လူ
လူ
အခ်ိန္ကို ငါတို္႔က စား
ငါတို႔ကို ေငြက စား
ႏွာေခါင္း အစား
ပါးစပ္နဲ႔ အသက္႐ွဴ ဖို႔
ႀကိဳးစားၾကနဲ႔
မစို႔မပို႔ အလင္းေရာင္က
ငါတို႔ မ်က္ႏွာေပၚ က်ေနတာေတာင္
မ်က္လံုးေတြက ေယာင္လို႔ေတာင္ မၾကည့္ဘူး
ႏွလံုးသားေတြကို သိဖို႔
မ်က္လံုးေတြကိုသာ စိုက္ၾကည့္ ေၾကးဆို
ဒါ... အကန္းတေယာက္ကို သင္းခြဲျခင္းပဲ
ေရာင္းသူ ဝယ္သူ မမ်ွေတာ့
စားသံုးသူ ဒုကၡေပါ့
တခုပဲ...
လူသားဖ်ားရင္ ေဆး႐ွိေပမယ့္
ကမၻာႀကီး ဖ်ားရင္ေတာ့...
သိဟ္ ( သုတ)
က်ေတာ္၏ ကဗ်ာ ကေလာင္ အမည္မွာ သိဟ္ ( သုတ) ျဖစ္ပါသည္။
ကမၻာၾကီးဖ်ားရင္
ကမာၻႀကီးဖ်ားမွာေတာ့ ေၾကာက္လွပါတယ္။
Take medicine :D