ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေခတ္မ်ား (1)

ဟိုးတစ္ေခာတ္တုန္းက အခ်ိန္ေတြကို ေျပးသြားမိတယ္ ။ လူေတြ အဝတ္မဝတ္ၾကေသးဘူးတဲ႔ ေကာင္မေလးေတြ လွေနမလားဘဲ ။ သူတို႔အတြက္ ရွင္သန္ဖိို႔ တိုက္ခိုက္ရုန္းကန္ရင္း ။ ေက်ာက္ေခတ္လို႔ဆိုၾကတယ္ ။ ထိုထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေယာင္လည္လည္ ။ အခ်ိဳ႕သမိုင္းဆရာေတြက လူသားခ်င္းေတာင္ျပန္စားၾကတယ္ ဆိုၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔အတြက္ အသားဟင္း တစ္ခြက္မ်ား ျဖစ္ေနမလား ။

_{Image source}

သူတို႔ေတြ ကၽြန္ေတာ႔ကို အထူးအဆန္း ၾကည္႔ေနၾကတယ္ ။ ေဆးလိပ္ေလးတစ္လိပ္ကို မီးတို႔ဖြာလိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ႔ကို ေမွာ္ဆရာလိုလို ျပန္ၾကည္႔ေနၾကတယ္ ။ သူတို႔အတြက္ မီးဆိိုတာ အပ်င္းေျပ ကစားစရာမဟုတ္သလို အေငြ႔ေတြကိုလည္း စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္လို႔ ထင္ေနပံုမရွိပါဘူး ။ ယေန႔ေခာတ္ရဲ႕ အဖိုးတန္ အဆင္တန္ဆာေတြဟာ သူတို႔အတြက္ ေက်ာက္တုန္းေတြ ျဖစ္ေနခဲ႔ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ထိုေက်ာက္တုန္းမ်ားၾကားမွာ သူတုိ႔အတိုင္းဘဲ မထူးျခားစြာရွိေနခဲ႔တယ္ ။

သူတို႔ေတြ အတြက္ အသီးေတြက ေပါမ်ားေနတယ္ ထင္မိတယ္ ။ ကိုယ္မျမင္ဖူးတဲ႔ အသီးေတြပါစားလိိုုက္ရတယ္ ။ အရသာကလည္း အသစ္အဆန္းေပါ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္ အသစ္အဆန္းၾကီး ျဖစ္ေနေပမဲ႔ ဒါဟာ ေဟာင္းႏႊမ္းေနတဲ႔ ေခတ္တစ္ေခတ္က အရာေတြပါေလ ။ သူတိို႔ လယ္ယာေတြ စိုက္စရာ မလိုဘူး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနၾကတယ္ ။ ျပီးေတာ႔ အႏုပညာဆန္ၾကတယ္ ။သံစဥ္ေတြနဲ႔ ဘယ္သူကမွ ေသခ်ာမသတ္မွတ္ထားေပမဲ႔ သူတို႔သီခ်င္းဆိုၾကတယ္ ။

_{Image source}

လူရိုင္းဆိုတဲ႔ စကားလံုးမ်ိဳး သူတို႔အတြက္ ေျပာမထြက္ခဲ႔ဘူး ။ တစ္ကယ္လဲ သူတို႔ေတြ ရိုင္းမေနဘူးေလ ။ စစ္ေတြကို ဖန္တီးဖို႔ သူတို႔ မလံုေလာက္ေသးဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္သိလာတာက သူတို႔ၾကားထဲမွာ ရွိေနရတာ ကိုယ္ေနတဲ႔ လက္ရွိေလာက္ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းဘူး ဆိုတာပါဘဲ ။ ေခတ္မီလက္နက္ေတြ မရွိၾကေသးေပမဲ႔ သားရဲေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္္ကို အတူကာကြယ္ၾကတယ္ ။ ဒါဟာသူတို႔ တိုက္ပြဲဘဲ ။ တစ္ခါတစ္ရန္ အမဲလိုက္တယ္ဆိုေပမဲ႔ လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴး မသတ္ျဖစ္ၾကဘူး ။ ဘာသာစကားဆိုတာ ေသခ်ာ မစံုလင္ေပမဲ႔ အခ်င္းခ်င္္း နားလည္ၾကတယ္ ။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ေနရတာလည္း သာယာသလိုေတာင္ ျဖစ္လာတယ္ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ေခတ္ကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းသြားတယ္ ။

MSC - 9

@domelay (အေတြးမ်ွင္ေလးမ်ား)