ဘယ္သူပို၍ခ်စ္သလဲ

🎼🎼🎼လူ လူ လူ လူဆိုေသာလူ🎼🎼🎼 အေႀကာင္းရယ္ အက်ိဳးရယ္ အေကာင္းရယ္ အဆိုးရယ္ ႏွစ္မ်ိဳးသိမွလူ🎼🎼🎼

သနားဂရုဏာသက္စရာအသံေလးနဲ႔ႀကားေနရတဲ႔သီခ်င္းသံေလးက လူစည္ကားတဲ႔ဘူတာရံုတစ္ခုမွာပါ။ ခြက္ကေလးတစ္လံုးကို ေရွ႕ခ်ျပီး သီခ်င္းဆိုပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ႔ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္။

ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ရုပ္ရည္ေလးသနားကမားနဲ႕ အခုလို ဘူတာရံု လမ္းေဘးမွာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရတဲ႔ ကေလးငယ္ဟာ ဘာေႀကာင့္ေတာင္းစားေနရတဲ႕ ဘဝကို ေရာက္ေနရတာလဲ ဘယ္လို အေႀကာင္းေႀကာင္းေႀကာင့္ ဒီလို သူေတာင္းစားဘဝကို ေရာက္ေနရတာလဲ။ သူ႔ကို ဒီဘဝ ေရာက္ေစေအာင္ ဘယ္လို အေႀကာင္းကံက ဖန္ခဲ႔ေစတာလဲ။

                                     *  *  *

သာယာလွပတဲ႔ေတာရြာေလးရဲ႕ ညေနခ်မ္းမွာ ရြာအဝင္ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္က ကြက္ပစ္ေလးေပၚထိုင္ရင္း လည္ပင္းတရွည္ရွည္ ျဖစ္ေနႀကသူေတြက ေမာင္ခ်မ္းသာ နဲ႔ မခင္မြန္ရယ္ပါ။ သူတို႔ လည္ပင္းတရွည္ရွည္ ျဖစ္ေနရျခင္းရဲ႕ အေႀကာင္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တဲ႕ အထြန္း ေခၚ မင္းမင္းထြန္း မလာနိုင္ေသးလို႔ပါပဲ။

ဟုတ္ပါတယ္ အထြန္းရယ္ ခ်မ္းသာရယ္ ခင္မြန္ရယ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူတကြေပါင္းသင္းလာခဲ႔ႀကတဲ႔ အခ်စ္ဆံုး ငယ္ေပါင္း သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ေလ။ သူတို႔ေတြ ေပါင္းတာသင္းတာကို ေငြေႀကးဥစၥာႀကြယ္ဝတဲ႔ ေမာင္ခ်မ္းသာရဲ႕မိဘမ်ားက မႀကိဳက္တာေႀကာင့္ အေႀကာင္းတစ္ခုခုရွိလို႔ ေတြ႔ဆံုျခင္ရင္ အခုလို အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ျပီး ရြာအဝင္က ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ ေတြ႔ဆံုႀကရပါတယ္။

ဆိုခဲ႔ျပီးတဲ႔အတိုင္း ေမာင္ခ်မ္းသာကေတာ့ သူေဌးသားေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ႕ ခင္မြန္ နဲ႔အထြန္းကေတာ့ သာမန္လက္လုပ္လက္စားသားသမီးေတြပါ။ ခင္မြန္က မိဘေတြ ရွိလို႔ေတာ္ေသးေပမဲ႔ အထြန္းကေတာ့ မိဘႏွစ္ပါးလံုးကလည္း တိမ္းပါးသြားခဲ႔တာႀကာခဲ႔ျပီမို႔ သူ႔ရဲ႕ဝမ္းေရးအတြက္ သူကိုယ္တိုင္ ရြာထဲမွာ သူရင္းငွားလုပ္တာတို႔ ႏြားေက်ာင္း ေရခပ္ အစရွိတဲ႔ရြာထဲက သူမ်ားခိုင္းတာ အကုန္လိုက္လုပ္ေပးရတဲ႔သူ တစ္ေယာက္ပါ။

ခင္မြန္နဲ႔အထြန္းက ရြာထဲမွာ မႀကာခဏေတြ႔ျဖစ္ႀကေပမဲ႕ေမာင္ခ်မ္းသာကေတာ့ သေဘာထားတင္းမာတဲ႔မိဘေတြေႀကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႔က အခုလို တကူးတက ခ်ိန္းမွ ဆံုရတာပါ။

အရြယ္ေတြေရာက္လာႀကတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ့ ခင္မြန္႔အေပၚမွာ ထားတဲ႔သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔စိတ္ကေန တဆင့္တိုးျပီး ခ်မ္းသာေရာ အထြန္းပါ ခင္မြန္ကို စံုမက္ႏွစ္သက္ လာခဲ႔ႀကပါတယ္။ ဒါကို ကာယကံရွင္ ခင္မြန္ကလည္း သိေနျပီးသားပါ။

ခင္မြန္က သူ႔အေပၚ ေျပာင္းလဲလာတဲ႔ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို အရမ္းကို ခင္မင္ခဲ႔တာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ခ်စ္သူ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ ရမယ္ဆိုရင္ ခင္မြန္ခ်စ္တာက အထြန္းပါ။

အထြန္းကေတာ့ ခင္မြန္ကို ခ်စ္ေပမဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ခ်မ္းသာကလဲ ခင္မြန္ကို သူ႔လိုပဲ ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ခ်မ္းသာရင္ဖြင့္ထားလို႔ သိေနပါျပီ။ သူ ခင္မြန္ကို အရမ္းခ်စ္ေပမဲ႕သူ႔သူငယ္ခ်င္း ခ်မ္းသာနဲ႔လက္ထက္လိုက္ရင္ ခင္မြန္႔ ဘဝတစ္သက္စာ မေႀကာင့္မႀက ေနရမယ္ဆိုတာ နားလည္ထားျပီးသားပါ။

အထြန္းအေနနဲ႕ဖြင့္မေျပာဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ခင္မြန္က အထြန္းဖြင့္အေျပာကို ေမ်ွာ္လင့္ေနခဲ႔တာပါ။ အထြန္းသာ ဖြင့္ေျပာခဲ႔ရင္ ခင္မြန္ ေခါင္းျငိမ့္ျပီးသားပါပဲ။

အခုေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းထားႀကတာဟာ ခ်မ္းသာက ခင္မြန္ကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ အတြက္ အထြန္းကိုခ်ိန္းခိုင္းျပီး အခု အထြန္းအလာကို ခင္မြန္ေရာ ခ်မ္းသာေရာ ေမ်ွာ္ေနႀကတာပါ။

                                      *  *  *

"အထြန္းကလဲ ႀကာလိုက္တာဟာ"

"ဟုတ္ပ ခင္မြန္ရယ္ အထြန္းေနာက္ႀကလိုက္တာ"

"ဒါနဲ႕ ခင္မြန္ ငါနင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္"

"ေႀသာ္ ခ်မ္းသာရယ္ ေျပာစရာ ရွိတာမ်ားသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း စကားပလင္လာခံေနေသးတယ္ ေျပာေပါ့"

"ငါ အခုေျပာမဲ႔ စကားက ခါတိုင္း စကားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ခင္မြန္ ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ႔စကားေျပာမလို႔ပါ"

"ဘာမ်ားလဲ ခ်မ္းသာရယ္ ေျပာေလ"

"ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္ လက္ထက္ယူခ်င္တယ္ ခင္မြန္ ငါ့တို႔က တစ္ရြာတည္းသားခ်င္း ငယ္ေပါင္း သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ ငါ့အေႀကာင္းလဲ နင္သိျပီးသားပါ နင္ ငါ့အခ်စ္ကို လက္ခံနိုင္မလား ခင္မြန္ ျဖစ္နိုင္ရင္ နင့္ဆီက အေျဖကို ငါ အခုပဲ ရခ်င္တယ္ ခင္မြန္"

"ခ်မ္းသာ ငါတို႔က ငယ္ေပါင္းေတြမို႔ တစ္ေယာက္အေႀကာင္း တစ္ေယာက္သိျပီးသားေတြမို႔ နင့္ကို ငါ ျငင္းစရာမရွိသလို အေျဖျပန္ေပးဖို႔ အတြက္လဲ အခ်ိန္အႀကာႀကီး ဆြဲထားစရာ အေႀကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ အထြန္းနဲ႔ငါ တိုင္ပင္ပါရေစ ။ အထြန္းလာရင္ အထြန္းနဲ႕ ငါ ႏွစ္ေယာက္တည္း တိုင္ပင္ပါရေစ သူနဲ႔တိုင္ပင္ျပီးတာနဲ႕ ငါနင့္ကို အေျဖေပးပါ့မယ္"

"ေကာင္းပါျပီ ခင္မြန္ ငါလက္ခံ ပါတယ္ အထြန္းလာတဲ႔အခါက် နင္တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တိုင္ပင္ႀကပါ ငါ ခဏေရွာင္ေပးပါ့မယ္"

                        *  *  *

ထိုစဥ္ အထြန္းေရာက္လာျပီး

"ေဟ့ ေရာက္ေနႀကတာ ႀကာျပီလားေဟ့ ခ်မ္းသာ နဲ႔ ခင္မြန္"

ခ်မ္းသာက "ႀကာျပီကြ အထြန္းရ မင္းကြာ ေနာက္က် လိုက္တာ"

"ေအး ငါ့ဘဝလဲ မင္းတို႔သိတာပဲေလ လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ႕ဘဝေလကြာ အခုေတာင္ မင္းတို႔နဲ႕ ခ်ိန္းထားလို႔ လုပ္စရာေတြ လက္စသတ္ျပီး ကမန္းကတန္း ထြက္လာရတာကြ"

ခင္မြန္က "ဟုတ္ပါျပီ အထြန္းရယ္ နင့္အေႀကာင္းငါတို႔ နားလည္ပါတယ္ အခု ငါနင့္ကို တိုင္ပင္စရာ ရွိေနတယ္ ခ်မ္းသာ ငါတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာပါရေစေနာ္"

"ေအးေအး အထြန္းနဲ႕ ခင္မြန္ မင္းတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာႀက ငါ ဟိုနားဒီနား လမ္းေလ်ွာက္လိုက္ဦးမယ္ ေနာ္"

                           *  *  *

"အထြန္း"

"ေအး ေျပာေလ ခင္မြန္ "

"ခ်မ္းသာ ငါ့ကိုခ်စ္ေရးဆိုထားတယ္ အထြန္း"

"ေအာ္...ေအး ေကာင္းတယ္ေလ ခင္မြန္ နင္လက္ခံလိုက္ပါ နင္ဘဝအတြက္ ခ်မ္းသာလို လူနဲ႔ယူလိုက္ရင္ ပူစရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ"

"အထြန္း ငါခ်မ္းသာကို ခင္ရံုပဲခင္တာ မခ်စ္ဘူးဟ"

"ေနာက္ေတာ့ခ်စ္သြားမွာေပါ့ ခင္မြန္ရယ္"

"နင့္မွာ ငါ့ကိုေျပာစရာ စကားမရွိဘူးလား အထြန္း"

"ငါက ဘာေျပာရမွာလဲ ခင္မြန္ရယ္ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ငါသေဘာတူတယ္ေလ"

"အထြန္းရယ္ ေအးပါ ေကာင္းပါျပီ ငါလက္ခံ လိုက္ပါမယ္"

"ေအး ေကာင္းတယ္ခင္မြန္ နင့္ဘဝအဆင္ေျပမွာပါ ခ်မ္းသာကို လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့မယ္"

"ခ်မ္းသာ ေဟ့ ခ်မ္းသာ လာေတာ့ေဟ့"

"ေအး လာျပီေဟ့ "

"ခ်မ္းသာ ငါနင့္အခ်စ္ကို လက္ခံပါတယ္ ဒါေပမဲ႕နင့္မိဘေတြကိုငါေႀကာက္တယ္ဟ"

"မေႀကာက္ပါနဲ႔ဟာ ငါ့မိဘေတြက ငါ့ကိုခ်စ္ပါတယ္ ေနာက္က်ရင္ နင့္ကိုလဲ ခ်စ္သြားမွာပါဟ ဒါေပမဲ႕အခုေတာ့ သေဘာတူမွာမဟုတ္ဘူး နင္ငါ့ေနာက္ခိုးရာလိုက္ခဲ႔ပါေနာ္"

"ခ်မ္းသာ ငါနင္နဲ႔လိုက္ခဲ႔ေတာ့မယ္ ငါတို႔ဘယ္မွာသြားေနႀကမလဲ"

"ခိုးေျပးတာမ်ား ငါ့ရဲ႕တဲကို ခိုးေျပးႀကေဟ့ အိပ္ယာေဘးက ေပါက္ေနတဲ႔ ထရံကိုေတာ့ မကာႀကနဲ႕ေနာ္ ငါလာေခ်ာင္းဖို႔ ဟားဟားဟား"

ခင္မြန္က အထြန္းေက်ာကုန္းကို တအုန္းအုန္းထုျပီး
"အထြန္း လူစုတ္ လာေခ်ာင္းစရာလားဟ"

"ငါ အခုပဲ မင္းရဲ႕တဲကို ခင္မြန္ကို ခိုးေျပးေတာ့မယ္ ေက်းဇူးတင္တယ္ အထြန္းေရ"

"ရပါတယ္ကြာ ငါတို႔ေတြက အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ကဲ ငါ့ရဲ႕တဲကို သြားႀကေပေတာ့ ငါဒီည ရြာထဲက တစ္အိမ္အိမ္မွာ အိပ္လိုက္မယ္ စိတ္ေအးလက္ေအး ေနႀကေပေတာ့"

"ေအး အထြန္း ငါတို႔သြားျပီ"

ခ်မ္းသာနဲ႔ ခင္မြန္ ထြက္သြားျပီးေတာ့ မွ အထြန္းလည္း သစ္ပင္ေျခရင္း အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ အခုမွ သူ႔မွာ မ်က္ရည္ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ အေစာက ဟန္ေဆာင္ေနခဲ႔ရတာ မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ သူခင္မြန္ကို သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရတာေလ ။ သူသာဖြင့္ေျပာခဲ႔ရင္ ခင္မြန္ သူ႔ကို လက္ခံမွာဆိုတာ အထြန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ နိမ့္က်တဲ႕ သူ႔ဘဝထဲ ခင္မြန္ကို ဆြဲမေခၚရက္ခဲ႔တာပါ။

"ငါ နင့္ကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ခင္မြန္ရယ္" ဟုသာ တိုးတိုးေလးေရရြတ္ေနမိပါေတာ့တယ္။

                                      *  *  *

ခ်မ္းသာရဲ႕မိဘေတြ သိရွိသြားျပီး အေတာ္ေဒါသပံုထြက္ခဲ႔ႀကပါတယ္။ အနုနည္းနဲ႕ခြဲရန္ဆံုးျဖတ္ျပီး သေဘာေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူတို႔အိမ္ကို ခင္မြန္ကို ေခၚသြားႀကပါတယ္။

အထြန္းတစ္ေယာက္လည္း စိတ္ေတြေလျပီး ႏွလံုးသားရဲ႕ဒဏ္ကို အရက္နဲ႔ကုစားကာ အရက္သမားလံုးလံုးႀကီးျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။

ခင္မြန္မွာ ကိုယ္ဝန္ေျခာက္လေလာက္ရွိတဲ႔အခ်ိန္ ခ်မ္းသာမိဘေတြက ခ်မ္းသာကို အလုပ္လုပ္ဖို႔အေႀကာင္းျပခ်က္နဲ႕ နိုင္ငံျခားကို ပို႔လိုက္ႀကပါေတာ့တယ္။

ခင္မြန္မီးဖြားေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေမြးလာတဲ႔ကေလးေလးကို ခင္မြန္မသိခင္ပဲ ေမြးခန္းထဲက ယူလာျပီ လူယံုေတာ္နဲ႕လႊင့္ပစ္ခိုင္းပါတယ္။ ခင္မြန္႔ကိုေတာ့ ကေလးေသျပီဆိုျပီ ေျပာခိုင္းလိုက္ပါတယ္။

လူယံုကလည္း ကေလးေလးေပြ႔လာျပီး လူရွင္းတဲ႔ေနရာမွာ အသာခ်ျပီးအေျခေနႀကည့္ေနပါတယ္။

အဲ႔အခ်ိန္မွာပဲ သိုင္းကြက္နင္းျပီး ေလ်ွာက္လာတဲ႔အထြန္း ကေလးငိုသံေလးကို ႀကားလိုက္လို႔ ဟိုဒီေလ်ွာက္ႀကည့္တဲ႔အခါ ေမြးကင္းစကေလး နီတာရဲေလးကိုေတြ႔လိုက္ေတာ့

"ဟာ ကေလးေလး လာပစ္ထားႀကတာပါလား အေတာ္လူမဆန္တဲ႔လူေတြကြာ ကံဆိုးလွပါလား ကေလးရယ္ မင္းကို ငါေမြးစားမယ္ ကြာ ကံမေကာင္းအေႀကာင္းမလွတဲ႕မင္းကို "ကံေကာင္း"လို႔ ေခၚျပီး ေမြးစားမယ္ေဟ့"

                          *  *  *

ခ်မ္းသာနိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနရင္ အလုပ္ခြင္ထဲ မေတာ္တဆျဖစ္ျပီးဆံုးသြားတဲ႔အခါ ခ်မ္းသာရဲ႕မိဘေတြလည္း အျမင္မွန္ရျပီး ခင္မြန္ကို သမီးအရင္းလို ဆက္ဆံခဲ႔ပါတယ္ ။ အခုေတာ့ခ်မ္းသာမိဘေတြလည္း တိမ္းပါးကုန္ျပီမို႔ ခင္မြန္က သူေဌးမေလးျဖစ္ေနပါျပီ။

ကံေကာင္းေလးအရြယ္ေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္ အထြန္းလည္း အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္နိုင္ မလုပ္ျဖစ္ပဲ အရက္ေသာက္ဖို႔လည္း မရွိ အရက္ေသာက္ခ်င္လြန္းလို႔ တေအာ့ေအာ့ တေအ့ေအ့နဲ႕ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

ကံေကာင္းက သူ႔အေဖကို သနားတယ္ သူ႔အေဖအရက္ေသာက္ဖို႔ သူကလဲ ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ သူ႔အေဖအရက္ဖိုးရေအာင္ဆိုျပီး ဘူတာရံုဘက္ ထြက္ခဲ႔ျပီး ခြက္ကေလးတစ္လံုးေရွ႕ခ်ျပီး သီးခ်င္းစ ဆိုပါတယ္။

🎼🎼🎼လူ လူ လူ လူဆိုေသာလူ🎼🎼🎼 အေႀကာင္းရယ္ အက်ိဳးရယ္ အေကာင္းရယ္ အဆိုးရယ္ ႏွစ္မ်ိဳးသိမွလူ🎼🎼🎼

ခင္မြန္ အလုပ္တစ္ခုနဲ႔ ဘူတာရံု ထြက္အလာ သနားစရာ အသံေလးနဲ႔ သီခ်င္ဆို ပိုက္ဆံေတာင္းေနတဲ႔ကေလးေလးကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔အခါ သူမရင္ထဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔သားေလးသာရွိခဲ႔ရင္ ဒီအရြယ္ပဲေလ။

အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံကိုထုတ္ျပီး ခြက္ထဲထည့္ရင္းစပ္စုႀကည့္ေတာ့ ကေလးက သူ႔အေဖ အရက္ေသာက္ဖို႔ သူ႕အေဖမသိေစပဲ လာေတာင္းေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။

ကေလးတို႔အိမ္အလည္လိုက္ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ ကေလးက သူပိုက္ဆံေတာင္းတာ ျပန္ျပီးမတိုင္ပါနဲ႔ကတိေတာင္းျပီးမွ ေခၚပါတယ္။

ကံေကာင္းက လမ္းမွာ သူ႔အေဖအတြက္ အရက္ဝင္ဝယ္ပါတယ္။ ျပီးမွ သူတို႔ေနတဲ႔တဲကို ေခၚခဲ႔ပါတယ္။

"ေဖႀကီး ေဖႀကီး သား ေဖႀကီးအတြက္ အရက္ဝယ္ခဲ႔တယ္ဗ် စားစရာေတြလဲ ဝယ္ခဲ႔တယ္ ေဖႀကီး ထေသာက္ပါဦး "

"ဧည့္သည္အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္လဲ ပါခဲ႔တယ္ ေဖႀကီးရ"

"သား ကံေကာင္း အရက္ဝယ္ဖို႔ပိုက္ဆံ မင္းဘယ္ကရခဲ႔တာလဲ ေပးစမ္းေပးစမ္း အရက္ပုလင္း"

မေသာက္ရတာႀကာလွျပီျဖစ္တဲ႔အရက္ပုလင္းကို အငမ္းမရ ေမာ့ေသာက္ပါတယ္။ ေလာဘတႀကီးေသာက္လိုက္တာ အရက္သီးျပီး မ်က္လံုးႀကီးျပဴး အသက္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။

ခင္မြန္႔မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အထြန္းနဲ႔ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ရေသာ္လည္း စကားေတာင္မေျပာလိုက္ရပဲ အထြန္းက ဆံုးသြားတဲ႔အတြက္ ယူက်ံဳးမရ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္။

ခင္မြန္ရဲ႕အေနာက္က ပါခဲ႔တဲ႔လူယံုေတာ္ႀကီးက အထြန္းကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနပါတယ္။ သူပစ္ခဲ႔တဲ႔ ကေလးေလးကို ေခၚယူသြားခဲ႔တာဟာ အထြန္းဆိုတာ သူေကာင္းေကာင္းသိတယ္ေလ ။

ခင္မြန္႔ကို အခုမွပဲ ဖြင့္ေျပာျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ခင္မြန္ေမြးခဲ႔တဲ႔ကေလး မေသေႀကာင္း ေကာက္ယူေမြးစားခဲ႔သူဟာ အခုေသဆံုးေနျပီျဖစ္တဲ႔အထြန္းျဖစ္ေႀကာင္း ။ ေမာင္ကံေကာင္းေလးက ခင္မြန္ရဲ႕ သားအရင္းျဖစ္ေႀကာင္း လူယံုေတာ္ႀကီး ရွင္းျပျပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ ခင္မြန္႔မွာ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာ ျဖစ္ရပါေတာ့ တယ္။

                                      *  *  *

Photos Credit>>>Google

Author>>>
@aungzawhtwe