုတင္ မကဘဲ ရြာကို ရြာေနၿပီ ျဖစ္၏။ ရြာသည့္ အရြာက သဲသဲမဲမဲကို ရြာေနျခင္း ျဖစ္၏။ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ ၾကည္လင္ သာယာေနရမည့္ ေန႔ႀကီးမွာမွ ရြာေနျခင္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္၏။ ညေန (၄) နာရီ ခြဲခါနီးမွာေတာ့ က်ေနာ္ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာ၏။ အေမ့ကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သြားႀကိဳရဦးမည္ ျဖစ္၏။ လျပည့္ လကြယ္ဆိုလွ်င္ အေမက စြန္းလြန္းေက်ာင္းမွာ တရားသြားထိုင္ေနၾက ျဖစ္၏။

မိုးက ရြာေနတုန္း ျဖစ္၏။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အေမ့ကို လာကန္ေတာ့ဖို႔ အကို ၀မ္းကြဲ ေရာက္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကားႏွင့္ပင္ အေမ့ကို သြားႀကိဳလိုက္၏။ မိုးကေတာ္ေတာ္ေလးကို ေကာင္း၏။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာကို ရြာ၏။ ေရလည္း ေတာ္ေတာ္ပါ၏။ ဘယ္ေလာက္ထိ ပါလဲဆို က်ေနာ္တို႔ ၀န္ထမ္းအိမ္ယာ ၀န္းထဲရွိ (၂) ခန္းတြဲ အုတ္ကန္ႀကီးပင္ ျပည့္သြားသည္အထိပင္။ ညေန (၅) နာရီခြဲ ေက်ာ္၊ (၆) နာရီ ထိုးခါနီးမွ မိုးက တိတ္သြားခဲ့၏။ လည္ပတ္ခ်င္္သူမ်ား အတြက္ အဆင္ေျပၿပီေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္မွ မသြားေပ။ အိမ္မွာပဲ ေနမည္ ျဖစ္၏။

တိတ္သြားသည့္ ကိုေရႊမိုးက (၇) နာရီ ထိုးခါနီးမွာ တခါ ရြာခ်ျပန္၏။ ညေနတုန္းက လိုပင္ သဲသဲမဲမဲကို ရြာ၏။ အင္း လည္ပတ္မည့္သူမ်ားေတာ့ အခက္ၾကံဳရေပဦးမည္။ နိဗၺာန္ေစ်း အလွဴတန္းေလးလည္း မည္သို႔ ေနမည္နည္းဟု ေတြးပူေနမိျပန္၏။ အင္း မိုးကလည္း ဒီလိုေန႔ႀကီးၾကမွ ရြာရတယ္လို႔။ ခုေနာက္ပိုင္း အခါႀကီး ရက္ႀကီးမ်ားမွာ မိုးမလြတ္တာ အေတာ္မ်ားလာၿပီ ျဖစ္၏။ ညစာ စားၿပီးေနာက္ က်ေနာ္လည္း အိပ္ရာထဲ ၀င္ၿပီး ေစာင္ျခံဳ ေကြးေနလိုက္၏။ မိုးႀကီးႀကီး ရြာေပမယ့္ မီးမပ်က္လို႔ ေတာ္ေသး၏။

က်ေနာ္လည္း အိပ္ရာထဲမွာပဲ ဂိမ္းေဆာ့ရင္း နားေနလိုက္၏။ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ တကားေလာက္ ၾကည့္ၿပီး အိပ္မည္။ မအိပ္ခင္ေတာ့ ေဆးတလံုးေလာက္ ထပ္ေသာက္မွ ျဖစ္ဦးမည္။ ေစာေစာေတာ့ အိပ္မွ ရဦးမည္။ မနက္က ဆြမ္းေတာ္က မၾကြထားေတာ့ ေနာက္ေန႔ မနက္ေတာ့ ၾကြႏိုင္၏။ အေမ့ကို ဆြမ္းလိုက္ေလာင္းကူရဦးမည္ကိုး။ က်ေနာ့္ လျပည့္ေန႔ အားလပ္ရက္ေလးကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တက္၊ အိမ္မွာပဲ နားေနျခင္းႏွင့္ ကုန္ဆံုးသြား၏။ မၾကာခင္ ပိတ္ရက္မ်ား ကုန္ဆံုးေတာ့မည္ ျဖစ္၏။ အလုပ္ခြင္သို႔လည္း ျပန္၀င္ရေတာ့မည္။ ခုလို ၾကျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ မနားလိုက္ရသလိုလိုပင္။

Don Jaun

MSC 31