အတိတ္ကို ျပန္လည္တူးဆြျခင္း ( 1 )

ဒီေန႔ဟာ Promotion အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ group 1 စာႀကိဳတင္ေရးထားရမဲ႕ရက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ group ရဲ႕ SL ေနာင္ေတာ္ႀကီးကိုမိုးေဇာ္က မနက္ခင္းမွာ ႏႈတ္ဆက္စကားနဲ႕အတူ အသိေပးတယ္ခင္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ SP နည္းသူေတြ အေနနဲ႕ကလည္း အခုလို Promotion ရက္ကိုပဲ ေမ်ွာ္ကိုးေနမိတာ အမွန္ဆိုေတာ့ အခုလိုရက္မ်ိဳးဆိုရင္ စာရွည္ရွည္ေလး ေရးေလ့ရွိႀကပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စာေရးဖို႔ရာ စိတ္ကမပါဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။

ျဖစ္ရတဲ႕ အေႀကာင္းရင္းကလည္း ရွိတယ္ေလ။ pro မရွိတဲ႕ ႀကားရက္ေတြမွာ postေလးေတြ ေန႔တိုင္းတင္ျပီး SP နဲ႕ RP တက္ခ်င္တာေႀကာင့္ ရွိစုမဲ႕စု SBD ေလးေတြနဲ႕ bot ေတြ သံုးမိပါတယ္။ SBD ရံႈးတာျမတ္တာထက္ SP နဲ႕ RP ေတာ့ တကယ္တက္လာပါတယ္။ အရင္ရက္ေတြတုန္းက ဘာ error မွ မျဖစ္ခဲ႕ေပမဲ႕ မေန႔ညက minnowbooster bot တာမွာ ညေနကတည္းက bot ထားတာ ဒီေန့ မနက္ထိ ေရာက္မလာလို႔ သူတို႔ရဲ႕ discord ထဲ ဝင္ေျပာလိုက္ ဝင္ႀကည့္လိုက္နဲ႕ စာေရးရမွာကို စိတ္ကမေျဖာင့္ဘူးရယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း 10 SBD ဆံုးခ်င္လည္းဆံုးပါေစေတာ့ ဆိုျပီး စိတ္ႏွလံုးလံုးဒုန္းဒုန္းခ် ျပီး မနည္း mood ျပန္သြင္းကာ စာေရးဖို႔ အာရုဏ္ ျပန္စုယူရတယ္။ စာေရးမယ္သာ ေျပာတာ စိတ္ကမႀကည္တဲ႕အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဘဲဥ အစရွာမရသလို ဘယ္ကေနစရန္းမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး စဥ္းစားေနတုန္း အိမ္ေရွ႕က ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီဂိတ္က ကယ္ရီသမားက ျမိဳ႕ထဲကို ဘယ္နားသြားသြား တစ္ေထာင္ တစ္ေထာင္ ဆိုျပီး ကယ္ရီဆြဲဖို႔ လူေခၚေနတဲ႕အသံ ႀကားလိုက္ရတယ္။

သူအဲဒီလို လူေခၚေနတဲ႕အသံ ႀကားရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အရင္က ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီ ဆြဲခဲ႕ဖူးတာကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီတင္ ဆြဲဖူးတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဆိုက္ကားလဲ နင္းခဲ႕ဖူးေသးတယ္ သိလား။ ဘယ္မွာလဲဆိုေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ " ျမစ္ႀကီးနား " မွာေပါ့ဗ်ာ။

ကြ်န္းလွျမိဳ့ နယ္က ေရနံေမွာ္ကေန ငွက္ဖ်ားမိျပီး ရြာျပန္ကုရတာ လူက ထူထူေထာင္ေထာင္ ျပန္ျဖစ္လာခဲ႕ေတာ့ ေျခေထာက္မွာ ေဗြပါတယ္ေျပာရမလားပဲ။ အိမ္မွာမေနခ်င္ျပန္ဘူး။ ျမစ္ႀကီးနားမွာ အကိုတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔ဆီသြားလည္ရင္း အလုပ္ကေလးဘာေလး လုပ္မယ္ဆိုျပီး အိမ္ကိုေျပာျပီး ျမစ္ႀကီးနားကို ထြက္လာခဲ႕တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အဲဒီတုန္းက ဆယ္တန္းေျဖထားတာ ေအာင္စာရင္းေတာင္ မထြက္ေသးဘူးရယ္။

အဲ႕ဒီတုန္းကေတာ့ ျမစ္ႀကီးနားကို သြားဖို႔ဆိုတာက ရထားနဲ႕ပဲအဆင္ေျပတာမို႔ ထံုးစံအတိုင္း ရထားနဲ႕ပဲ လိုက္ခဲ႕တယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ျမစ္ႀကီးနား ဘူတာေရာက္ေတာ့ အကိုက လာႀကိဳေပးတယ္ခင္ဗ်။ သူနင္းေနတဲ႕ဆိုက္ကားေလးနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ ျမိဳ႕အႀကီးႀကီးေတြဆို မႏၲေလးေလာက္ပဲ ေရာက္ဖူးတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ စေရာက္ေရာက္ျခင္း အေတာ္ေလးကိုအူလည္လည္ျဖစ္သြားေသးတယ္ဗ်။ မႏၲေလးဆိုတာ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယ ျမိဳ႕ေတာ္မို႔ လူေနထူထပ္ျပီး ေတာ္ေတာ္စည္တာ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ဖူးလို႔ သိထားတယ္ေလ။

ျမစ္ႀကီးနား စေရာက္ေတာ့ ရထားေပၚက ဆင္းဆင္းျခင္း အကိုလုပ္သူရဲ႕ ဆိုက္ကားေပၚကေန ထိုင္လိုက္လာရင္း လူေတြ ရႈပ္ရႈပ္ခပ္ျပီး ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ ဆိုက္ကားေတြ က်ပ္ညွပ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ျမစ္ႀကီးနား ဆိုတာႀကီးက အဲ႕ေလာက္စည္ပါလားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႕။ ေနာက္မွ အေႀကာင္းစံု သိရတာက ရထားဝင္လာလို႔ ဘူတာနားက ကားလမ္းျဖတ္ကူးတဲ႕ ေမာင္းတံ တံခါးကို ပိတ္ထားလို႔ အဲ႕ေလာက္ ရႈပ္ေနတာဆိုတာ သိရတယ္။ အူခ်င္မိရင္ အဲလိုအူတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ေတာသားပါဗ်ာ။

အကိုရဲ႕အိမ္ေရာက္ေတာ့ အကိုက ဆိုက္ကားသာ နင္းေနတာ အေတာ္အဆင္ေျပေနပံုပဲဗ်။ ျမိဳ႕သစ္ထဲက ယုဇနဆိုတဲ႕ ကြက္သစ္ေလးမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးနဲ႕ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕မွာ တစ္ရက္ကို ၁၅၀ အံုနာေႀကး ရေနတဲ႕ ဆိုက္ကား ေျခာက္စီးေတာင္ ရွိေနတယ္ေလ။ အဲဒီေန႔က ေတာ့ ထမင္းစားေသာက္ျပီး အကိုက ျမိဳ႕အႏွံ႕ ဆိုက္ကားေလးနင္းျပီး လိုက္ပို႔ေပးရွာတယ္။ ညေနေရာက္ေတာ့ သူအံုနာ ေပးထားတဲ႕ ဆိုက္ကားသမားေတြက အံုနာေႀကးေလးေတြ ကိုယ္ဆီ ကိုယ္ဆီ လာေပးႀကတာေတြ႔ရတယ္။

သူတို႔ေတြတစ္ရက္ကို ဘယ္ေလာက္စီရႀကလဲ စပ္စုႀကည့္ေတာ့ တစ္ရက္ကို ငါးေထာင္ကေန တစ္ေသာင္းေလာက္အထိ ဝင္ေငြရွိႀကတယ္ ဆိုပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တေနကုန္စာ ထမင္းအျပင္မွာ ဝယ္စားရင္ တစ္နပ္ကို ၂၀၀ ေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ႕ခတ္ေလ။ တစ္ေနကုန္မွ တစ္ေထာင္ေလာက္ပဲ ကုန္မယ္ထားပါေတာ့။ ဆိုက္ကားနင္းတာက တစ္ရက္ကို ငါးေထာင္ေလာက္ဝင္တယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။ အကို႔ဆီမွာ အပိုရွိေနေသးတဲ႕ ဆိုကၠားတစ္စီးကို တက္ခြႀကည့္ျပီး ဆိုက္ကားနင္းသင္တယ္။ စနင္းကာစကေတာ့ဗ်ာ လက္ကိုင္က တအားဆြဲတာဗ်။

ေနာက္က်ေတာ့လည္း အက်င့္ရသြားေတာ့ ေအးေဆး ဆိုပါေတာ့ေလ။ နည္းနည္းေလးနင္းတတ္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အကိုကိုေျပာျပီး ဆိုက္ကားနင္းခ်င္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူကျဖစ္ပါ့မလားတဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ျဖစ္ပါတယ္ လုပ္ႀကည့္မယ္ေျပာေတာ့ သူဂိတ္ထိုးတဲ႕ လဖ ေရႊေမွာ္ စက္ေလွဆိပ္ဖက္ကို ေခၚသြားတယ္။ သူပိုင္တဲ႕ဆိုက္ကားထဲက တစ္စီးကို ကြ်န္ေတာ္က နင္းမယ္ေပါ့။ စက္ေလွဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အကိုက စက္ေလွပိုင္ရွင္တို႔ ေရႊေမွာ္သြားႀကမဲ႕ ကုန္သည္ ေလာပန္းေတြနဲ႕အစ ရင္းႏွီးျပီး မိတ္ျဖစ္ေနတာေလ။

ဒါ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးပါဆို မိတ္ဆက္ေပးထားတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပစၥည္းေလးေတြသယ္စရာ ဝယ္စရာရွိရင္ သူ႔ကိုခိုင္းပါဆိုျပီး ေျပာေပးထားတယ္။ ခဏေနေတာ့ ေစ်းဦးေဖာက္ တစ္ေႀကာင္းစ ရတယ္ခင္ဗ်။ စက္ေလွ ပိုင္ရွင္ ကရင္ႀကီးဆိုတဲ႕လူက ငါးရာတန္တစ္ရြက္ထုတ္ေပးျပီး " ညီေလး ေလွဦးမွာ ထိုးဖို႔ ဘုရားပန္း သြားဝယ္ေပးပါတဲ႕ " ။

သြားရတဲ႕ေစ်းကလည္း နီးနီးေလးဗ်။ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ အသြားအျပန္ငါးမိနစ္ေတာင္မႀကာဘူး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဘုရားပန္းက ႏွစ္ရာဖိုး ဆို အမ်ားႀကီးရတယ္။ ႏွစ္ရာဖိုးပဲ ဝယ္ခဲ႕တာ ပိုတဲ႕သံုးရာ ျပန္ေပးလိုက္ေတာ့ " ညီေလး ဆိုက္ကားခ ယူလိုက္ " ဆိုျပီး ေပးတယ္ခင္ဗ်။ ဆိုက္ကားနင္းတာ မပင္မပမ္းနဲ႕ ပထမဆံုး ေစ်းဦးေဖာက္ ရတာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ့္အသက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ စက္ေလွဂိတ္ေရွ႕မွာ ဂိတ္ထိုးထားတဲ႕ ဆိုက္ကားသမားေတြထဲမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အငယ္ဆံုးပါပဲ။ အဲဒီဂိတ္မွာ စက္ေလွပိုင္ရွင္ေတြ ကုန္သည္ေတြက ဘာပစၥည္းေလး လိုလို ကြ်န္ေတာ့္ကို ပိုက္ဆံေပးလႊတ္ျပီး ဆိုက္ကားနဲ႕ သြားဝယ္ခိုင္းတတ္ႀကတယ္။ ပိုတဲ႕ပိုက္ဆံ သူတို႔ျပန္ေပးတဲ႕အခါ မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ေထာင္ႏွစ္ေထာင္ပိုလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆိုက္ကားခ အျဖစ္သာ ေပးႀကတာမ်ားတယ္ဗ်။

ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ဆိုက္ကားနင္းရင္းနဲ႕ တစ္ရက္ကို ခြန္ႏွစ္ေထာင္ ရွစ္ေထာင္ ရွာနိုင္တဲ႕သူ ျဖစ္လာတယ္ဆိုပါေတာ့။ ေရႊေမွာ္က ျပန္ဆင္းလာတဲ႕ စက္ေလွေတြမွာ ဆီေပပါ အခြံေတြ သံေဖာင္ေတြမွာ သံုးတဲ႕ ခ်ိန္းျပားအပ်က္ေတြ ပါလာတဲ႕ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုက္တယ္ဗ်။ ဆီေပပါအခြံေတြကို ဆီဆိုင္ေတြဆီ ပို႔ေပးရတယ္။ ေပပါထဲက ဆီလက္က်န္ေတြကို စစ္ယူလိုက္ရင္ ေပပါဆယ္လံုးေလာက္ဆို ဆီေလးငါးဂါလံ ေလာက္အထိ ရတတ္တယ္။

အဲလိုရက္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ေပပါသြားပို႔ေပးရတဲ႕ အခလဲ ရတယ္ ဆီလည္း ျပန္ေရာင္းစားလို႔ရတယ္ေလ။ ႏွစ္သီးစားေပါ႔ဗ်ာ။ အဲလိုရက္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္း သံုးေသာင္းအထိ ရတတ္တယ္။

ဆိုက္ကားနင္းလာတာ တစ္လေက်ာ္ ႏွစ္လနီးပါး ႀကာလာေတာ့ ျမိဳ႕ထဲလည္း မသြားတတ္တဲ႕ေနရာကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ ျမစ္ႀကီးနားကို မေရာက္ျဖစ္တာ အခုဆို ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႀကာလာေပမဲ႕လည္း အခုခ်ိန္ထိ ျမစ္ႀကီးနားျမိဳ႕ထဲ မွာ ဘယ္နားမွာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ မွတ္မိေနတုန္းပါပဲ။

စက္ေလွဂိတ္မွာ ဂိတ္ထိုးထားတုန္း တေန႔ စက္ေလွပိုင္ရွင္ တစ္ဦးက " ညီေလး ငါ့ကို ျမိဳ႕ထဲ လိုက္ပို႔ကြာ " တဲ႕။ လမ္းက်ေတာ့ " ငါ အခု ဘယ္သြားတယ္ဆိုတာကို ဂိတ္က်ရင္ ဘယ္သူ႔မွ ျပန္မေျပာနဲ႕ေနာ္ " တဲ႕ မွာေသးတယ္။ သူနင္းခိုင္းတဲ႕ " ေရႊေညာင္ပင္ " ဆိုတဲ႕ရပ္ကြက္ထဲ နင္းသြားလိုက္တယ္။ လမ္းႀကား တစ္ခုထဲ ဝင္သြားလိုက္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းဗ်ာ အဲ႕ဒီလမ္း တစ္ခုလံုးက အိမ္ေတြက အေမႊးတိုင္ေတြ ဖေရာင္းတိုင္ေတြ ထြန္းထားႀကတယ္။ ေန႔လည္ခင္းႀကီးမွာ ေနာ္။ အိမ္ေတြထဲမွာလည္း မိန္းခေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနႀကတယ္။

သူရပ္ခိုင္းတဲ႕ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕ ရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ အျပင္ကေနပဲ ေစာင့္တဲ႕။ သူလည္း ဆိုက္ကားေပၚကဆင္းသြားေတာ့ အိမ္ထဲက အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး " တို႔ အကိုႀကီး မလာတာႀကာျပီေနာ္ " တဲ႕ " အသစ္ကေလးေတြ ေရာက္ေနတယ္ " တဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အခုေရာက္ေနတဲ႕ေနရာ ဘာဆိုတာ သေဘာေတာ့ ေပါက္လိုက္ပါျပီ။ ခဏေနေတာ့ အေစာက အမႀကီး ထြက္လာျပီး " ေရာ့ ေမာင္ေလး ေဘာ္ဒါေႀကး " ဆိုျပီး ပိုက္ဆံ သံုးရာ လာေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အသာေလးယူထားလိုက္ျပီး တိုက္ကားေပၚကေန ေစာင့္ေနရတာေပါ့ေလ။

ခဏေနေတာ့ ဆရာသမားက ကိစၥ ဝိစၥျပီးသြားေတာ့ ထြက္လာျပီး ျပန္စို႔ ဆိုလို ျပန္ခဲ႔လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ အိတ္ကပ္ထဲက ငါးရာတန္ သံုးရြက္ထုတ္ေပးျပီး " ဒီကိုလာတာ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႕ " ေနာက္က်ရင္ သြားရင္ မင္းကိုပဲ ေခၚမယ္တဲ႕ေလ။ ဒီလမ္းနဲ႕ ဒီလမ္းက အသြားအျပန္ ပံုမွန္ရ ရင္ေတာင္ ေျခာက္ရာေလာက္ပဲ ရမွာ။ သူ႔ဆီက ေထာင့္ငါးရာ ရယ္ ေဘာ္ဒါ ေႀကးသံုးရာရယ္ဆို ေထာင့္ရွစ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ရတာေလ။ မေျပာပါဘူး ကတိေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီေနရာ သိထားရတာ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆို ေရႊေမွာ္က ဆင္းလာတဲ႕ လူအမ်ားစုက သူတို႔ရြယ္တူ ဆိုက္ကားသမားခ်င္း မေမးခ်င္တာလား မသိဘူးရယ္။ ကြ်န္ေတာ့္လာလာေမးျပီး ကြ်န္ေတာ္ပဲ လိုက္လိုက္ပို႔ေနရေတာ့ ဆိုက္ကားခေရာ ေဘာ္ဒါေႀကးေရာ ႏွစ္သီးစားပါပဲ။

ဆိုက္ကားသမားဘဝမွာ ေလးလေလာက္က်င္လည္ျပီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ အေႀကာင္းတိုက္ဆိုင္လာပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ ညေနေမွာင္ခါနီး ဒူကေထာင္ဆိုတဲ႕ ရပ္ကြက္ကို ခရီးသည္လိုက္ပို႔ရပါတယ္။ ခရီးသည္ပို႔အျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ေလာက္ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ ဆိုက္ကားကိုတားျပီး အားလား ေမးပါတယ္။ ဘယ္ကို သြားခ်င္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ စီတာပူ ရပ္ကြက္က ဆြမ္ပရာ ေဟာ္တယ္ကိုပါတဲ႕။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေစ်းစကားေျပာျပီး လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေႀသာ္ minnowbooster ေႀကာင့္ စိတ္ေထြေထြနဲ႕ ေလ်ွာက္ေတြးေနမိတယ္။ စာေရးရဦးမွာဗ်ိဳ႕။ ခင္ဗ်ားတို႔သိခ်င္ရင္ ေနာက္ရက္မွ ဆက္ေျပာျပေတာ့မယ္။ အခုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႕ နားထားပါရေစဗ်ာေနာ္။

Photos Credit >>>Google

Author>>>@aungzawhtwe

MSC : 014