ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ျပီ

" ေက် ာ္လတ္သတၱဝါေတြကိုသနားရတယ္အဲ႕ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႕ဆိုတာေျပာမရဘူးနင္ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္"
ေက် ာ္လတ္အေမေစ် းေရာင္းရင္းမွေက် ာ္လတ္ကိုလွမ္းဆူေနသည္ကိုအျငိမ္းစားေက် ာင္းအုပ္ျကီးဦးျမခိုင္ျကားေနရသည္။
ေက် ာ္လတ္မိဘမ် ားသည္ဆရာျကီးဦးျမခိုင္ကိုေလးစားျကည္ညိဳအားထားသည္။ေက် ာ္လတ္သည္သတၱဝါငယ္ေလးမ် ားကိုဖမ္းျပီေလွာင္ထားတဲ႕အက် င့္ရွိေျကာင္းဖမ္းထားသည္မ် ားသိရွိကလြတ္ေပးျပီးေက် ာ္လတ္ကိုထိုသို ့မလုပ္ရန္ဆုးံမေပမဲ႕မရဖမ္းျမဲေလွာင္ျမဲပင္ မေန ့ကအိမ္ေျမွာင္ဖမ္းျပီးဘူးထဲထည့္ပိတ္ထားတဲ႕တြက္အိမ္ေျမွာင္မွာမြန္းျပီးေသသြားေသာေျကာင့္သတၱဝါေတြေသေစတဲ႕ထိျဖစ္လာသည့္တြက္ရင္ေလးေနရေျကာင္းကိုေက် ာ္လတ္မိဘမ် ားကဆရာျကီးဦးျမခိုင္အားေျပာျပသည္။
"တစ္ေန ့ေတာ့သူ ့ကိုေခၚျပီးဆုးံမပါအုးံမယ္"ဟုဆရာျကီးမွေျပာျပီးျပန္သြားသည္။

ေက် ာ္လတ္မိဘမ် ားသည္အိမ္တြင္ခ် က္ေသာဟင္းမ် ားကိုဆရာျကီးဦးျမခိုင္ဆီသို ့ဦးဦးဖ် ားဖ် ားတစ္ခါတစ္ေလပို ့တတ္သည္။ဒီေန ့လည္းေစာင္းလ်ားသီးနွင့္ငါးေျကာ္ခ်က္သည့္တြက္သားျဖစ္သူေက် ာ္လတ္ကိုဆရာျကီးအိမ္သို ့ပို ့ခိုင္းလိုက္သည္။
မိဘမ် ားပို ့ခုင္း၍သာပို ့ရသည္ဆရာျကီးကိုသူေျကာက္သည္။
ဆရာျကီးအိမ္သို ့ေက် ာ္လတ္ေရာက္လာသည္ဆရာျကီးအားမျမင္
"
ဆရာျကီး. . . . . . .ဆရာျကီး"

ေက်ာ္လတ္ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။

"ဝင္ခဲ႕ေဟ့ငါစာျကည့္ခန္းမွာ"ဟုဆရာျကီးကျပန္ေျပာသံျကားရတဲ႕တြက္ေက် ာ္လတ္လည္းဆရာျကီးရွိရာစာျကည့္ခန္းသို ့ဝင္ေရာက္သြားတဲ႕အခါ " ေက်ာ္လတ္ပါလားဘာေတြလာပို ့တာလဲကြ" ဟုဆရာျကီးကစာဖတ္ေနရင္းမွလွမ္းေမးသည္။

" ေစာင္းလ် ားသီးနဲ႕ငါးေျကာ္ခ်က္အေမကပို ့ခိုင္းလို ့ဆရာျကီး"
" ေအး ထိုငိအုးံကြာေရာ့စာဖတ္ေနဦး ခ်ိဳ င့္သြားလွယ္လိုက္အုးံမယ္"
ဟုေျပာျပီးအခန္းအျပင္သို ့ထြက္သည္။ေက် ာ္လတ္လည္းထိုင္ခုံေလးမွာထိုင္ရင္းဆရာျကီးေပးထားခဲ႕ေသာစာအုပ္ဖတ္ေနစဥ္တံခါးပိတ္သံျကားလိုက္သည္ေက် ာ္လတ္လန္ ့သြားျပီးတံခါးကိုလွမ္းျကည့္ကာခဏပဲဆရာျကီးျပန္ဝင္လာပါဟုစိတ္ထဲေျပာရင္းဆရာျကီးေပးခဲ႕ေသာစအုပ္ဖတ္ေနရာစိတ္ကထိတ္လန္ ့ေန၍ဖတ္ေနေသာစာစိတ္မဝင္စား မိနစ္အနည္းငယ္ျကာလာတဲ႕အခါေက် ာ္လတ္တံခါးဆီသြားျပီးဖြင့္ျကည္သည္မရ ဆရာျကီးကိုေအာ္ေခၚသည္ဘာမွထြက္မလာ အခန္းတံခါကိုမရ ရေအာင္ဖြင့္ျကည့္သည္မရေျကာက္စိတ္နွင့္ေခ်ြးမ် ားပင္ျပန္လာသည္။ဘာေျကာင့္ဆရာျကီးတံခါးပိတ္သြာတာလဲစဥ္းစားမရ။၄၅မိနစ္ေလာက္အျကာမွတံခါးဖြင့္ျပီးဆရာျကီးဝင္လာသည္။

ဆရာျကီးက " ေက် ာ္လတ္ေျကာက္ေနလား" ဟုေမးသည္။
ေက် ာ္လတ္ကထိတ္လန္ ့မွဳမေျပေသးေသာအသံျဖင့္ " ဟုတ္ကဲ႕" ေျဖသည္။

"
ေက် ာ္လတ္"
" ဗ် ာဆရာျကီး"

" မင္းမျကာျကီးပိတ္ေလွာင္ထားတဲ႕သတၱဝါေလးေတြေနရာကိုေတြးမိလား"

ေက် ာ္လတ္ရင္ထဲဒိန္းခနဲ႕ျဖစ္သြားျပီးတစ္ခါမွမေတြးဘူးပါသူ ့ေျကာင့္ေသသြားတဲ႕အိမ္ေျမွာင္ေလးကိုသတိရသြားသည္။
ဆရာျကီးက" ေက် ာ္လတ္သတၱဝါေတြဖမ္းျပီးပိတ္ေလွာင္တာလုပ္အုးံမွာလား"

" မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဆရာျကီး" ေက် ာ္လတ္မဆိုင္မတြဘဲေျဖေလသည္ပိတ္ေလွာင္ခံရေသာခံစားမႈမ်ိဳးကိုကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သြားျပီေလ။

" ကဲ. . . ျပန္ေတာ့မင္းမိဘေတြေမ်ွ ာ္ေနေရာ့မယ္" ဟုဆရာျကီးကေျပာသည္။

ေက် ာ္လတ္သည္ဘာပဲလုပ္လုပ္ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နွင့္လုပ္မည္ဟုစိတ္ဆုးံျဖတ္ရင္းအိမ္အျပန္လမ္းတြင္ေျခလွမ္းမ် ားသြက္ေနေလေတာ့သည္။

photo-crd:Image-source

Author @ayeayethaw