မနိူးထခ်င္ဘူး အိပ္မက္သခင္ရယ္

အခန္း(၁)

"တည္ေနရာဒီကမၻာေလးတစ္ခု
ပိုင္ဆိုင္ဖို႔မလြယ္ကူခဲ့သူ
ႀကိဳးစားေလ်ွာက္လွမ္းတဲ့လမ္းမွာ
ေမာင့္အခ်စ္သာက်ြန္မအတြက္
အရာရာ………"🎵🎶🎵🎶🎵

Phone Ringtoneသံကိုႀကား၍ကမန္း
ကတန္းကိုင္လိုက္ရ၏။

"ေအး သားႀကီးေျပာ"
"မင္းဘယ္မွာလဲဟ Tutorialရွိတယ္ေလ ေနာက္အခ်ိန္
ေျဖမွာ"
"ေအး ငါသိတယ္ လာေနျပီ
အခု ကားေပၚမွာ ေရာက္ခါနီးျပီ"
"ေအးေအး ျပီးသားပဲ"

ဖုန္းကိုခ်ျပီးေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ
ထိုးထည့္လိုက္၏။လက္မွနာရီကို
ကမန္းကတန္းႀကည့္လိုက္ေသာအခါ
8:24PMျဖစ္သည္။8နာရီခြဲလ်ွင္
ပထမစာသင္ခ်ိန္စမည္ျဖစ္သည္။

ကားေပၚသို႔လူလတ္ပိုင္းတစ္ေယာက္
ကပ်ာကယာတက္လာျပီး"ေအာင္လံ၊
ျပည္ခရီးဆက္ၾကဦးမလား?"ဟူ၍
ကားေပၚမွပါလာသူတိုင္းကို
လိုက္ေမးေလေတာ့ပါသည္။
သိလိုက္ပါျပီ။
ဂိတ္ဝန္းထဲေရာက္ေတာ့
မည္ဆိုတာကိုေပါ့။
ဂိတ္ဝန္းထဲေရာက္သည္နွင့္
တစ္ျပိဳင္နက္ ကားေပၚမွဇြတ္တိုးေဝွ႔
ဆင္းလိုက္ရပါသည္။
ဂိတ္ဝန္းနဲ႔အေဆာင္ကနီး
ေသာေၾကာင့္ျမန္ျမန္ေျပးရပါေတာ့
သည္။
အေဆာင္သို႔ေရာက္ေသာအခါ
အဝတ္အစားထုပ္ကို
အခန္းထဲပစ္ထည့္၍
ေက်ာပိုးလြယ္အိတ္ကိုဆြဲကာ
ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ေက်ာင္းသို႔အျမန္
ေရာက္ေအာင္ေမာင္းလာခဲ့ပါေတာ့
သည္။ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့
Cycle Standတြင္ဆိုင္ကယ္ရပ္ျပီး
နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။
8:43AMျဖစ္ေနျပီ။ထို႔ေၾကာင့္
စာသင္ခန္းဆီသို႔မာရသြန္သမား
သဖြယ္ေျပးရပါေတာ့သည္။
စာသင္ခန္းသည္ သံုးထပ္ေက်ာင္း
ေဆာင္၏အေပၚဆံုးတြင္ရွိေသာ
ေၾကာင့္ေလွကားမ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္
ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ထိုသို႔ေလွကား
မ်ားကိုေျပးတက္လာစဥ္ပင္
ဒုတိယထပ္အေရာက္၌ မိန္းကေလး
ေလးဦးကိုေတြ႕လိုက္ရပါသည္။
ေလွကားေထာင့္ခ်ိဳးအေကြ႕တြင္
သူတို႔ကေလွကားအျပည့္ေနရာယူ
၍တက္ေနၾကေသာေၾကာင့္
ေနာက္မွေျပးတက္လာသူအဖို႔
လမ္းမရွိေတာ့ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္"လမ္းခဏေလာက္"
ဟုေနာက္မွေအာ္ကာတိုး၍
တက္သြားပါေတာ့သည္။
ထိုအုပ္စုထဲမွတစ္ေယာက္နွင့္
ပခံုးခ်င္းနည္းနည္းတိုက္မိသြားေသာ
ေၾကာင့္ေနာက္သို႔လွည့္၍
"ေဆာရီး ေနာ္ ေဆာရီး"ဟုေျပာလိုက္
မိပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုမိန္းကေလး၏
မ်က္ေစာင္းလွလွေလးတစ္ခ်က္ကို
အမွတ္မထင္ရရွိသြားပါေတာ့သည္။
"ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ ေနာက္က်ေနျပီ"ဟု
စိတ္ထဲမွညည္းတြားရင္း အခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္
ေအာင္ေျပးလာခဲ့ပါေတာ့သည္။

"တီခ်ယ္ ဝင္ခြင့္ျပဳပါ"
တီခ်ယ္သည္စာသင္ေနရင္ေနရာမွ
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္၍
"အဂၤလိပ္လိုေျပာနိူင္မွဝင္ခဲ့"ဟု
ေျပာကာဆီးၾကိဳလိုက္ပါေတာ့သည္။

"Let me enter the class,please!"
ဟုထပ္ေျပာလိုက္ခါမွ
တီခ်ယ္မွ"Come in!"ဟုျပန္လည္
တံု႔ျပန္ပါေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာသာအခန္းထဲသို႔
သုတ္သုတ္ဝင္လာ၍ကိုယ့္ေနရာကို
ဝင္ထိုင္လုိက္၏။

"ေဝယံပိုင္ျဖိဳး"
ဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲ"
"အိမ္ကျပန္လာတာမလို႔
ကားေရာက္တာေနာက္က်ေနလို႔ပါ"
"ေနာက္က်လို႔အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔
White Boardဖ်က္ ေနာက္ျပီး
ေဝထြန္းနဲ႕Tutorialေျဖဖို႔စာအုပ္ေတြ
ဌာနကိုသြားယူ"
"ဟုတ္ကဲ့"

ဒီလိုနဲ႔ပင္ဒုတိယအခ်ိန္ေရာက္လာ၍
Tutorialေျဖရပါေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ျမန္မာစာအခ်ိန္ေရာက္
လာေသာအခါ၌
ပထမအခ်ိန္နွင့္ဒုတိယအခ်ိန္က
ဖုတ္ပူမီးတိုက္ျဖတ္သန္းရသည့္
လႈပ္ရွားမႈမ်ားျငိမ္သက္စျပဳလာ
ပါေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ဦးေနွာက္သည္လစ္ဟာ
သြား၍စိတ္ေပါ့ပါးသြားေသာေၾကာင့္
တစ္စံုတစ္ေယာက္၏အေၾကာင္းသည္
အေတြးထဲသို႔မဖိတ္ေခၚဘဲ
ပိုင္စိုးပိုင္းနင္းဝင္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။
သူသည္ခုနကေလွကားအတက္မွာ
အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့သည့္
ေကာင္မေလးပင္ျဖစ္သည္။
"မင္းဘယ္သူလဲ"
"တတိယထပ္ထိေနာက္ကပါလာခဲ့
ရင္ေတာ့E-majorကပဲ"
"ဒုတိယထပ္မွာေနခဲ့ရင္ေတာ့
ဘယ္Majorကလည္းမသိဘူး"
"မေကြးသူဘဲလား"
"တျခားျမိဳ႕ကလား"
"ဘယ္မွာေနတာလဲမသိဘူး"

စသည္ျဖင့္ "မသိျခင္း"မ်ားစြာ
ၾကိမ္ဖန္ထပ္ခါခါေတြးေတာရင္းပင္
ျမန္မာစာဆရာမ၏စာသင္ခ်ိန္ျပီးဆံုး
သြားပါေတာ့သည္။
တီခ်ယ့္ကိုအားနာမိပါရဲ႕။ ။

                  အခန္း(၂)

ေန႔လည္ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္
ျဖစ္သည္။မၾကာမၾကာစားျဖစ္သည့္
ထမင္းဆိုင္တြင္လူေတာ္ေတာ္က်
ေနပါေသာေၾကာင့္ဆူညံေနပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္းဗိုက္ဆာေနေသာ
ေၾကာင့္မည္သည့္အရာကိုမွေထြေထြ
ထူးထူးအာရုံမေရာက္နိူင္ဘဲ
ထမင္းကိုသာခပ္သြက္သြက္
စားေနမိေတာ့သည္။
"စိမ္းလဲ့"
"ဘာလဲဟ ဒီမွာထမင္းစားေနတာေကာင္းေကာင္းမစားရဘူး"
"နင့္ဟာကလည္းလူျမင္မေကာင္းပါဘူးဟာ
ျဖည္းျဖည္းစားစမ္းပါ"
"ေဟာဗ်ာ ကိုယ့္ထမင္းကိုစားတာပဲ
လူျမင္မေကာင္းဘူးရွိရေသးတယ္"
သူငယ္ခ်င္းမ်ားေျပာလည္းေျပာခ်င္
စရာပင္ျဖစ္သည္။
မိမိမွာတစ္ခုဆိုတစ္ခုျပီးေအာင္
လုပ္တတ္သည္။အေအးေလးေသာက္
လိုက္ ထမင္းစားလိုက္ျဖင့္
မစားတတ္ပါ။
"ကဲပါဟာ ေျပာတာနားေထာင္ဦး"
"ေျပာေလဟာ ပါးစပ္က စားတာပဲ
နားကနားေထာင္ေနတယ္ေလ"
"ဟဲ့ မနက္ကနင့္ကိုတိုက္သြားတဲ့
တစ္ေယာက္ကိုနင္ဘယ္လိုျမင္လဲ"
"ေရာ္ ခက္ျပီ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္
လို႔ဘာေၾကာင့္ထမင္းဝိုင္းထဲထိ
သူ႔အေၾကာင္းကပါလာရတာလဲ"
"နင္ကေတာ့ အဲ့အတိုင္းပဲ
အစားကလြဲရင္က်န္တာဂရုကို
မစိုက္တာ"
"သိျပီးသာပဲ"
"ေတာ္ျပီ နင္နဲ႔မေျပာေတာ့ဘူး"
"လင္း နင္ေရာဘယ္လိုျမင္လဲ"
ေဘးနားမွ ဟန္နီလင္းထက္ ကို
ေမးလိုက္သည္။
"ေယာက်္ားေလး လို႔ျမင္တယ္ေလ"
"ဟဲ့ ငါကအေကာင္းေျပာေနတာဟ"
စိမ္းလဲ့နွင့္လင္းတို႔မွာျပံဳးစိစိနဲ႕
အေၾကာင္ရုိက္ေနၾက၏။
"ေတာ္ပါေတာ့ သက္ရယ္ သူတို႔
နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုမသိတာ
လည္းမဟုတ္ဘူး လူတစ္ဖက္သား
စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ဘယ္တုန္းကမ်ား
ေနေပးဖူးလို႔လဲ"
"ကဲပါ ငါ့ကိုေျပာ"ဟုသံစဥ္ခ်ိဳက
ဝင္ေထာက္လိုက္ေတာ့သည္။
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးကိုအခ်စ္ဆံုး
ဒီမိန္းမနွစ္ေယာက္ကေတာ့
စားပိုးနင့္ျပီးကို ေသဦးမွာ"
ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာစိမ္းလဲနွင့္
လင္းမွာအစားမပ်က္ေပ။
ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးေတြကိုပင္မိမိမွာ
အသည္းယားျခင္းျဖစ္သည္။
"ငါ့အထင္ေျပာၾကည့္မယ္ေနာ္"
"ေအး ေျပာ"
"ဆံပင္ကရွည္တယ္ အရပ္ကလည္း
အျမင့္ႀကီးပဲ Fighterလားမသိဘူး"
"ေအးဟ ဖိနပ္ကလည္းတဂြပ္ဂြပ္နဲ႔"
"ခံုဖိနပ္သံႀကီးပါဟာ"
"ဟဲ့ စိမ္းလဲ့ ဘာလို႔ခိုးနားေထာင္
ေနတာလဲ"
"အံမယ္ နင္တို႔ေျပာတာၾကားေနတာ
ပဲ ခိုးနားေထာင္စရာလား"
"ငါေျပာတုန္းကက် အဖက္မလုပ္ဘူး"
"ငါကေတာ့ငါ့ကိုတိုက္သြားတာ
သိပ္မေက်နပ္ဘူး"
"နင္ကလည္းဟာ ဟိုကလွည့္ျပီး
ေတာင္းပန္သြားပါတယ္ဟ"
"ဟုတ္ပါတယ္ဟ ငါတို႔ေလးေယာက္
နဲ႔တင္လမ္းျပည့္ေနတာကိုး
သူလည္းအခ်ိန္မမီလို႔ေနမွာေပါ့"
"အံမယ္ နင္တို႔နွစ္ေယာက္ကသူ႔
ဘက္ကေရွ႕ေနနွင့္တရားသူႀကီး
ေတြလား E-majorမတက္နဲ႔
Lawသာေျပာင္းတက္ၾကေတာ့"
"စိမ္းလဲ့ရယ္ နင္ကေတာ့ေျပာေတာ့မယ္
ကဲပါ စားျပီးျပီမလား?
သြားၾကစို႔ Let's go!"
သူတို႔ကေတာ့ကိုယ္ဦးမေဆာင္လ်ွင္
ထမင္းဆိုင္ကထမွမဟုတ္ေပ။
ထမင္းစားျပီးလ်ွင္လည္းအေအးေသာက္ကာ
Facebookသံုးရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္ၾကေလသည္။
"ပိုက္ဆံရွင္းမယ္ ညီမေလး"
စားပြဲထိုးေကာင္မေလးကို
ပိုက္ဆံရွင္းျပီးက်ြန္မတို႔အဖြဲ႕သည္
ေက်ာင္းသို႔ျပန္ရန္ဆိုင္ထဲမွထြက္လာ
ၾကသည္။ထို႔ေနာက္ဆိုင္ကယ္ေပၚ
အတက္တြင္လမ္းဘက္မွဆိုင္ကယ္
ေအေဇာသံသည္က်ယ္ေလာင္စြာ
ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။
"ေဝါ ဝူး ဝူး"
ဘာရယ္မွန္းေတာ့မသိေပမဲ့
က်ြန္မတို႔ေလးေယာက္အပါအဝင္
ပတ္ဝန္းက်င္မွလူအားလံုးနီးပါး
အၾကည့္ေတြကထိုအသံ၏ဦးတည္
ရာဆီသို႔စုျပံဳက်ေရာက္သြားေလ
ေတာ့သည္။
DT ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကိုအမ်ိဳးသား
တစ္ဦးသည္လ်င္ျမန္စြာ
စီးလာျခင္းပင္ျဖစ္၏။
"စိမ္းလဲ့ မနက္က နင့္လူမလား?"
လင္း၏ပ်ာပ်ာသလဲေျပာလိုက္ပံု
ေၾကာင့္စိမ္းလဲ၏မ်က္ခံုးတို႔အနည္း
ငယ္တြန္႔သြား၍
"ဘယ္ကငါ့လူလဲဟ"
"ေၾသာ္ မနက္က နင့္ကိုတိုက္သြားတဲ့
တစ္ေယာက္ကိုေျပာတာ"
"ငါျဖင့္ ေသခ်င္ေတာ့တာပဲ
နင္ကဘယ္လိုမွတ္မိတာလဲ"
"အက်ီၤကအျပာနုေရာင္နွင့္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ဝတ္ထားတာေလ
မမွတ္မိဘဲဘယ္ေနမလားဟ"
"ခုနကထမင္းဆိုင္ထဲမွာလည္း
သူ႔အေၾကာင္းကိုသက္ကေျပာတယ္"
သက္ဦးခင္လည္းပခံုးကိုအနည္းငယ္
တြန္႔ျပလိုက္ေလသည္။
"ခုလည္းလင္းကထပ္ေျပာျပန္ျပီ"
စိမ္းလဲ့၏မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသာ
အမူအရာကိုရိပ္စားမိသည့္ သံစဥ္
က-
"ကဲပါဟာ သြားရေအာင္ အတန္း
ေနာက္က်ေနေတာ့မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ပဲဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီ
စီးကာေက်ာင္းဘက္သို႔ေမာင္းထြက္
လာၾကပါေတာ့သည္။
ဘာရယ္မွန္းေတာ့တိတိက်က်မသိေပ
မဲ့ထိုေကာင္မေလးေလးေယာက္တို႔၏
စိတ္ထဲတြင္ဒြိဟကိုယ္စီကိန္းေအာင္း
ေနလိမ့္မည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့
သည္။

ဆက္လက္ေစာင့္ေမ်ွာ္ဖတ္ရႈပါရန္-

Written by:Aung Thar Kyaw
@aungtharkyaw
MSC-138