ဆိုင္ကယ္ထုတ္ရင္း ဆိုင္ေရွ႕ ေရေျမာင္းဖံုးထားသည့္ လပ္ေနသည့္ အဖံုး တခ်ပ္မွ ေျခေထာက္ တဖက္ ေျမာင္းထဲ က်သြား၏။ ဆိုင္ကယ္က ေနာက္ျပန္္ထုတ္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေျမာင္းကို သတိ မထားမိလုိက္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေျမာင္းထဲ က်သြားျခင္း ျဖစ္၏။ ယခင္ရက္မ်ားက ဘာမွ မျဖစ္ပဲ ဒီေန႔မွ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဆိုးလိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း။ ေျမာင္းက သိပ္မနက္လို႔ ေတာ္ေသး၏။ ေရဆိုးေျမာင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေျခေထာက္ တဖက္လံုး နံေစာ္သြားေတာ့၏။ ေျခသလံုးနား တ၀ိုက္ကေန ေအာက္ေျခအထိ စုိသြားျခင္း ျဖစ္၏။

ေဆာင္းတြင္း ညဖက္ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးႀကီးမွာ အလုပ္ပိုသြားရေတာ့၏။ အေပၚထပ္က တပည့္ေလးကို လွမ္းေခၚၿပီး ေရေဆးရေတာ့၏။ ေအးလိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း၊ မေဆးလို႔က မျဖစ္ေပ။ နံေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေျခသလံုး ေအာက္နားက ေပေနေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေနရာကို ဆပ္ျပာႏွင့္ပြတ္ၿပီး ေရေလာင္းခ်လိုက္၏။ ေျမာင္းထဲက်သည့္ ဘယ္ဖက္ ေျခေထာက္မွာ စီးသည့္ ဖိနပ္ တဖက္ကို ခၽြတ္ၿပီး ေျခအိတ္ကို တပါတည္း ေလွ်ာ္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ဖိနပ္ကိုလည္း ေလွ်ာ္ရ၏။ ဆပ္ျပာႏွင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ပြတ္ၿပီး ေရေလာင္းေပါ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ မနက္မွ ေနာက္တေခါက္ ထပ္ေလွ်ာ္ရမည္။

တေအာင့္ ေနေတာ့ ေလွ်ာ္လို႔ ေရေလာင္းလို႔ ၿပီးသြား၏။ ေျခအိတ္ႏွင့္ ဖိနပ္ႀကိဳးကိုေတာ့ ဆိုင္ကယ္ Toolbox ထဲ ထည့္ၿပီး စိုေနသည့္ ဖိနပ္တဖက္ကို အသာစြတ္ၿပီး ျပန္ခဲ့ရ၏။ ဖိနပ္က စုိေနေပမယ့္ ခဏ (၁၀) မိနစ္ေလာက္ပါပဲေလ ဆိုၿပီး ဒီအတိုင္း စီးၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့၏။ သို႔ႏွင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္မွ အေခ်ာေဆးမည္ ေတြးထားသည့္ စိတ္တို႔က တခါတည္း ေဆးလိုက္လွ်င္ ေကာင္းမည္ဆိုၿပီး ေတြးမိ၏။ မနက္မွဆိုလွ်င္ ေလွ်ာ္ထားၿပီးသား၊ စိုေနၿပီးသား ဖိနပ္တဖက္ကို ထပ္ေလာင္းေနရဦးမည္။ သို႔ႏွင့္ မထူးေတာ့ပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး တပါတည္း ေျခအိတ္ေတြ ဖိနပ္ေတြကိုပါ ေလွ်ာ္လိုက္၏။

ည (၁၀) နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္၏။ ေအးေပမယ့္ က်ိတ္မွတ္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္လိုက္၏။ တေအာင့္ပါ၊ ခဏပါကြာ ဆိုၿပီး ေရစိုေနသည့္ ဖိနပ္ကို စြတ္ခဲ့မိသည္မွာ အခုမွ ထိေတာ့၏။ ေျခသလံုး နာသလို၊ ၾကြက္တက္ခ်င္သလို ျဖစ္ေန၏။ သိပ္ ဆိုးဆိုးရြားရြားႀကီး မဟုတ္သျဖင့္ ေတာ္ေသး၏။ ေဆးေၾကာလို႔လည္း ၿပီးေရာ ေျခေထာက္လည္း အေတာ္ေအးေနၿပီ ျဖစ္၏။ ည (၁၀) နာရီလည္း ခြဲသြားၿပီ ျဖစ္၏။ အိမ္ထဲ၀င္ ေျခေထာက္ကို ေရေျခာက္ေအာင္ သုတ္ၿပီး ေနာက္ ေစာင္ျခံဳထားလိုက္၏။ ေျခေထာက္ေတြ ျမန္ျမန္ ျပန္ေႏြးလာေအာင္ ျဖစ္၏။

ထို႔ေနာက္ ေနာက္ေန႔ ပိုစ့္တင္ရန္ စာေရးဖို႔ ျပင္လိုက္၏။ စေန၊ တနဂၤေႏြ တုန္းက တက္ခဲ့သည့္ စီးပြားေရး ဆိုင္ရာ အျမင္ဖြင့္ သင္တန္းအေၾကာင္းေလး ျပန္ေရးမယ္ေပါ့။ သို႔ေပမယ့္ ယခု ေျခတဖက္ ေျမာင္းထဲ က်သည့္ အေၾကာင္းပဲ အရင္ေရးပါေတာ့မယ္ေလဟု ေတြးလိုက္ၿပီး ယခုကဲ့သို႔ ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္၏။ ေဆာင္းတြင္းႀကီးတြင္ တခါသားမွ ယခုလို အလုပ္ မရွုပ္လိုက္ဖူးေပ။ အမွတ္တရေပ့ါ။ တခါတေလ သတိလက္္လြတ္ ျဖစ္သြားလွ်င္ ယခုလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္သည္ကို သတိထားမိသြားေစတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆိုလွ်င္ ထိုကေလးအိမ္ကေန ျပန္္တိုင္း ထိုေျမာင္းေပါက္ကို ေသခ်ာ သတိထားေတာ့မည္မွာေတာ့ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့၏။

Don Jaun

MSC 31