ရွင္သန္ရာဘ၀မ်ား(၃)

ခ်ိဳင္းေထာက္ႏွင္႔လူၾကီးေနာက္တြင္ေတာ႔ လူရြယ္တစ္ေယာက္အားတြဲေခၚလို႔လာေသာ ကေလးငယ္ေလးကိုေတြ႕ရျပန္သည္
ကေလးငယ္မွာ ရွစ္ႏွစ္ကုိးႏွစ္ခန္႔အရြယ္ျဖစ္သည္။ ကေလးငယ္ကေရွ႕မွဦးေဆာင္လွ်က္ေလွ်ာက္၏ ။ေနာက္မွလိုက္ပါလာေသာ လူရြယ္
အသက္ေလးဆယ္ခန္႕ရွိေပမည္။ လမ္းေလွ်ာက္ေသာအခါ ဦးေခါင္းအား အေပၚသို႔အနည္းငယ္ေမာ႔လွ်က္ေလွ်ာက္၏။
ကေလးငယ္ကစကားေျပာလွ်င္လက္ကိုေဆာင္႔ဆြဲရသည။္ ထိုအခါထိုလူရြယ္သည္ဦးေခါင္းအားကေလးငယ္မွီေလာက္သာ
အေနအထားသို႔ေရာက္ရန္ ခါးအတန္ငယ္ညႊတ္လွ်က္ေပး၏။ အျပန္အလွန္စကားမ်ားေျပာရင္း တေရႊ႕ေရႊ႕ႏွင္႔ ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္လို႔သြားေန၏။ အေပၚသို႔သာ ဦးေခါင္းေမာ႔လွ်က္ေနရျခင္းသည္ကား ထိုသူ၏ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းသည္ မ်က္တြင္းမ်ား
ေဟာက္ပတ္ႏွင္႔ျဖစ္ေလသည္။ မ်က္လံုးမ်က္စံမ်ားမရွိေခ်။
ေျသာ္ မ်က္မွန္အနက္ေလးတစ္လက္ေတာင္ တပ္ထားဖို႔
အဆင္မေျပဘူးထင္ပါတယ္။ေဘးမွျမင္ရသူအဖို႔ အလြန္စိတ္မသက္သာစရာျမင္ကြင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ လူရြယ္ေလးတစ္ဦးသည္ေျခနင္းသံုးဘီးဆိုက္တြဲအေဟာင္းေလးကို ေလးေလးမွန္မွန္ႏွင္႔ နင္းလာေလသည္။ေျခနင္းခ်ိန္းစေပါ႔ကပ္မ်ားမွာ ဆီငတ္ေနသည္႔အတြက္ ေရွ႕သို႔တစ္ၾကိမ္အားျပဳနင္းလိုက္တိုင္း တဂ်ီဂ်ီႏွင္႔ျမည္ေလ
သည္။ဆိုက္တြဲေလးမွာ အင္မတန္အိုေဟာင္းေနျပီျဖစ္သည္။
ေဆးေရာင္းမ်ားမရွိ ညိဳညစ္ညစ္သံေခ်းမ်ားတက္လွ်က္ရွိေလ
သည္။ဆိုက္တြဲနင္းေသာလူရြယ္ေလးသည္ အတန္ငယ္ရွည္လွ်ားေသာဆံပင္မ်ားကို ေရွ႕သို႔ခ်ကာ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းအုပ္လို႔ထားေလသည္။အမွန္တကယ္ေတာ႔ လွခ်င္လြန္းလို႔ဆံပင္အရွည္ထားကာစတိုင္လုပ္ျခင္းမဟုတ္ပါေပ။ ဆိုက္တြဲနင္းေသာေျခေထာက္တစ္ဖက္သည္အေတာ္ပင္ သိမ္လွီလွ်က္ရွိေလသည္။ ငယ္စဥ္ခါက ယဥ္တိုက္မွုတစ္ခုတြင္ပါ၀င္သြားကာ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း ႏွင္႔ေျခတစ္ဖက္ပ်က္စီးသြားခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေလသည္။

လူရြယ္နင္းလာေသာ ဆိုက္တြဲေပၚမွာေတာ႔ အသက္ခုႏွစ္ဆယ္ခန္႔ အမယ္အိုတစ္ဦးလိုက္ပါလာေလသည္။ ထိုအမယ္အိုၾကီးသည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းပင္ထိုဆုိက္တြဲေလးေပၚမွစီးနင္းလိုက္ပါသြားေလ႔ရွိသည္။ေလျဖန္းထားသည္႔အတြက္ အမယ္အိုအား တဲအိမ္ေလးအတြင္းတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ႔လို႔ကမျဖစ္ပါ။ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္မည္႔သူမရွိ။အမယ္အိုအတြက္ စားေရးေသာက္ေရးႏွင္႔ အေလးအပင္သြားရန္တို႔အတြက္ လုပ္ကိုင္ေပးမည္႔သူမွာ ထိုလူရြယ္ေလးသာျဖစ္ေခ်သည္။ အတက္ပညာႏွင္႔အသိုင္းအ၀န္းဆိုသည္က သူ႔လိုငယ္စဥ္ကပင္ မသန္မစြမ္းျဖစ္ေနသူအတြက္ အလွမ္းေ၀းကြာလြန္းခဲ႔သည္။ သူ႔အေပါင္းသင္းမိတ္ေဆြမ်ားသည္ကား သူ႔လိုပင္ဒုကၡသုကၡ အခက္အခဲကိုယ္စီႏွင္႔ပင္ျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔ကို ကိုယ္ကမကူနိုင္သလို ကိုယ္႔ကိုလည္းသူမကယ္နိုင္ၾက။ မိမိအေရးကိစၥ မိမိသာလွ်င္ အဆင္ေျပေအာင္ေျဖရွင္းရမည္သာ။အမယ္အိုႏွင္႔ သူ႔အတြက္ေန႔စဥ္ ေနထိုင္စားေသာက္ေရးအတြက္ သူစြမ္းေဆာင္နိုင္သည္႔အလုပ္ကေလးရွိရာသို႔ မသြားမျဖစ္သြားရသည္။အမယ္အိုအား သူသြားေလရာေခၚေဆာင္သြားျခင္းျဖင္႔ အလုပ္လည္းမပ်က္ အမယ္အိုအားမ်က္စိေအာက္မွာတင္ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္နိုင္မည္ျဖစ္လို႔ သူသြားေလရာသို႔ ဆိုက္တြဲေလးေပၚတင္ကာေခၚေဆာင္သြားျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ထိုလူရြယ္ႏွင္႔အမယ္အိုတို႔သည္ သားအမိမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။ သားအမိႏွစ္ဦးသည္ ထိုဆိုက္တြဲေလးျဖင္႔ ျမိဳ႕အႏွ႔ံပါတ္ကာ
သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။ျမို႕ထဲရွိလမ္းဆုံ လမ္းေထါင္႔မ်ားရွိ အမွိဳက္ကန္မ်ားသို႔ေရာက္လွ်င္ ဆိုက္တြဲေလးကိုရပ္ကာ
လုပ္ငန္းစေလမည္။ သူ႔အတြက္ေကာင္းနိုးရာရာမ်ား ရွာေဖြယူငင္ျပီး ဆိုက္တြဲေပၚသို႔တင္သည္။ ဆိုက္တြဲေပၚရွိအေမအိုက
ဒီတိုင္းထိုင္မေနပါ။ သူ႔ေရွ႕ေရာက္လာေသာ ပစၥည္းအတိုအစမ်ား ဗူးပလံုးမ်ားကို အိတ္ငယ္ေလးေတြအတြင္း ခြဲျခားျပီးထည္႔မည္ျဖစ္သည္။ ဆိုက္တြဲေပၚမွာေတာ႔ အမယ္အိုေနမပူ မိုးမစိုေစရန္အတြက္ ထမင္းဆိုင္တစ္ခုမွစြန္႔ပစ္ေပးကမ္းလိုက္ေသာ အေတာ္ၾကီးမားသည္႔ဆိုင္သံုးထီးတစ္လက္ကို တံျမတ္စည္းရိုးတစ္ခုျဖင္႔တြဲလွ်က္ခ်ီေႏွာင္ကာတပ္ဆင္လို႔ထားလိုက္သည္။
အမယ္အိုႏွင္႔သူ႔အတြက္ တစ္ေန႔တာျပီးျပည္႔စံုေသာ ယာယီနားေနခိုလွံဳရာေလးပင္ျဖစ္သည္။

ေန႔လယ္ေနပူျပင္းသည္႔အခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုသားအမိအား ျမို႕လယ္ဘုရားၾကီး၀န္းေရွ႕က ေညာင္ပင္ေအာက္တြင္ အျမဲေတြ႕ရ
မည္ျဖစ္သည္။ သားအမိႏွစ္ဦး စကားေတြဆိုၾကရင္း ေန႔လည္စာလား မနက္စာလား မသဲကြဲသည္႔ တစ္ေန႔တာအဟာရကို
အတူတကြစားသံုးကာ နားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ထိုစဥ္ သားအမီႏွစ္ဦးအနီးသို႔ ကိုရင္တစ္ပါးေရာက္လာကာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ျဖင္႔ထည္႔ထားေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာအခ်ိဳ႕ကိုလာေရာက္ေပးေလသည္။ လူရြယ္ေလးသည္ ဆိုက္ကားေပၚမွ ပ်ာပ်ာသလဲဆင္း
ကာ ကိုရင္ေလးအား လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး ေခါင္းကိုငံု႕ထားလွ်က္ ယူငင္ေလသည္။ အမယ္အိုလည္း ဆိုက္တြဲေပၚမွာ လက္အုပ္
ခ်ီ ဦးခ်ရင္ ေက်းဇူးတင္စကားမ်ားဆိုေနဟန္ရွိပါသည္။ သားအမိႏွစ္ဦးအတြက္ ဒီေန႔သည္ ၀လင္စိုေျပစြာ စားသံုးရသည္႔ေန႔
တစ္ရက္ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။

ထိုသားအမိႏွစ္ဦး၏ ထူးျခားခ်က္မွာ သူတစ္ပါးထံမွလိုက္လံေတာင္းရမ္းျခင္း မျပဳျခင္းကိုေတြ႕ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
မွန္ပါသည္ ထိုလူရြယ္ေလးသည္ သူစြမ္းေဆာင္နိုင္သည္႔အလုပ္ျဖင္႔သာ သားအမီႏွစ္ဦးအတြက္ စား၀တ္ေနေရးကိုေျဖရွင္းေလသည္။ယခုလို သူတစ္ထူးမွ ေပးကမ္းလာလွ်င္ေတာ႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာပင္ခံယူပါသည္။ထိုလူရြယ္ေလးသည္ အေနအစားအလြန္ဆင္းရဲပါသည္။ ရုပ္ဆင္းကလည္း ေတာ္ရံုစိတ္မခိုင္သူဆိုလွ်င္ တစ္ခါၾကည္႔ျမင္မိသည္ႏွင္႔ေၾကာက္လန္႔ရြံရွာသြားေစမည္ျဖစ္သည္။ ဘ၀အက်ိဳးေပး ညံ႔လြန္းလို႔သာခုလိုဆင္းရဲဒုကၡျကံဳေနျခင္းသာျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ထိုလူငယ္ေလး၏ ျဖဴစင္ရိုးသားေသာ စိတ္ေနသေဘာထားလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္
ေလးစားဂုဏ္ျပဳထိုက္ေပသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ မသန္စြမ္းဒုကၡသည္ေလး ျဖစ္ေသာ္ၿငားလည္း ကိုယ္႔ခြန္ကိုယ္႔အားျဖင္႔သာ
ဘ၀ကိုရပ္တည္သည္။ လူေကာင္းသူေကာင္းအခ်ိဳ႕ပင္လွ်င္ မစြမ္းနိုင္ေသာအလုပ္ကို ထိုလူငယ္ေလးလုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိပါသည္။
ေရာဂါသည္ မိခင္အိုၾကီးအား ရိုးသားစြာ ရွာေဖြေက်ြးေမြး ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္လွ်က္ရွိျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။

သူတို႔ေနထိုင္ရာေတာအုပ္တြင္းရွိအိမ္တန္းေလးမွာေတာ႔ ေခြးေဟာင္သံအခ်ိဳ႕ႏွင္႔ လူတစ္ေယာက္စ နွစ္ေယာက္စသာ
လွမ္းျမင္ေတြ႕ရေတာ႔သည္။ အိမ္ေစာင္႔က်န္ရစ္သူမ်ားျဖစ္မည္။ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ျမင္ကြင္းအစံုစံုျဖင္႔ ေရႊ႕လွ်ားသြားၾကေသာ
လူတစ္စုသည္ ျမင္ကြင္းမွတေရြ႕ေရြ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကျပီျဖစ္ေလသည္။

ဆက္ပါဦးမည္
@bobokyaw
photo : google image