ဗန္းေမာ္ ခရီး

နံနက္ခင္း အခ်န္မွာ သာယာတဲ႔ ringtone အသံေလး အစလို႔ ခရီးစဖို႔ ႏွိဳးေဆာ္ပါေတာ္္႔တယ္ ။ က်ႊန္ေတာ္လဲ အျမန္ထျပီး ဆရာမေတြငွါးလာတဲ႔ သံုးဘီးေလးနဲ႔ အစျပဳလို႕ အမွတ္ (၁) က ဘလက္ဆိပ္ အလယ္ဆိပ္ဆိုတဲ႕ ေနရာကို ထြက္လာခဲ႔တာေပါ့ ။ ထြက္လာျပီးတဲ႔အခ်ိန္ထိ စက္ေလွကမေရာက္ေသးပါဘူး ။ အဲ႕ဒီေတာ့မွ သတိရတယ္ ဘာမွ မစားလာရေသးပါလား ။ စက္ေလွလဲ မေရာက္ေသးမဲ႕ အတူတူ တစ္ခုခု သားၾကဖို႕ စီစဥ္တုန္း ေရႊဘံုသာ မွ ဆရာမ ထံမွ ဖုန္းဝင္ဘာပါတယ္ ။ သူတို႕လဲ ေရာက္လာပါျပီတဲ႔ သိပ္မၾကာခင္ဘဲ သူတို႕ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ "ဆရာမတို႔ ဘာမ်ားစားျပီးၾကျပီလဲဆိုေတာ့ သူတို႕လဲ မစားရေသးတာနဲ႔ အေဖာ္ရသြားျပီး အတူတူ အမွတ္ (၁) ေစ်းထဲသြားလို႔ သြားစားၾကပါတယ္ ။ ထို႕ေနာက္မွာေတာ့ ဆပ္ကမ္းသို႔ ဆက္သြားၾကတာေပါ႔ဗ်ာ ။

ဆရာမ အသံုးေလးေတြ မ်ားသလိုဘဲ သြားတဲ႔ဆီ အမ်ားစုကလဲ ဆရာမမ်ားသာျဖစ္ျပီး ေယက္်ားေလးဆိုလို႕ ရွားပါးပစၥည္းလို ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ မပါတာေတာ့မဟုတ္ပါ အနည္းအမ်ားကိုသာေျပာပါတယ္ ။ သို႔ေသာ္ သံဃာေတာ္မ်ားလဲ ပါရွိပါေလသည္ ။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ စက္ေလွေရာက္လာကာ က်ႊန္ေတာ္တို႔လဲ မိခင္ ေရႊကူျမိဳ႕ ရင္ခြင္မွ ထြက္ခြာလာခဲ႔ပါေတာ့သည္ ။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာေတာ့ ရႊာအစံုက ဆရာမ်ားႏွင့္ မိတ္ဖြဲ႔ရင္း စက္ေလွကလည္း တေရႊ႕ေရႊ႕ ေရျပင္ေပၚ ေရႊ႕လ်ွားရင္း က်ႊန္ေတာ္လဲ စာကေလးနည္းနည္းေရးရင္း အထုတ္ေတြၾကားမွာ လိုက္ပါခဲ႔ပါတယ္ ။

ေနာင္မိုတြင္ လိုက္ပါမည္႔ဆရာဆရာမမ်ားအတြက္ ကမ္းခဏ ကပ္ျပီး အနားယူၾကပါေသးသည္ ။ ထိုေနာင္မို ကပ္ခ်ိန္တြင္ ဆရာမတစ္ေယာက္ ဖုန္ခါရင္း လက္စြပ္ျပဳတ္က်ပါသတဲ႔ လက္မွာ စြပ္ထားတဲ႔ဟာကိုမ်ားေနာ္ ။ က်ြန္ေတာ္တို႔လဲ ဝိုင္းကူျပီး ရွာေပးပါတယ္ ။ေနာက္ေတာ့ စက္ေလွ ဝမ္းေအာက္ ပ်ဥ္ခ်ပ္မ်ားအၾကားတြင္ ေတြ႕မိပါတယ္ ။ အေတာ္အတန္ ဝင္ေရာက္ယူရန္ခက္ခဲမည္ထင္ရေပမဲ႔ ထိုလက္စြပ္က်ေသာ ဆရာမမွာ စက္ေလွဗိုက္ထဲ လ်ွင္ျမန္စြာတိုး၍ ဆြဲထုတ္လိုက္ပါသည္ ။ အေတာ္လ်ွင္ျမန္ဖ်တ္လွပ္ေသာ ဆရာမ ပါေပ ။ ျပန္ေတြ႔ျပီးခ်ိန္တြင္ၾကည္႕ေတာ့မွ အေတာ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ျဖစ္ျပီး လက္မွာ လက္စြပ္ထက္ အေတာ္ပင္ေသးေနေလသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။

ေနာက္ ဇင္းပံုတြင္လည္း တစ္ခါ ကမ္းကပ္ပါသည္ ။ ထိုသို႕ကမ္းကပ္ရင္းအခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာ/ ဆရာမမ်ားမွာ ရႊာထဲသို႔ အေပါ့အပါးသြားရန္ ေခတၲသြားၾကပါတယ္ ။ ထို႕ေနာက္ စက္ေလွမွာျပန္လည္ထြက္ခြာရန္ အသံေပးေလျပီ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရႊာထဲမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး မုန္႕ဝယ္သြားကာ ေငြေျခာက္ရာ မေပးဘဲ သြားပါသည္ဟုဆိုကာ လိုက္လာပါသည္ ။ ဦးဇင္း တစ္ပါးမွာမေနသာ၍ထင္ လ်ွင္ျမန္စြာဘဲ တစ္ေထာင္တန္တစ္ရႊက္အား ထုတ္ေပးလိုက္ေလသည္ ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးတြင္ ျပန္အန္းစရာကား ပါမလာ စက္ေလွမွာလဲ ထိုေနရာကိုေက်ာခိုင္းခဲ႔ေလျပီ ။ မုန္႕ဝယ္လာေသာဆရာမတို႔မွာ ဦးဇင္းအား ဝတၳဳေငြျပန္လည္ လွဴဒါန္းျပီးေနာက္ သူတို႕ေျပာသည္အား ျပန္လည္ နားေထာင္ခဲ႔ရပါသည္ ။

ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ေစ်းဝယ္ျပီး ေနာက္တစ္ဆိုင္သို႕ သြားေရာက္ကာ ျပန္လည္ ဝယ္ယူသည္ ။ ပထမဆိုင္တြင္ဝယ္ယူသည္မွာ ေျခာက္ရာက်ပ္ဖိုးျဖစ္ျပီး ဒုတိယဆိုင္တြင္ေတာ့ ေလးရာက်ပ္ဖိုးျဖစ္ရာ အားလံုးစုစုေပါင္း တစ္ေထာင္ဖိုးျဖစ္သည္ ။ ပထမဆိုင္က ျပန္အမ္းေငြမွာ စုတ္ျပဲေနသျဖင့္ ဒုတိယဆိုင္ကလက္မခံေသာေၾကာင့္ ျပန္လဲရာတြင္ လဲမေပးဘဲ တစ္ေထာင္တန္အားျပန္ေပးသည္ ။ ဒုတိယဆိုင္ကမူ ထိုပထဆိုင္ကို သူ ေပးလိုက္မည္ဟူ၍ေျပာရာတြင္ အဆင္ေျပခဲ႕ၾကျပီး ေနာက္ေတာ့ဘာျဖစ္မန္းမသိ ျပန္လာေတာင္းပါသတဲ႔ ။ နားလည္မွဳေလး နဲနဲေလးလြဲယံုပါ ။ သို႕ေသာ္ တစ္ေထာင္ေတာ့ ပါသြားေလသည္ ။ မေတာ္တဆေသးေသးေလးေပမဲ႔ ေရးစရာျပတ္လပ္မွဳမ်ားၾကား ေရးသားလိုက္ပါသည္ ။ နားလည္ေပးၾကပါအံုးဗ်ာ အဆင္ေျပရင္ ခရီးဆက္ပါအံုးမည္ ။

MSC . 9

Phyoe Thant Zin

@domelay (အေတြးမ်ွင္ေလးမ်ား)