“ နံနက္ခင္း ” ထိုစကားလံုးသည္ က်ေတာ္ႏွင့္ ခပ္စိမ္းစိမ္း ျဖစ္လို႔ေနတာၾကာၿပီ ျဖစ္၏။ ခပ္ေစာေစာ ထေလ့ မရွိေသာ က်ေတာ္အဖို႔ နံနက္ခင္းႏွင့္ မထိေတြ႕ ျဖစ္သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္၏။ ေက်ာင္းဖြင့္စတုန္းက မနက္အေစာ စာသင္ခ်ိန္မ်ားေၾကာင့္ ခပ္ေစာေစာ ထျဖစ္ေသာ္လည္း က်ေတာ့္ကို ေမာင္ေလး တေယာက္ကဲ့သို႔ ခ်စ္ေသာ၊ နားလည္ေပးေသာ အေဆာင္ ဆရာမမွ က်ေတာ္၏ အေစာထေလ့ မရွိေသာ အက်င့္ကို သိ၍ မနက္ပိုင္း စာသင္ခ်ိန္အား ညေနခ်ိန္သို႔ ေျပာင္းေပးလိုက္၏။ က်ေတာ့္အတြက္ လြန္စြာမွပင္ အဆင္ေျပေပ၏။ ညညဆို ေတာ္ေတာ္္ႏွင့္ မအိပ္၊ မနက္က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မထေပ။

အေမကေတာ့ ထိုအက်င့္ကို သိပ္သေဘာမေတြ႕လွသျဖင့္ တခါတရံ ဆိုဆံုးမမႈျခင္း အမႈကို ျပဳ၏။ တခါေသာ္ က်ေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္၍ ေဆးခန္းသြားျပေသာအခါ၌ အေမက က်ေတာ္၏ အိပ္ခ်ိန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာ၀န္အား ေျပာဆို တိုင္တန္းေလ၏။ ဆရာ၀န္က ဘယ္လိုမ်ား အိပ္လို႔လဲ ေမးေတာ့။ အေမက က်ေတာ့္၏ အိပ္ခ်ိန္အား ေျပာျပေလေသာ အခါ ဆရာ၀န္က အင္း အိပ္ခ်ိန္မမွန္တာကလြဲရင္ လူတေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ အိပ္ခ်ိန္ကေတာ့ အျပည့္အ၀ရွိေနပါတယ္ ဟု ဆိုေလ၏။ အေမသည္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ ျဖစ္ေန၏။ ေရွ႕ေနငွားပါသည္ ဆိုမွ အႏွီဆရာ၀န္၏ စကားေၾကာင့္ အေမသည္ က်ေတာ့္အား မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ရမည္ကို ထပ္မံ စဥ္စားခန္း ၀င္ရျပန္ေတာ့၏။ သို႔ေသာ္ ေဆးခန္းျပၿပီး အျပန္မွာေတာ့ ဆရာ၀န္က က်ေတာ့္အား အခ်ိန္မွန္ အိပ္ရန္ မွာမွသာ အေမသည္ အတန္ငယ္ ျပံဳး၍ လာ၏။

နံနက္ခင္းသည္ ေန႔တေန႔၏ အစျဖစ္၏။ တေန႔တာ အင္ျပည့္အားျပည့္ ေမာင္းႏွင္ဖို႔ အစကနဦးပင္ ျဖစ္၏။ က်ေတာ္သည္ ညေနဆည္းဆာကို ပိုမိုႏွစ္သက္သူ တေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း နံနက္ခင္း တခုကိုလည္း မပစ္ပယ္လိုသူ ျဖစ္၏။ ခပ္ေစာေစာထေလ့ မရွိေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါ ကိစၥ တခုခုေၾကာင့္ အေစာထျဖစ္သည့္ ရက္မ်ဳိး၌မူ နံနက္ခင္းႏွင့္ က်ေတာ္ ထိေတြ႕ခြင့္ ရေလ၏။

ရာသီဥတု ၾကည္လင္ေသာ နံနက္ခင္းမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရသလို၊ တခါတရံ၌လည္း ရာသီဥတု ဆိုးရြားသည့္ နံနက္ခင္းမ်ားႏွင့္လည္း ၾကံဳေတြ႕ရ၏။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးကေတာ့ သူ႔ အလွႏွင့္ သူ တမ်ဳိးစီ လွလို႔ေန၏။ က်ေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးေနၿပီးေသာ ဆည္းဆာခ်ိန္ခါ ကဲ့သို႔ပင္ နံနက္ခင္းသည္လည္း ထိေတြ႕ခြင့္ ရခ်ိန္တိုင္း သူ႔ အလွအပႏွင့္ က်ေတာ့္အား ဖမ္းစားေလ့ ရွိ၏။

ခပ္ေစာေစာ ထေလ့ မရွိေသာ က်ေတာ့္အဖို႔ တပတ္ကို (၃) ရက္ေလာက္ အေစာထျဖစ္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လို႔ လာေလေတာ့၏။ Futsal အားကစားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ခင္မင္ရေသာ အကို တေယာက္မွ မနက္ေစာေစာ ေဘာလံုးကန္ၾကရန္ တိုက္တြန္း ေဆာ္ၾသမႈေၾကာင့္ ၀ါသနာတူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စု၍ Futsal ကစားၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ကြင္းႀကီးမွာ ကစားရန္မွာ က်ေတာ္တို႔၏ အသက္အပိုင္းအျခားႏွင့္ ခံႏိုင္စြမ္းအားေၾကာင့္ ဂိုးလတ္လို႔ ေျပာႏိုင္သည့္ Futsal ကို ကစားျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ လူစုၿပီး အဆင္ေျပသည့္ ရက္မ်ား၌ တပတ္ကို (၃) ႀကိမ္ ကန္ၾက၏။ စစခ်င္း ကန္သည့္ ရက္မ်ား၌မူ အလြန္ေမာ၏။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ရက္မ်ား၌ အသားက်၍ လာကာ ပံုမွန္ ကစားလာႏိုင္သည့္အျပင္ ေျခစြမ္းျပၿပီး ဂိုးမ်ားပင္ သြင္းယူလာႏိုင္ခဲ့၏။ စလိုက္၊ ေနာက္လိုက္၊ တ၀ါး၀ါး၊ တဟားဟား ႏွင့္ ေပ်ာ္ဖို႔အလြန္ေကာင္း၏။

Futsal အားကစားေၾကာင့္ ခပ္ေစာေစာထ ျဖစ္လာ၏။ ခပ္ေစာေစာ ထႏိုင္ရန္ ခပ္ေစာေစာ အိပ္ယာ၀င္ဖို႔ လို၏။ ယခင္က ညနက္သည္အထိ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ေသာ က်ေတာ္သည္ ခပ္ေစာေစာ အိပ္ျဖစ္လာ၏။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ညဥ့္နက္ခ်ိန္၌ ဖမ္းဆုပ္ေတြးေတာ မိထားေသာ အေတြးမ်ား၊ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္း ၾကံဳေတြ႕ေနရေသာ အရာမ်ားကို စာစီေလ့ ရွိသူ က်ေတာ့္ အဖို႔ ညဖက္ စာမေရးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ရေတာ့၏။ သို႔ေသာ္လည္း နံနက္ခင္း ေဘာလံုးကန္၊ ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ စာေရးဖို႔ အခ်ိန္ တခု ထြက္လာေလ၏။ ညဖက္အစား မနက္ဖက္ စာေျပာင္းေရးရသည့္ ခံစားခ်က္ကလည္း တမ်ဳိးေလး ထူးျခားလွ၏။ ရိုးသားစြာ ၀န္ခံ ရလွ်င္ ညဖက္ထက္ မနက္ဖက္ စာေရးရသည္ကို က်ေတာ္ ပိုမို အႀကိဳက္ေတြ႕လို႔ ေနေလ၏။

အိပ္ခ်ိန္ မွန္ေနေတာ့ လူက ယခင္ထက္ ပိုၿပီး ၾကည္ၾကည္လင္လင္ တက္တက္ၾကြၾကြ ျဖစ္လို႔ေန၏။ မနက္ဖက္ ကိုယ္လက္ ေလ့က်င့္ခန္းေၾကာင့္ ေခၽြးထြက္ၿပီး ေလးလံမႈ ကင္းေနေသာခႏၶာကိုယ္သည္ တေနကုန္ လႈပ္ရွား သြားလာရတာလည္း ယခင္ထက္ အဆင္ေျပလာ၏။ အေကာင္းဆံုးက မနက္ပိုင္း စာေရးျခင္းကို ညပိုင္းေရးျခင္းထက္ ပို၍ သေဘာေတြ႕ေနျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တပတ္ကို (၃) ရက္ေလာက္သာ မဟုတ္ေတာ့ပဲ တပတ္လံုး၊ တလလံုး၊ တႏွစ္လံုး ခပ္ေစာေစာထကာ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားၿပီးေနာက္ စာမ်ား ေရးေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။

Don Jaun

MSC 31