Let Us Discuss To Succeed (9)

မဂၤလာပါ စာခ်စ္သူ မိတ္ေဆြတို႔ေရ...

ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေက်းလက္ေတာရြာမွ ဆင္းရဲတဲ့ မိသားစု
က ေပါက္ဖြားလာခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ့ မိဘေတြဟာ စားဝတ္
ေနေရး ခက္ခဲတဲ့ ၾကားက ကြၽန္ေတာ့္ကို တကၠသိုလ္ပညာထိ
သင္ယူေစခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မိဘက ေက်ာင္းထား
ေစခ်င္ေအာင္ စာႀကိဳးစားခဲ့သူပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြႏွင့္
ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အယူအဆက ပညာထူးခြၽန္ေအာင္ ႀကိဳးစား၊
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမွာ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရရင္ အသက္
ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္ ေကာင္းေကာင္းမွာ တတ္ေရာက္
ႏိုင္မယ္...။ အထူးသျဖင့္ ေဆးပညာ သင္ယူႏိုင္ရင္ စီးပြားေရး
အရ စားဝတ္ေနေရး မပူပင္ရေတာ့ဘူး...တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဒီအယူအဆေတြျဖင့္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း
ေအာင္ေသာအခါ ေဆးတကၠသိုလ္၊ နည္းပညာတကၠသိုလ္
တို႔ကို ဦးစားေပး ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း
အေျခခံက်န္းမာေရး တကၠသိုလ္ ကို ေဆးရံုမွတဆင့္
ေလွ်ာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီလိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အမွတ္
မွီရာ အေျခခံက်န္းမာေရး တကၠသိုလ္ ကို တတ္ေရာက္ခဲ့ရ
ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ မွ ဘြဲ႕ရလာေသာအခါ လက္ေထာက္
က်န္းမာေရးမွဴ း အျဖစ္ အစိုးရဝန္ထမ္း ႏိုင္ငံတာဝန္ ထမ္းရြက္
ခဲ့ပါေသးတယ္။ အေျခအေနအရ အစိုးရဝန္ထမ္း အလုပ္မွ
ထြက္ခဲ့ၿပီး ၊ ေတာရြာတစ္ရြာမွာ ေဆးခန္းဖြင့္ အသက္ေမြး
ဝမ္းေၾကာင္းခဲ့ပါေသးတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ဟာ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ခဲ့ေပမယ့္ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့
ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းေတြ ေလွ်ာက္
ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေဆးပညာ အေျခခံ မွလြဲ၍ တျခား
နည္းပညာ ကြၽမ္းက်င္မွဳ မ႐ွိေသာေၾကာင့္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း
မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ မိမိ တတ္ထားေသာ ေဆး
ပညာႏွင့္လည္း စီးပြား မ႐ွာခ်င္၊ တျခားလုပ္ငန္း ေကာင္းေကာင္း
လည္း မလုပ္တတ္၊ ေငြအရင္းအႏွီးကလည္း မ႐ွိနဲ႔ ဟိုလိုလို
ဒီလိုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီဘက္ေခတ္မွာ ကုမၸဏီ ဝန္ထမ္း အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ျဖစ္ဖို႔ကလည္း
အစိုးရ ေက်ာင္းပညာေရးက မလံုေလာက္ပါဘူး။ ျပင္ပမွ
Diploma ႏွင့္ Certificate ေတြက ပိုၿပီး အေရးပါေန
တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အစိုးရရဲ႕ ေက်ာင္းပညာေရး
ကို အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ခံကာ သင္ယူခဲ့ရတာကို (မွားခဲ့တယ္)
လို႔ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။ ခ်မ္းသာဖို႔ ဆိုတာ စီးပြားေရး ပညာကို
ျပင္ပ အေတြ႕အၾကံဳေတြမွ သင္ယူတတ္ရမယ္လို႔ ယူဆမိပါ
ေတာ့တယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ခ်မ္းသာေအာင္ျမင္မွဳ
ဆိုတာက ေက်ာင္းပညာရပ္မွာ ထူးခြၽန္ျခင္း၊ မတတ္ျခင္းႏွင့္
မဆိုင္သလိုပဲဟု ထင္မိပါေတာ့တယ္။ သို႔ျဖစ္၍ ကြၽန္ေတာ့္
အေတြးအျမင္ အယူအဆေတြ ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔
ေအာင္ျမင္ေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနရာ ဆရာ ဦးဇယံ ဆီ
ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
HKM။ ။ မဂၤလာပါ ဆရာ... ဘာစာေတြ ဖတ္ေနပါလဲ ဗ်။
ZY။ ။ ေအး! လာေဟ့...ေမာင္ဟိန္းခန္႔ေမာင္။ ဆရာေတာ့
အေျခခံ ကြန္ပ်ဴတာပညာကို ေလ့လာေနတာပါ။ ဒီေန႔ ဘယ္
အေၾကာင္းအရာ ေဆြးေႏြးၾကမလဲ။

HKM။ ။ ဘာမ်ား လုပ္ဖို႔ပါလဲ ဆရာ။ Computor
Programer တို႔ Designer တို႔ လုပ္မလို႔လားဗ်။
ZY။ ။ မဟုတ္ရပါဘူးကြာ။ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ကြန္ပ်ဴတာပညာ
အေျခခံေလးေလာက္ေတာ့ တတ္ထားဖို႔ လိုတယ္။ ေနာက္ၿပီး
တို႔ေတြ (လူသားေတြ) ဆိုတာ ပညာရပ္ေတြကို မေသမခ်င္း
သင္ယူဖို႔ ၊ ေလ့လာဖို႔ လိုတယ္။ Life is long learning.
ဘဝဆိုတာ ႐ွည္လ်ားေထြျပားေသာ သင္ယူေလ့လာေနျခင္းပဲတဲ့။
မေလ့လာမသင္ယူဘဲေနတဲ့ ဘဝဟာ အသက္႐ွိလ်က္ ေသေန
သလိုပဲတဲ့။ ပညာဗဟုသုတဆိုတာ တတ္ထားေလ ေကာင္းေလ
ပါပဲ။

HKM။ ။ ဒါဆို ဗဟုသုတ ပညာ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့
ဆရာေရ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာဖို႔ ၊ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုတာ
ေက်ာင္းပညာေရးက အဓိက မက်ဘူးလို႔ ထင္တာပဲဗ် ။

ZY။ ။ တထစ္ခ်ေတာ့ ေျပာလို႔ မရဘူး။ အတန္းပညာ မတတ္ဘဲ
ခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္ေနသူေတြေတာ့ ႐ွိၾကတာေပါ့။ ဥပမာ။ ။
ေသာမတ္ အက္ဒီဆင္* ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသင္ ပညာေရးဟာ
တတ္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ အမွန္စစ္စစ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္
ဗဟုသုတ မ်ားမ်ား ႐ွိထားရမယ္။ ေက်ာင္းပညာေရးေရာ ၊
ျပင္ပပညာေရာ အစံုတတ္ေလ ေကာင္းေလပဲ။ မိမိ ေအာင္ျမင္
ခ်င္တဲ့ နယ္ပယ္အလိုက္ ကြၽမ္းက်င္ပညာ ဗဟုသုတ ႐ွိဖို႔က
အထူးလိုမယ္လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။

HKM။ ။ ဆရာက ကြန္ပ်ဴတာပညာ ေလ့လာေနတာ ေကာင္း
တာေပါ့ေနာ္...ဒီဘက္ေခတ္မွာကလည္း ကြန္ပ်ဴတာက မ႐ွိမျဖစ္
ရေလာက္ေအာင္ ေခတ္စားေနၿပီ။ ကြန္ပ်ဴတာမွ တတ္မထားရင္
အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း က မေကာင္းေတာ့ဘူး။
ZY။ ။ ဒါေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာပညာ မတတ္လည္း
ခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာပညာ မတတ္လို႔
အားငယ္ေနသူေတြ အတြက္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုထဲမွာ ဆရာ
ဖတ္ခဲ့ဖူးတာေလး ေျပာျပမယ္။
HKM။ ။ ဟုတ္... လင္းပါဦး ဆရာ။
ZY။ ။ တခါတုန္းက အလုပ္လက္မဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ
ကုမၸဏီတစ္ခု၌ အလုပ္ လာေလွ်ာက္သတဲ့။ ထိုအခါ သူ႕ကို
HR မန္ေနဂ်ာက interview လုပ္တာေပါ့ကြာ။ ထိုလူငယ္
ဟာ အရည္အခ်င္း ႐ွိတာေၾကာင့္ အလုပ္ခန္႔ဖို႔ သေဘာက်မိ
တယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာစီစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးရင္ အလုပ္ခန္႔စာ
ပို႔လို႔ရေအာင္ Email လိပ္စာ ေပးထားခဲ့ပါလို႔ ေတာင္းလိုက္
သတဲ့။ ထိုအခါ အလုပ္ လာေလွ်ာက္တဲ့ လူငယ္ေလးဟာ
အနည္းငယ္ တုန္႔ဆိုင္းသြားၿပီး ၊ ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႔ "ကြၽန္ေတာ့္
မႇာ Email တို႔ Computor တို႔ မ႐ွိပါဘူး" လို႔ ေျပလိုက္ပါ
တယ္။ ဒီေတာ့ မန္ေနဂ်ာကလည္း "မင္းမွာ Email မွ မ႐ွိဘူး
ဆိုရင္ ေခတ္နဲ႔ မ်က္ေျချပတ္ေနၿပီ...ဒါဆိုရင္ေတာ့ အလုပ္ မရႏိုင္
ဘူး"လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီ လူငယ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္ ေပ်ာက္ဆံုးၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ဘာ
လုပ္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့သလို သူ႔မွာလည္း ေငြက ($10)
ေလာက္သာ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လူငယ္ေလးဟာ ေျခဦး
တည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႔ စူပါမားကပ္တစ္ခုေ႐ွ႕ ေရာက္လာ
ေတာ့ စိတ္ကူးတစ္ခု ရသြားတယ္တဲ့။ သူ႔မွာ က်န္႐ွိေနေသးတဲ့
ေငြျဖင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ ဝယ္ယူၿပီး ၊ ရပ္ကြက္ထဲ တစ္အိမ္
တက္ဆင္း လိုက္ေရာင္းခဲ့တယ္တဲ့။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ ကုန္
သြားေတာ့ သူ႔မွာ ေငြႏွစ္ဆ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ လူငယ္ဟာ
ဒီလို နည္းျဖင့္ သူ႔ဘဝကို ရပ္တည္ႏိုင္မယ္လို႔ ျမင္သြားခဲ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ေန႔စဥ္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ တစ္အိမ္တက္
ဆင္း လွည့္ေရာင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူဟာ တျဖည္းျဖည္းျခင္း
ေရြ႕လ်ားကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းဝယ္ေရးအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းျဖစ္ခဲ့တယ္
တဲ့။ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့
ကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရးသမားႀကီး အျဖစ္ ခ်မ္းသာလာခဲ့တယ္တဲ့။
ထို႔အတြက္ သူဟာ သူ႔မိသားစုရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အစီအမံ
ေတြ လုပ္ဖို႔ အာမခံကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးကို ေခၚယူေတြ႔ဆံုခဲ့
တယ္။ မိသားစုစီမံကိန္းေတြ ေရးဆြဲဖို႔ ေဆြးေႏြးၿပီးေသာအခါ
အာမခံကိုယ္စားလွယ္က အဆက္အသြယ္လုပ္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕
Email လိပ္စာကို ေမးပါသည္တဲ့။ သူက သူ႔မွာ Email
မ႐ွိေသးပါဘူးလို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အာမခံကိုယ္စားလွယ္
ကလည္း "ခင္ဗ်ားမွာ Email လိပ္စာေလးေတာင္ မ႐ွိပါဘဲႏွင့္
ဒီေလာက္ထိ ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာလာခဲ့တယ္... Email လိပ္စာ
သာ ႐ွိခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လာမယ္လို႔ မေတြးမိဘူးလား" လို႔
ေမးခဲ့တယ္။ ထိုအခါ သူက ဘယ္လို ျပန္ေျဖခဲ့လဲ ဆိုေတာ့ကာ
"ကြၽန္ေတာ့္မွာသာ Email လိပ္စာ ႐ွိခဲ့ရင္ ကုမၸဏီဝန္ထမ္း
ရံုးေစ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမွာေပါ့"တဲ့။
HKM။ ။ ဒါဆို ကြန္ပ်ဴတာ မတတ္လည္း ႀကီးပြားႏိုင္တာေပါ့
ေနာ္... ဆရာ။
ZY။ ။ ဒါေတာ့ ဒါေပါ့...ဒါေပမယ့္ မိမိ ေအာင္ျမင္ခ်င္တဲ့ နယ္ပယ္
အလိုက္ ကြၽမ္းက်င္ပညာ တတ္ထားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဆက္ရန္.....
Photos from google images
Credit to original uploader
စာခ်စ္သူ မိတ္ေဆြအားလံုး က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ....

@billionairehein
MSC - 193
Hein Khant Maung ကိုယ္တိုင္ စုတုျပဳ၍
စီကံုးေရးသားသည္။