​ေက်ာင္​း​ေျပး (အပိုင္​း၃ ဇာတ္​သိမ္​း)

. . .ၾကာလာ​ေသာအခါတြင္​ ​ေက်ာင္​း​ေျပးျခင္​းက ႐ိုး၍လာပါသည္​။အစပိုင္​းတြင္​​ေတာ့ ​ေက်ာင္​း​ေျပးျခင္​းက ​ေပ်ာ္​ရႊင္​စရာ ​ေကာင္​းသည္​။ လြတ္​လပ္​သည္​ထင္​ရ​ေသာ္​​လည္​း ​ေ​နာက္​ေတာ့ ​ေျခာက္​​ေသြ႔သလိုျဖစ္​လာပါသည္​။
ပ်င္​းရိသလိုျဖစ္​လာပါသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​လို လူ​ေတ​ေလ​ေလးမ်ားႏွင္​့ ရပ္​ကြပ္​တကာလွည္​့ ကစား​ရ​ေပမယ္​့ ​ေနာက္​​ေတာ့ကြၽန္​​ေတာ္​မ​ေပ်ာ္​​ေတာ့ပါ။

တ​စ္​​ေန႔တြင္​
ကစားမည္​့သူမ်ားမ​ေတြ႔ရသျဖင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​သည္​ ​ေက်ာငး္​ႏွင္​့ ခပ္​လွမ္​းလွမ္​း တြင္​​ေျခပစ္​လက္​ပစ္​ႏိုင္​​ေနမိသည္​။အခါတိုင္​းလို ကစား​ေဖာ္​မ်ားႏွင္​့ မကစားရသျဖင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​စိတ္​ထဲတြင္​ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္​​ေန​ေလသည္​။
ထိုစဥ္​​ေက်ာင္​းဘက္​မွ စာအံသံမ်ား ထြက္​​ေပၚလာပါ​ေတာ့သည္​။ဤကိုသို႔​ေသာ စာအံသ ံမ်ိဳးကိုကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ရြတ္​ဆိုခဲ့ဖူးပါသည္​။ထိုစဥ္​အခါက ဤကဲ႔သို႔ ရြတ္​ဆိုရျခင္​းကို
ပ်င္​းစရာ​ေကာင္​းသည္​။စိတ္​ပ်က္​စရာ ​ေကာင္​းသည္​ဟုလည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​မွတ္​ခဲ့ဖူသည္​။
ယခု ၾကားရသည္​က ကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​သလိုမဟုတ္​ခဲ့ပါ။ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတြးမိသလို မဟုတ္​ပါ။လြန္​စြာမွ ၿမိဳင္​ဆိုင္​လွပါသည္​။လြန္​စြာမွ သာယာၾကည္​ႏူးဖြယ္​ ျဖစ္​​ေနသည္​ဟု ကြၽန္​​ေတာ္​ထင္​မိပါသည္​။
ဤတြင္​​ ကြၽန္​​ေတာ္​စိတ္​မ်ား တက္​ႂကြလာပါ​ေတာ့သည္​။လႈပ္​လႈပ္​႐ွား႐ွားလည္​း ျဖစ္​လာပါသည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​အ​ေနႏွင္​့လည္​း ဤကဲ့သို႔ ၿမိဳင္​ၿမိဳင္​ဆိုင္​ဆိုင္​ ျဖစ္​​ေန​ေသာအသံမ်ားကို ဝင္​​ေရာက္​ရြတ္​ဆိုခ်င္​သည္​့ ဆႏၵ မ်ားလည္​းျဖစ္​လာပါသည္​။​ေက်ာင္​း​ေျပးသည္​့ အျပစ္​မ်ားကိုလည္​း ျမင္​​ေရာင္​လာမိသည္​။

အမွန္​မ​ွာေတာ့ ဆရာမ႐ိုက္​ခံရျခင္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​ ညံ့လို႔ျဖစ္​သည္​။ကြၽန္​​ေတာ္​ည့ံရျခင္​းကလည္​း စာကိုဂ႐ုတစိုက္​ မက်က္​မွတ္​ခဲ့လို႕ျဖစ္​သည္​။​ေက်ာင္​း​ေျပးခ်င္​း​ေၾကာင္​့လည္​း ျဖစ္​​ေပလိမ္​့မည္​။ အကယ္​၍ကြၽန္​​ေတာ္​သာ​ေက်ာင္​းမ​ေျပးခဲ့ပါက စာသည္​ယခု​ေလာက္​ညံ့မည္​မဟုတ္​၊သူမ်ား​​ေတြထက္​ ​ေအာက္​နိမ္​့က်လိမ္​့မည္​မထင္​မိပါ။
အ​ေျပး​ေကာင္​းျခင္​းက ပန္​းတိုင္​သို႔ အရင္​​ေရာက္​ႏွင္​့ႏိုင္​သည္​မွာ မွန္​ပါသည္​။သို႔​ေသာ္​လည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​​ေက်ာင္​း​ေျပး​ေကာင္​းျခင္​းက ပညာ​တည္​းဟူ​ေသာ ပန္​းတိုင္​သို႔ ​ေလ်ွာက္​လွမ္​းၾကရာတြင္​ အျခား​ေက်ာင္​းသူ၊​ေက်ာင္​းသားမ်ားထက္​ ​ေနာက္​က်ရပါ​ေလၿပီ။သူမ်ားတကာ​ေတြ ​ေက်ာသြားျခင္​းကိုလည္​း ခံခဲ့ရပါ​ေလၿပီ။
ကြၽန္​​ေတာ္​​ ေနာင္​တရပါၿပီ၊ လြဲမွား​ေသာဘက္​တြင္​ အ​ေျပး​ေကာင္​းခဲ့ျခင္​းကို ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတြးရင္​း ႐ွက္​လာမိပါသည္​။ ယ​ေန႔မွစ၍​ေနာက္​​ေနာင္​မ်ားတြင္​​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေက်ာင္​းမ​ေျပး​ေတာ့ပါ။ကြၽန္​​ေတာ္​အ​ေနႏွင္​့ စာ​ေပသင္​ၾကား​ေပး​ေသာ ​ေက်ာင္​း​ေတာ္​ႀကီးဆီသို႔
မွန္​မွန္​တက္​​ေရာက္​ပါ​ေတာ့မည္​။ပညာတည္​းဟူ​ေသာ ပန္​းတိုင္​လမ္​းသို႔ ​ေျပးရာတြင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ သူမ်ား​ေတြထက္​ ​ေနာက္​က်က်န္​​ေနပါသည္​။​ေနာက္​က်​ေသာ္​လည္​း စိတ္​အားမ​ေ႐ွာ့​ေတာ့ပါ။​ေနာက္​မွ ​ေငးငိုင္​​ေနၿပီး ပန္​းတိုင္​တစ္​ဝက္​က ရပ္​မျပစ္​ႏိုင္​ပါ။သူတို႔ကို ​ေက်ာေအာင္​​ေျပးရမည္​။မ​ေက်ာေတာင္​မွီေအာင္​​ေတာ့လိုက္​ရပာမည္​။
မွားအစဥ္​ ျပင္​ခန ဆိုသည္​့ ဆို႐ိုးစာကားလည္​း႐ွိသည္​မဟုတ္​ပါ​ေလာ။
အရင္​က​ေျပးခဲ့ျခင္​းကား ပညာ​ေရးပန္​းတိုင္​ႏွင္​့ ဆန္​႔က်င္​ဘက္​သို႔​ေျပးမိခ်င္​းျဖစ္​သည္​။
ယခုအခါ​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပးမည္​့အ​ေျပးမွာ ပညာ​ေရး ပန္​းတိုင္​သို႔ ​ေရာက္​႐ွိရန္​ ႀကိဳးစား​ေျပးပါ​ေတာ့မည္​။
ပညာ​ေရးပန္​းတိုင္​သို႔ အမွန္​ပင္​​ေရာက္​ရပါမည္​ မဟုတ္​​လား။
.
.
photo credit;Google Image.
Msc no 179
@aunggyi100
Myanmar Steemit မိသားစုဝင္​အားလုံး ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ်မ္​း​ေျမ့ၾကပါ​​ေစ