ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေကာင္းကင္ပ်ိဳ (စ/ဆံုး)

(၁)

တကၠသိုလ္တစ္ခုရွိ စာသင္ခန္းတစ္ခုေရွ႕တြင္ မိန္းကေလးအုပ္စုတစ္စု စုရံုးေနၾကၿပီး စကားမ်ားေဖာင္ဖြဲ႔ကာဆူညံေနၾကသည္။
“ဟဲ့ ရာရာ၊ နင့္ေကာင္က ဒီအခန္းကဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕လား “
မိန္းကေလးအုပ္စုမွ စာသင္ခန္းထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနျခင္းကိုရပ္လိုက္ၿပီး ရွင္းရွင္းဆိုေသာ ေကာင္မေလးက ရာရာ့ကိုေမးလိုက္သည္။ ရာရာက -
“အာ . . . နင္ကလည္း၊ နင့္ေကာင္လို႔ေတာ့မေျပာပါနဲ႔၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါကသူ႔ကို ခုမွလိုက္တုန္းေလ . . . အဟီး “
ရာရာဆိုေသာ ေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ Innocent အၿပံဳးေလးကို အရွက္နည္းနည္းထည့္ကာ ၿပံဳးျပလိုက္သည္။
“နင္ သူ႔နာမည္ေတာင္ မသိဘူးမဟုတ္လား . . .”
“နာမည္စံုစမ္းရတာက လြယ္ပါတယ္ဟာ၊ ငါက သူ႔ခံုနံပါတ္ကိုကို စံုစမ္းၿပီးသားေလ၊ သူ႔ခံုနံပါတ္က ထိပ္ဆံုးရဲ႕ထိပ္ဆံုးက (၁) တဲ့၊ ေဟာ . ေျပာရင္းဆိုရင္း သူလာေနၿပီ . . . “
ရာရာက မ်က္လံုးအမူအရျဖင့္ သူလာရာကိုညႊန္ျပလိုက္ရာ ေကာင္မေလးမ်ားအားလံုးလွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ -
“အားးးးးးးးးး၊ . . . အိုပါး”
“ျမင္ျမင္ခ်င္းေတာင္ ေၾကြတယ္ဟာ . . .”
“မြားစ္ ဆိုၿပီး အနမ္းေလးတစ္ခ်က္ေပးခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို မ်က္ႏွာေလးကအျပစ္ေျပာစရာမရွိေလာက္ေအာင္ကို လန္းတာ . . .”
ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳးတီးတိုးကာ ထင္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ရာရာက -
“ဟိတ္ ၊ နင္တို႔ငါ့ဟာေလးကိုေတာ့ လာၿပီးမျပစ္မွားနဲ႔ေနာ္၊ မိဘျပစ္မွားမိရင္ ကံႀကီးထိုက္သလို ၊ ငါ့ဟာေလးကိုနင္တို႔ျပစ္မွားမိရင္လည္း . . . ၊ ဟင္းဟင္း
ရာရာ့အေၾကာင္းကိုသိတယ္မဟုတ္လား၊ နင္တို႔ ဘဲသက္ေစ့ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြ နင္တို႔အိမ္ေရာက္ၿပီသာမွတ္ . . .”
“ေအးပါဟာ၊ ေအာ္ . . ငါတို႔လည္း ကိုယ့္ဘဲနဲ႔ကိုယ္ရွိၿပီးသားပါေနာ္၊ ဒါနဲ႔ ခုငါတို႔ဘာဆက္လုပ္မလဲ . . .”
“အခန္းထဲဝင္မယ္ေလ . . .”
“ဟဲ့ . . . သူမ်ားစာသင္ခန္းထဲကို နင္က ဘာဝင္လုပ္ခ်င္တာလဲ . . .”
“ဒါေတာ့ မၾကာမီလာမည္ေပါ့၊ အခန္းထဲကိုသာ ဝင္လိုက္ခဲ့စမ္းပါ . . .”
ဒီလိုႏွင့္ ဒီမိန္းကေလးအုပ္စုက စာသင္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဟိုတစ္ေယာက္ထိုင္သည့္ေနရာ အေနာက္မွဝင္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ ခဏၾကာေတာ့ Roll Call စာရြက္က ခံုတန္းတစ္တန္းခ်င္းစီ လက္မွတ္ထိုးခံရင္း ရာရာတို႔ဆီ ေရာက္လာခဲ့သည္။
အဖြဲ႔မွ ေမဇင္ႏြယ္ဆိုေသာေကာင္မေလးက -
“ဟဲ့ . . . ၊ ဒီစာရြက္ကို အေနာက္ကိုေပးလိုက္ရေတာ့မလား”
ထိုအခါ ရာရာက -
“ငတုံးမ၊ ဘယ္ေပးမွာလဲ၊ ေပး . . အဲ့စာရြက္ငါ့ဆီကို”
ရာရာက ထိုစာရြက္၏ထိပ္ဆံုးမွ ခံုအမွတ္ႏွင့္ နာမည္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
“ခံုအမွတ္(၁)၊ ေကာင္းကင္တမန္ ဆိုပါလား၊ ေအာ . . .နာမည္ကလည္း လူအတိုင္းအလန္းစားပါပဲလားဟ . .”
ရာရာက ထိုသို႔ႀကိတ္ေတြးကာ Roll Call စာရြက္ကို အေနာက္သို႔ပို႔ကာ တိတ္တိတ္ေလးႀကိတ္ၿပံဳးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဘးမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို -
“ေဟ့ . . . ေရွ႕ကဟိုတစ္ေယာက္ ေက်ာပိုးအိတ္ပြင့္ေနဇစ္ပြင့္ေနတာ ေတြ႕လား”
ဟုတီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
“အင္း . . ေတြ႕တယ္”
“နင္တို႔ သူမသိေအာင္ဒီစာရြက္ေခါက္ေလးကို သူ႔ထဲကိုထည့္ေပးပါေနာ္ . .၊ ဆရာထြက္တာနဲ႔ လုပ္လိုက္ေတာ့ . . .”
ရွင္းရွင္းက ထိုစာရြက္ေခါက္ေလးကို အသင့္ယူထားလိုက္သည္။ ဆရာထြက္သြားေတာ့ ရွင္းရွင္းက ေကာင္းကင္တမာန္၏ လြယ္အိတ္ကို ႏိႈက္ရန္အျပင္ -
“ဒါ ဘာလုပ္တာလဲဗ်”
ေကာင္းကင္တမန္က ရုတ္တရက္ထေအာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုးလန္႔သြားကာ စာရြက္ေလးကို ေကာင္းကင္တမန္ ဆီသို႔ပစ္ထားလိုက္ကာ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္ႏွင့္ ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။
ရာရာကေတာ့ ေကာင္းကင္တမန္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ အျပစ္ကင္းစင္ေသာရွက္ၿပံဳးေလးတစ္ခ်က္ကို ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္တမန္က ရုတ္တရက္ ေၾကာင္အမ္း ေငးၾကည့္ေနၿပီးမွ စာရြက္ေခါက္ေလးကိုျဖန္႔ၾကည့္လိုက္သည္။ စာရြက္ေခါက္ေလးထဲတြင္ေတာ့ -
“Zac Efron နဲ႔တူတယ္” ဟုေရးထားေလသည္။
ေကာင္းကင္တမန္က သေဘာက်ဟန္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ကာ ထိုစာရြက္ေလးေပၚတြက္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။
“အျပစ္ကင္းစင္တဲ့အၿပံဳး၊ အျဖဴေရာင္စာရြက္တစ္ရြက္နဲ႔
ငါ့အတြက္ ရင္ခုန္သံေတြပဲ ေပးမသြားနဲ႔ေလကြာ . . .
မင္းဆီက ျပဳစုယုယမႈနဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာ က်န္ေသးတယ္”
x x x x x x

(၂)
ရာရာတို႔ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စု အခန္းထဲမွေျပးထြက္လာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ရည္ရြယ္ထားေသာကိစၥတစ္ခုကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ျပဳလုပ္ႏုိင္သည့္အတြက္ အားလံုးအၿပံဳးကိုယ္စီႏွင့္ လက္ဝါးရိုက္လိုက္ၾကသည္။
စာသင္ခန္းထဲမွ သူတို႔ေအာင္ျမင္စြာထြက္လာႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ရင္ခုန္သံမ်ားကေတာ့ ရာရာ့ရင္ထဲမွာ က်န္ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ရွင္းရွင္းက -
“ဒါနဲ႔ ရာရာ၊ နင္ ဒီေန႔မနက္က ေက်ာင္းမလာခင္ယူခဲ့တဲ့ result မၾကည့္ရေသးဘူးမဟုတ္လား. . .”
“ေအာ္ . . . ေအး၊ ဟုတ္သားပဲ၊ ခုမွသတိရတယ္ . . .”
ရာရာက result ေလးကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုစာရြက္ေလးက ရာရာ၏ရင္ခုန္မႈ၊ ေပွ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားအားလံုးကို စုပ္ယူသြားသေယာင္ ရာရာ့မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ျဖဴေရာ္လာၿပီး ခုနကအၿပံဳးေတြလည္း အေဝးကိုလြင့္စင္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ရာရာက ဖုန္းထဲမွ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကိုထုတ္ဖြင့္လိုက္ကာ ေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရွ႕မွ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
“♫ကမ္းေျခကေနေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္ ပင္လယ္ျပင္ကိုဟိုအေဝးမွာ၊
မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းႀကီးနဲ႔ နီးကပ္လို႔သြားသလို ♫”
ရာရာထြက္သြားကာ ဖုန္းထဲမွ သီခ်င္းသံေလးကသာပ်ံ႕လြင့္က်န္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ရွင္းရွင္းက “ဘာျဖစ္သြားတာလဲ” ဟူေသာအမူအရာျဖင့္ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုတြန္႔ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖန္႔ျပလိုက္ရာ က်န္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုစူကာ ေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ ခါျပလိုက္ေလေတာ့သည္။
x x x x x x x
ရာရာက ေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ကန္တင္းရွိဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခါးသက္သက္ Espresso Coffee တစ္ခြက္ကိုမွာယူကာ အေၾကာင္းမဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မိႈင္ေတြစြာေငးေမာေနသည္။
ထိုစဥ္ ရာရာက သူမထိုင္ေနေသာဝိုင္း၏ေနာက္ေက်ာေပးဝိုင္းကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ထိုဝိုင္းတြင္ေတာ့ ေကာင္းကင္တမန္ႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရာရာက သူတို႔ေျပာေနေသာ စကားမ်ားကိုစူးစိုက္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ေဟ့ေကာင္ ၊ ေကာင္းကင္ . . . မင္းဖုန္းနံပါတ္ ေျပာင္းသြားၿပီဆို . .”
“ေအး . . . ဟုတ္တယ္ေလ”
“မင္းဖုန္းနံပါတ္အသစ္ ငါ့ကိုမေပးရေသးဘူးေနာ္ . .”
“ေအာ္ . . ေအး၊ ဟုတ္သားပဲ၊ မွတ္ထားလိုက္ေနာ္၊ ငါ့ဖုန္းနံပါတ္က xxxxxxxx”
ရာရာက ေကာင္းကင္တမန္၏ဖုန္းနံပါတ္ကို အသင့္ပါလာေသာ ဖုန္း၏ Contact List ထဲတြင္ မွတ္ထားလိုက္သည္။ ဟိုဘက္ဝိုင္းတြင္ေတာ့ -
“ေဟ့ေကာင္ . .”
ေကာင္းကင္တမန္၏ သူငယ္ခ်င္းက တီးတိုးေျပာ၍ ရာရာရွိရာကို မ်က္စပစ္ျပလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္တမန္က ရာရာ့ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း သူတို႔ထိုင္ေနေသာ ဝိုင္းမွထကာ ရာရာရွိေနေသာဝိုင္းသို႔ ခ်က္ခ်င္းသြားလိုက္ၿပီး ရာရာေပးခဲ့ေသာ စာရြက္ေခါက္ေလးကိုျပန္ေပးလိုက္သည္။
“အျပစ္ကင္းစင္တဲ့အၿပံဳး၊ အျဖဴေရာင္စာရြက္တစ္ရြက္နဲ႔
ငါ့အတြက္ ရင္ခုန္သံေတြကိုပဲ ေပးမသြားနဲ႔ေလကြာ . . .
မင္းဆီက ျပဳစုယုယမႈနဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာက်န္ေသးတယ္”
ရာရာက ေကာင္းကင္တမန္ထပ္ေရးထားေသာ ထိုစာေလးကိုဖတ္မိကာ ထရပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးအေတြးထဲမွာ အရာအားလံုးၿငိမ္က်သြားသည္။
အခ်ိန္ဘယ္ေလက္ၾကာၾကာဒီလိုျဖစ္ေနသည္လဲေတာ့မသိ။ ခဏၾကာေတာ့ ရာရာကဘယ္သူမွ ထင္မွတ္မထားေသာ အျပဳအမူတစ္ခုကိုလုပ္လိုက္မိေလသည္။
“ျဖန္း”
ေကာင္းကင္တမန္က နီရဲသြားေသာ ပါးတစ္ဖက္ကိုကိုင္ရင္း ရာရာ့ကိုအံၾသစြာၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ -
“နင္ . . နင္ငါ့ကို ရိုက္လိုက္တယ္”
ရာရာကေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားေဝ့ဝဲတက္ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေကာင္းက္တမန္ကိုၾကည့္ကာ ေကာ္ဖီဖိုးထားခဲ့ၿပီး ေျဖရွင္းခ်က္မေပးဘဲ အေဝးသို႔ ေျပးထြက္သြားပါေတာ့သည္။
x x x x x x x
(၃)

ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္ပြားၿပီး ေနာက္ရက္ေတြတိုင္းမွာ ေကာင္းကင္တမန္က ပထမဆံုးတစ္ရက္သာ ေတြ႕ဖူးေသာ အမည္မသိမိန္းမပ်ိဳကို လိုက္ရွာပါေတာ့သည္။
သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ ထိုေကာင္မေလးဝင္ေရာက္လာေတာ့မွ ရွာရခက္ေနေပသည္။
ေကာင္းကင္တမန္က သူရွာႏိုင္သေလာက္ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ထိုေကာင္မေလးကိုရွာေဖြေသာ္လည္း မေတြ႕ေတာ့ပါ။ သူကေတာ့ ထိုေကာင္မေလးကို မေတြ႕မခ်င္းလိုက္၍ ရွာေနဦးေတာ့မည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
x x x x x x x x
ေန႔ရက္ေတြသာ ေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း ေကာင္းကင္တမန္ရဲ႕ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ရင္ခုန္သံက မေျပာင္းလဲဘဲ ရွင္သန္ေနဆဲ။ ထိုေကာင္မေလးကိုလည္း လိုက္ရွာေနဆဲ။
သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ေရစက္ကား ရွိဟန္တူေသးသည္။ ေကာင္းကင္တမန္ စာလုပ္ေနခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။
“ကလင္လင္လင္ . . .”
အမည္မသိ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုက ေကာင္းကင္တမန္၏ဖုန္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။
“ဟဲလို . . .အမိန္႔ရွိပါ”
“ေကာင္းကင္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲမသိဘူးကြယ္”
တစ္ဖက္မွ အသက္အရြယ္ခပ္ႀကီးႀကီးမိန္းမတစ္ေယာက္၏ အသံပင္ျဖစ္သည္။
“ေအာ္ . . . ကၽြန္ေတာ္ခုေျပာေနပါတယ္ဗ်ာ .”
“ခုဆက္ေနတာ ရာရာတို႔အိမ္ကပါကြယ္၊ ေဒၚေဒၚ့သမီး ရာရာ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမာင္ရင္ေဒၚေဒၚတို႔အိမ္ကိုလာခဲ့ေပးႏိုင္မလား . .၊ အရမ္းအေရႀကီးလို႔ပါ . .၊ ေဒၚေဒၚတို႔အိမ္လိပ္စာကို messageပို႔ေပးထားလိုက္ပါ့မယ္ေနာ္ . .”
တစ္ဖက္မွဒါပဲေျပာကာ ဖုန္းခ်သြားလိုက္ေလေတာ့သည္။ ေကာင္းကင္တမန္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားသြားမိသည္။ သူႏွင့္ပတ္သတ္ေနေသာ အေရးႀကီးကိစၥဆိုတာက ဘာမ်ားပါလိမ့္ . . .။
x x x x x x x x x
ေကာင္းကင္က တိတ္ဆိတ္ေနေသာလမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာကားကိုရပ္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္က အိမ္ေရွ႕ဘဲလ္ကိုတီးလိုက္ၿပီးေနာက္ အိမ္၏အရိပ္အေျခကို ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ရွိ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာကာ -
“လူေလးက ဘယ္သူလဲကြယ့္”
“ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္းကင္တမန္လို႔ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဖုန္းဆက္လိုက္လို႔ေရာက္လာခဲ့ရတာပါ . . .”
“ေအာ္ . . . ေရာက္လာၿပီလား၊ အထဲဝင္ပါဦးေနာ္၊ အထဲမွာ ရာရာရွိတယ္”
“ရာရာ”
ေကာင္းကင္တမန္က ပထမဆံုးၾကားဖူးလိုက္ေသာနာမည္ကို ေရရြတ္လိုက္သည္။ ရာရာဆိုတာ ဘယ္ကေကာင္မေလးပါလိမ့္ . . .။
ေကာင္းကင္က မရဲတရဲႏွင့္ အိမ္ထဲသို႔လိုက္ဝင္သြားခဲ့သည္။ ထိုမိန္းမႀကီး၏ေျခလွမ္းမ်ားကေတာ့ အိမ္၏အစြန္ဆံုးရွိအခန္းေလးနားသို႔ ဦးတည္ၿပီးသြားေနသည္။ ထိုအခန္းနားအေရာက္တြင္-
“ေကာင္းကင္ . . .၊ နင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ဟာ”
ထူးဆန္းေသာထိုအသံေၾကာင္း ေကာင္းကင္၏ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔သြားသည္။ ထိုအခါ မိန္းမႀကီးက -
“ေဒၚေဒၚ့သမီးေလးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ေရာဂါေဝဒနာတစ္ခုကို ခံစားေနရရွာတာေလ .၊ သူကမင္းကို တိတ္တခိုးေလး ႀကိတ္ခ်စ္ေနရရွာတာနဲ႔ တူပါတယ္၊ အိပ္ခ်ိန္ဆိုရင္ ေမာင္ရင့္နာမည္ကိုပဲ ေယာင္ေအာ္ေခၚေနတာကြဲ႕၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မေရာက္ခင္ေလးမွာ သူ႔ဖုန္း Contact List ထဲက ေမာင္ရင့္ရဲ႕နာမည္ကိုေတြ႕ၿပီး ေဒၚေဒၚကေခၚလိုက္တာပါ . . .”
ေကာင္းကင္က တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ အခန္းထဲသို႔ အေျပးအလြားသြားၾကည့္လိုက္သည္။
“ဟင္ . . . . တကယ္ပဲ သူပါလား”
သူႀကိတ္ခ်စ္ေနရေသာ အျပစ္ကင္းအၿပံဳးပိုင္ရွင္ေကာင္မေလးကို သူရွာေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ . . .။
x x x x x x x x
(၄)

“ကိုယ့္ကိုဘာလို႔ ႀကိဳမေျပာရတာလဲ . . ရာရာ ရာ၊ ကိုယ္ကေတာ့ မင္းကိုလိုက္ရွာလိုက္ရတာ၊ ဒါေပမယ့္ ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့လည္း . . .”
ေကာင္းကင္ကစကားကိုျဖတ္ေတာက္လိုက္ၿပီး ဝဲေနေသာမ်က္ရည္မ်ားကို ရာရာမျမင္ေအာင္မ်က္ေတာင္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ပစ္လိုက္သည္။
ရာရာက ေကာင္းကင္၏ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ပိတ္ကာ ေခါင္းကိုတြင္တြင္ ခါယမ္းလိုက္ၿပီး -
“ဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြ မေျပာပါနဲ႔ ေကာင္းကင္ရာ၊ ငါတို႔ဒီလိုေတြ႕တုန္းေတြ႕ခိုက္ အခ်ိန္ေလးမွာ ေကာင္းမႈေတြအတူလုပ္ၿပီး ေနာက္ဘဝက်ရင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေပါင္းရေအာင္ သစၥာျပဳၾကတာေပါ့ေနာ္ . . .”
“ရာရာ ရယ္”
ရာရာက ေကာင္းကင္၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးေဝွ႕ဝင္ေရာက္လာပါသည္။ ေကာင္းကင္ကလည္း ရာရာ့ ေက်ာေလးကို ျပန္လည္ပြတ္သပ္ကာ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္သည္။
ရာရာရယ္ . . .။ ကိုယ္မင္းကို အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာထိ အေႏြးဓာတ္ေပးထားႏိုင္ဦးမွာလဲကြာ . . . .။
x x x x x x
ရာရာနဲ႔ေကာင္းကင္တို႔ သံသရာမွာ ေရစက္အတူဆံုႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေစတီေလးတစ္ခုမွာ တံျမက္စည္း အတူလွည္းၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ လာေရာက္သူမ်ားေသာက္ဖို႔အတြက္ ေသာက္ေရအိုးကို ရာရာကသန္႔ရွင္းေဆးေၾကာေပးၿပီး ေကာင္းကင္က ေရဆြဲလာေပးပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး ေစတီေလးေပၚတြင္ ဘုရားဝတ္ျပဳလိုက္ၾကပါသည္။ ႏွစ္ဦးလံုးဘုရားဝတ္ျပဳအၿပီးတြင္ ေကာင္းကင္က -
“ရာရာ . . .၊ ကိုယ္တို႔ သစၥာဆိုၾကရေအာင္ေနာ္ .”
“အင္း”
ရာရာက ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ေျဖဆိုလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္က -
“လိုက္ဆိုေနာ္ . .၊ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းကင္ႏွင့္ . . . . ကၽြန္မရာရာတို႔သည္ . . . . ယခုဘဝတြင္ . . . တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ . . . အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ျဖင့္ . . . . အမွန္တကယ္ခ်စ္ခဲ့ၾကပါသည္ . . . .၊ ဤမွန္ေသာသစၥာစကားေၾကာင့္ . . . . ကၽြန္ေတာ္ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ဦးသည္ . . . . ဘဝဆက္တိုင္း . . ခ်စ္သူအျဖစ္ဆံုစည္းရပါေစသား . . .”
ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္က ရာရာ့ကိုလွည့္ၾကည့္ကာ ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ ရာရာကလည္း ေကာင္းကင္ကို ျပန္လည္လွည့္ၾကည့္ကာ ၿပံဳးျပၿပီးေနာ္ ရာရာ့ကိုယ္တစ္ခုလံုး ေခြယိုင္လဲက်သြားပါေတာ့သည္။
x x x x x x x
ရာရာ့ကို မိဘေတြကိုအပ္ ေဆးရံုပို႔ၿပီးေနာက္ ေကာင္းကင္အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါသည္။ ရလဒ္သိေနေသာ အရာတစ္ခုကိ စိတ္ညစ္စြာနဲ႔ ေစာင့္စားမေနခ်င္ပါ။
ေကာင္းကင္က ေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ရာရာခ်စ္ခဲ့တာမွ တစ္ရက္ပင္ရွိေသးသည္။ ရာရာကသူ႔ကို ေလာကႀကီးထဲက ႏႈတ္ဆက္လက္ျပကာ ထြက္သြားေပေတာ့မည္။ ရာရာ့ကို သူတမလြန္မွာ အေဖာ္ျပဳေနေပးခ်င္ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ -
“ရာရာ၊ ကိုယ္မင္းေနာက္လိုက္ခဲ့မယ္” ဟုဆုိကာ မလုပ္သင့္ေသာလုပ္ရပ္အခ်ိဳ႕ကို ျပဳလုပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
x x x x x x x

(၅)

“ေကာင္းကင္ . .၊ ရာရာျပန္လာၿပီေလ”
ရာရာ့၏ အသံစူးစူးေလးက ေကာင္းကင္၏တိုက္ခန္းေလးေရွ႕တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္။
“ရာရာျပန္လာၿပီ ေကာင္းကင္၊ ရာရာမေသေတာ့ဘူးတဲ့၊ ရာရာ့ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းတာ လွဴတဲ့သူေပၚလာလို႔ ရာရာမေသေတာ့ဘူးတဲ့ေလ . .”
ရာရာက ေကာင္းကင္၏တိုက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ -
“အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲလား ေကာင္းကင္ရယ္”
ရာရာ့၏အေပ်ာ္မ်ားအားလံုး ပ်က္စီးလြင့္စင္ကုန္သည္။ ေကာင္းကင္တမန္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ရာရာ့ဘဝထဲကေကာ ေလာကႀကီးထဲကပါ အၿပီးတိုင္ထြက္သြားခဲ့ၿပီေလ။
ကံၾကမၼာဆိုေသာအရာ၏ လွည့္စားမႈကို ဘယ္သူမွပင္ႀကိဳတင္၍ မသိႏိုင္ပါ။
ထို႔အတူ ရာရာ့အျဖစ္ကို ေကာင္းကင္တစ္ေယာက္သာ ျမင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ရာရာမေသသည့္အတြက္ ဝမ္းသာေနမည္လား၊ သို႔မဟုတ္ မဆံုစည္းခဲ့ရျခင္းအတြက္ဝမ္းနည္းေနမလားဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူမွပင္မသိိႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။

Own Feeling @ 2012 by
ကာ႐ိႈင္း (ၾကယ္စင္ခ်စ္သူ)
@AuroKarshine
MSC-136