ပံုမွန္ ေန႔တေန႔လိုပဲ ဒီေန႔ကိုလည္း ျဖတ္သန္း ျဖစ္၏။ မနက္ႏိုး မ်က္ႏွာသစ္ စာသင္သြားေပါ့။ မနက္အေစာ တခ်ိန္ၿပီးမွ မနက္စာ စားေပါ့။ ၿပီးေနာက္ ေနာက္ထပ္ အတန္းခ်ိန္မ်ားကို သင္ေပ့ါ။ ေန႔လည္စာ စား အတန္း၀င္၊ ညစာစားၿပီး အတန္းထပ္သြားေပ့ါ။ ထိုနည္းျဖင့္ က်ေနာ့္အတန္းခ်ိန္မ်ား ည (၉) နာရီဆိုလွ်င္ေတာ့ ၿပီး၏။ (၉) နာရီ ေနာက္ပိုင္း ဆိုလွ်င္ေတာ့ က်ေနာ့္ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ ျဖစ္ၿပီ ျဖစ္၏။ (၉) နာရီ ၿပီးၿပီ ဆိုေသာ္လည္း အိမ္ကို (၉) နာရီခြဲ၊ (၁၀) နာရီမွ ျပန္ေရာက္ေလ့ ရွိ၏။ တခါတေလ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဆံုျဖစ္ေနေသးလွ်င္ ည (၁၁) နာရီ၊ (၁၂) ေလာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့၏။

ယခင္က ေန႔လည္ ေန႔ခင္းဖက္ စာေရးထားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ ညဖက္ကို ေနာက္က်ထိ လည္ေန၊ အိမ္ျပန္မေရာက္ေနလည္း ရ၏။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ ေန႔ခင္း စာေရးခ်ိန္ မရွိေတာ့သျဖင့္ ညဖက္တြင္ စာေရးရေတာ့ မည္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခပ္ေစာေစာ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔၏။ ထိုသို႔ မဟုတ္လွ်င္ ညအိပ္ခ်ိန္ ေနာက္က်သြားႏိုင္၏။ က်ေနာ္၏ အဓိက ျပႆနာက Time Management ျဖစ္၏။ အခ်ိန္ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္မႈ အားနည္း၏။ အခ်ိန္ဇယား ဆြဲထားလည္း လြဲလြဲသြားတာေလးေတြက ရွိိေနေသး၏။ အဆိုးဆံုးက ည အိပ္ခ်ိန္ ျဖစ္၏။ သတ္မွတ္ထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ အၿမဲ ေနာက္က်မွ အိပ္ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္၏။

ေနာက္ေန႔ေတာ့ အေစာအိပ္မယ္ကြာ၊ အေစာအိပ္မယ္ကြာ ႏွင့္ပဲ ေန႔တုိင္း ေနာက္က်ေနေတာ့၏။ ဤအခ်က္ကေတာ့ မျဖစ္မေန ေသခ်ာ ျပင္ဖို႔ လိုေနသည့္ အခ်က္ ျဖစ္၏။ ညဖက္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မွ၊ အိပ္ေရး၀ထားမွ ေနာက္ေန႔မွာ လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏွင့္ အရာရာကို ေကာင္းမြန္ ေအာင္ျမင္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ႏိုင္ေရးသည္ က်ေနာ္၏ ပထမဦးစားေပး ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီေန႔လည္း အတန္းခ်ိန္ ၿပီးတာႏွင့္ အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္လိုက္၏။ ေန႔လည္က စာမေရးထားရေသးေပ။ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ဆံုေနပါက ဒီထပ္ ပိုၿပီး အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်သြားႏိုင္၏။ သို႔ႏွင့္ အတန္း ၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္ျပန္ရင္ ျပင္လိုက္၏။

ည (၈) နာရီမွ (၉) နာရီထိ သင္ေပးရသည့္ အခ်ိန္က one by one ျဖစ္၏။ ထိုကေလး အိမ္က ထမင္းဆိုင္ ဖြင့္ထား၏။ အိမ္ဆိုသည္ထက္ တိုက္ခန္း (ဆိုင္ခန္း) ျဖစ္၏။ ႏွစ္ထပ္ ဆိုင္ခန္းေပါ့။ ေအာက္ထပ္က ထမင္းစား စားပြဲမ်ား ရွိၿပီး က်ေနာ္တို႔က အေပၚမွာ စာသင္ၾက၏။ က်ေနာ္ ေရာက္ခ်ိန္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ထမင္းဆိုင္က မေရာင္းေတာ့ေပ။ ဆိုင္သိမ္းၿပီ ျဖစ္၏။ သို႔ႏွင့္ က်ေနာ္လည္း ေအာက္ထပ္မွာ ဆိုင္ကယ္ထားၿပီး အေပၚမွာ စာသင္ေပါ့။ စာသင္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ထုတ္ၿပီး အိမ္ျပန္ရန္ ျပင္လိုက္၏။ ေရွ႕ရက္မ်ားက သာသာယာယာ ေအးေအးေဆးေဆး ထုတ္လို႔ ရသည့္ ဆိုင္ကယ္ ဒီေန႔မွ ဘာျဖစ္သည္ မသိ။ အမွန္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ျဖစ္တာ မဟုတ္။ က်ေနာ္ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္၏။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31