ကြ်န္ေတာ့္ဘဝအပိုင္းအစမ်ား(2)

aungzawhtwe (62)in #myanmar • 7 years ago (edited)

ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အိမ္က သူတို႔ဟာသူတို႔ေလ်ွာကိထားတာ ေမဂ်ာက်လာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ရတဲ႕ေမဂ်ာက ျမန္မာစာတဲ႕။ အဲဒီႏွစ္ ဆယ္လပိုင္းက်ေတာ့ အိမ္ကျပန္လာခဲ႕ ေက်ာင္းျပန္တက္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ႔အခ်ိန္မွာ ျမန္မာနိုင္ငံပညာေရးစနစ္က ဘာမွလုပ္မရဘူးဆိုတဲ႕အသိရယ္ ေဘးပါတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဘြဲ႔ရအလုပ္လက္မဲ႕တို႔ ဘြဲ႕ရဆိုကၠားနင္းေနတဲ႕သူတို႔ ေတြ႔ေနရတာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ဆိုတာ စိတ္ကူးထဲ မရွိခ်ိန္ေလ။ ေနာက္ျပီး မိသားစုထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဝန္ထမ္းေတြကမ်ားတယ္။ သူတို႔ရတဲ႕လစာလည္းႀကည့္လိုက္ဦးေလ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ့္တရက္စာ ဝင္ေငြေတာင္မရွိတဲ႕အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔နဲ႕ အိမ္ကလူေတြလမ္းစဥ္အတိုင္း ဝန္ထမ္းလုပ္ဖို႔ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ကို မရတဲ႔အခ်ိန္ေပါ့။ ေျပာရရင္ စိတ္ႀကီးဝင္ေနတဲ႕အခ်ိန္ေပါ့။

အေဖ႔ကို စာျပန္လိုက္တယ္ " အေဖ " အေဖတို႔ ေစတနာ ေမတၱာ ကိုနားလည္ပါတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ႕သံုးစားမရတဲ႕ ပညာေရးစနစ္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ရတဲ႕ျမန္မာစာ ေမဂ်ာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဘြဲ႔ရခဲ႔ရင္လည္း ျမန္မာဘီေအ ဆိုတဲ႕ဘြဲ႕နဲ႕ စာေရးစရာႏွင့္ ဘိတ္သိတ္ဆရာေလာက္ပဲ ရမွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က က ခ ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မေရးတတ္တာ ဆရာဆရာလည္း ျဖစ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေပါ့။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္က စာေရးဆရာေတြက သူတို႔ေနာက္မွာ ဘြဲ႕ရဂုဏ္ပုဒ္ေတြ တတ္တတ္ႀကတယ္ဗ်။ ဥပမာ လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)တို႔ ရွင္မိုး(ေဆးတကၠသိုလ္)တို႔ တကၠသိုလ္တင္ျမင့္ တို႔ အစရွိသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဘိတ္သိတ္ဆရာ လုပ္ရေအာင္ဆိုတာက လည္း နဂိုကတည္းကမွ ကြ်တ္ေတာ္က စကားေျပာမေကာင္းတဲ႕အျပင္ အသံကလည္း မစြံဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ကိစၥ ျငင္းခဲ႕တယ္ ဆိုပါေတာ့။

ဒီလိုနဲ႕ 2002 2003 2004 အထိ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျမစ္ႀကီးနား လဖ ေရႊေမွာ္ စက္ေလွ ဆိပ္မွာ ဓါတ္ဆီေရာင္းရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ျမိဳ႕ေတာ္မွာ က်င္လည္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ အသက္ 18 19 ေလာက္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ မိန္းကေလးေတြကို စစိတ္ဝင္စားတတ္ခဲ႔ျပီေပါ့ ။ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာ ဒီလိုပါ။ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာ ဘဝမွာ ေျခာက္ေသြ႔သလို ခံစားလာခဲ႔ရတယ္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီး မိသားစု ဘဝ တစ္ခု အိမ္ေထာင္တခု တည္ေဆာက္ခ်င္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုျပဳမယ္ဆို မဂၤလာေဆာင္ရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ မဂၤလာမေဆာင္ပဲလည္းျပဳလို႔ရတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ကိုကလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေငြရွာေနနိုင္ျပီျဖစ္တဲ႕အတြက္ ျပီးစလြယ္လည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။ အဟဲ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔သာ စဥ္းစားေနတာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အဲ႕ဒီအခ်ိန္ ခ်စ္သူမရွိေသးဘူးဗ်။ အသက္ကလည္း 18 ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳ မဂၤလာေဆာင္ရမယ္ ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္မွာ ဖိတ္စာရိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ နံမည္ေနာက္မွာ ဘြဲ႔တစ္ခုခု ထည့္ခ်င္လာတယ္ဗ် ။

ေရာဂါပဲဗ် ဘာေရာဂါလို႔ ေခၚရမလည္းေတာ့ မသိပါဘူး။ ေက်ာင္းျပန္တက္ခ်င္လာမိပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဝန္ခံပါတယ္။ ေက်ာင္ေတာ္ေက်ာင္းျပန္တက္ခ်င္ရတဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ကြ်န္ေတာ့္မဂၤလာပြဲမွာ ဖိတ္စာမွာ ကြ်န္ေတာ့္နံမည္ေနာက္မွာ ဘြဲ႕တပ္ခ်င္လို႔ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕အလုပ္လုပ္ရင္း ျမစ္ႀကီးနားမွာပဲ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္။ ေအာက္ပိုင္းက အိမ္ကို မံုရြာကေန ျမစ္ႀကီးနားကို ေက်ာင္းေျပာင္းဖို႔ လုပ္ေပးဖို႔ပူဆာရပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အေဖက လိုလိုခ်င္ခ်င္လုပ္ေပးရွာပါတယ္။ လုပ္ေပးမွာေပါ့ဗ်ာ အေဖက ဝမ္ထန္းေဟာင္းဆိုေတာ့ သားသမီးေတြကို ေပးနိုင္တာ ပညာအေမြ ပဲလို႔ခံယူထားတဲ႕လူေလ။

ဒီလိုနဲ႕2005 ပညာသင္ႏွစ္မွာ ျမစ္ႀကီးနားတကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာစာအေဝးသင္ တက္ခဲ႔တယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းတက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားသူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းအေတာ္ေလးရလိုက္တယ္ဗ်။ အဲ႕လိုရလိုက္တာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မေကာင္းခဲ႔ဘူးဗ်။ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ဒီလိုပါ။ ကြ်န္ေတာ္အျပင္ေလာကမွာ ေနတုန္းက လုပ္တဲ႕အလုပ္ကလည္း ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္ပါပဲ။ ဘယ္သူ႔မွလည္းမရွက္တတ္သလို ဂရုလည္း မစိုက္တတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ တကၠသိုလ္ တက္ျပီးသူငယ္ခ်င္းေတြ ရတဲ႕အခ်ိန္မွာ စိတ္က တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတယ္ဗ်။ သူငယ္ခ်င္းေတြ က ကြ်န္ေတာ္ ဆီေရာင္းေနတာေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာ ဝင္အားေပးႀကတယ္ဗ်။ ေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းေရာ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေရာေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ကေတာ့ ကို႔သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႕အသိႏွင့္ အားေပးႀကေပမဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ ရွက္တတ္လာတယ္ဗ်။ ဒီလိုနဲ႕ ......