ခ်စ္လွစြာေသာျမန္မာစတီးမစ္မိသားစု၀င္ အေပါင္းတုိ႔ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။

Mingalar par. My dear Myanmar steemians families.

---

---

“တုတ္တျပက္ ဓားတျပက္ ဆူညံပြက္တယ္ ကြဲၾက ျပဲၾက ေဆာ္ကုန္ၾကၿပီ ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္ေထာင္ရွင္ ရန္ပြဲ”

---

အိမ္ရာကထ မ်က္ႏွာသစ္ေနတုံးရွိေသး ေစာေစာစီးစီး ဘယ္ကဖြင့္လုိက္တဲ့ သီခ်င္းသံမွန္းမသိဘူး။ သီခ်င္းကေတာ့ အေတာ္နားယဥ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကုိလႊမ္မုိး ရဲ႕ သီခ်င္းေလးပါပဲ။ သီခ်င္းနာမည္လည္း မမွတ္မိေတာ့သလုိ သီခ်င္းစာသားေတြလည္း အကုန္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ မမွတ္မိဆုိ ေမြးကတည္းက သီခ်င္းေတြနဲ႔ ေ၀းေနတာကုိး။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာဆုိ မွတ္မိသေလာက္စာသားေလးနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လုိက္ေအာ္မိမွာျဖစ္ေပမယ့္ ေစာေစာစီးစီးႀကီး ကြဲၾက ျပဲၾက ေဆာ္ကုန္ၾကၿပီဆုိေတာ့ လုိက္မေအာ္ ျဖစ္တဲ့အျပင္ စိတ္ေတာင္တုိမိပါရဲ႕။ ဘယ္ႏွယ့္ မဂၤလာရွိတဲ့ မနက္ခင္းေလး မဂၤလာရွိတဲ့အသံေလးေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုတာမဟုတ္ပဲ ကြဲၾက ျပဲၾက နဲ႔ စဖြင့္လုိက္ရတယ္လုိ႔။ ဘယ္ကလာတဲ့အသံလဲ ရွာေတာ့ ခဏေနေတာ့ အသံက ပုိပုိက်ယ္လာတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အိမ္ေရွ႕နားထိေရာက္လာတယ္။ အဲ ထီသည္ပဲဗ်။ ဘယ္ေဗဒင္ဆရာကမ်ား ေစာေစာစီးစီး အကြဲအျပဲနဲ႔ စဖြင့္ရမယ္လုိ႔ ေဟာလုိက္တယ္မသိ။ ဘယ္လုိ အယူေတာ္မဂၤလာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ကြဲၾက ျပဲၾက ေဆာ္ကုန္ၾက လုပ္ေနေလတာလဲမစဥ္းစားတတ္ေတာ့။ ၾကားရသူေတြအတြက္ အေတာ္ေတာ့ နားကေလာသြားတယ္။ စိတ္ထဲကတင္အားမရ ပါးစပ္ကေနပင္ ထီသည္ကုိဆဲဆုိမိလုိက္ေသး။ မနက္ခင္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ငန္းေတြအျမန္လုပ္လုိက္တယ္။ အေျပးအလႊား နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၉း၃၀၊ အဲေသဟ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ အိပ္ရာထေနာက္က်ၿပီး ထီသည္ကုိ ဆဲမိၿပီ ဟီး။ Sorry ပါ၊ ကန္ေတာ့ ကန္ေေတာ့။ စိတ္ထဲကပဲ ထီသည္ကုိ ေတာင္းပန္လုိက္တယ္။ မုိးအုံ႔ေနေတာ့ ေစာေသးတယ္မွတ္ေနတာကုိး။ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးပြင့္တာနဲ႔ ပုိက္ဆံဘယ္လုိရမလဲ? ဘာစားရင္ ေကာင္းမလဲ? အရင္ဆုံးစဥ္းစားတယ္ေပါ့။ အေတာ္မ်ားမ်ားက သီးသန္႔လုပ္စရာအလုပ္ကိစၥမရွိဘူးဆုိရင္ လုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ အက်င့္တစ္ခုလုိျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္ေပမေပါ့။ ကုိယ့္တစ္ေယာက္တည္း အေတြးလြန္ေနတာလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။

---

---

ကြဲၾက ျပဲၾက ေဆာ္ကုန္ၾကကေန စဥ္းစားမိလာတာ ဆက္ေရးရေတာ့မွာပဲ။ တတ္ႏုိင္ဘူးေလ ေနာက္ထပ္ ကုန္ၾကမ္းရဖုိ႔ ထပ္ရွာေနရအုံးမယ္။ ဒီေတာ့ အကြဲ အျပဲ ပဲ ဆက္ရေတာ့မယ္ဗ်ဳိ႕။ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အသင္းအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ၾကတယ္။ အလြန္အားရစရာေကာင္းလွတယ္လုိ႔ ထင္ေနတုံးမွာပဲ ကြဲၾက ျပဲၾက ေဆာ္ကုန္ၾကတာေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ အေတာ္အျဖစ္မ်ားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုလုိ႔သြား ေတြးမိတယ္။ ဒါက ကိုလႊမ္းမုိး သီခ်င္းၾကားမိတာက စတဲ့ Post ဆက္ေရးရေတာ့မွာပဲ။ အကြဲအျပဲေတြရဲ႕အစက ဘယ္ကလာတာလဲ? ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ေတာ့ စလာၿပီထင္တယ္။ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ဳိ႕ ရေအာင္ ဆြဲေရးရေတာ့မွာပဲ။ အေတြးတစ္ခု၀င္လာရင္ ေနာက္အေတြးက ဖီးလ္ မလာ တတ္ေတာ့ အရင္ေရာက္သူကုိ အဲမွားလုိ႔ အရင္ေရာက္လာတဲ့ အေတြးစကုိပဲ ဦးစားေပးရေတာ့တာပဲ။ ႏုိ႔မုိ႔ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ စာေတြ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ အဲ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္။ အကြဲအျပဲ အစ။ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ အသင္းအဖြဲ႕ေတြမွာ အကြဲအျပဲရဲ႕ အစက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာတစ္မ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ အားနည္းခ်က္လုိ႔ေခၚရမလား၊ မတိက်မႈလုိ႔ေခၚရေလမလား ဘာလား ညာလား။ အဲဒါေပါ့ဗ်ာ။ ခုလုိ အူလယ္လယ္နဲ႔ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ရတဲ့ နားလည္မႈ ဆုိတဲ့ ေနရာကေန အကြဲအျပဲေပၚလာတယ္ ထင္တယ္။ အဲဒီနားလည္မႈ ဆုိတာႀကီးကလည္း ေနရာေဒသလုိက္ၿပီး ကြဲျပားေနမယ္။ ဌာနဆုိင္ရာေတြမွာဆုိရင္ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးထြက္ႏုိင္သလုိ အျပင္ေလာကမွာ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။ ဌာနဆုိင္ရာေတာ့ သိပ္မေျပာရဲပါဘူး။ သာမန္ ပရဟိတလုိအဖြဲ႕အစည္းအေၾကာင္းက နားလည္မႈ ကုိပဲ ေျပာၾကတာေပါ့။ အသင္းအဖြဲ႕ေလးတစ္ခုဖြဲ႕တယ္။ အဲလုိဖြဲ႕တယ္ဆုိကတည္းက ၀ါသနာတူ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ေတြကစၾကရတာ။ အဲဒီလုိ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ၀ါသနာတူေတြကစေတာ့ စည္းမ်ဥ္းေတြ မလုပ္ၾကဘူးေလ။ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ လုိအပ္တဲ့ေငြေၾကးေတြစုိက္ထုတ္ၾက၊ လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကေလးေတြ လုပ္လုိက္ၾကနဲ႔ေပါ့။ ခုခ်ိန္ထိတုိင္ေအာင္ လည္း နားလည္မႈဆုိတာနဲ႔ပဲေျဖရွင္းေနၾကဆဲသာျဖစ္ပါတယ္။

---

---

လအနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါမွာ လူေတြလည္းတုိးလာသလုိ လွဴခ်င္ တန္းခ်င္တဲ့သူေတြလည္း ေပၚလာတယ္။ အကူအညီေပးခ်င္တဲ့သူေတြ လည္း ေပၚလာတယ္။ လူေတြလည္း တရုံးရုံးနဲ႔ျဖစ္လာတယ္။ စတည္ေထာင္တဲ့ သူေတြအဖုိ႔ ေပ်ာ္စရာႀကီးေပါ့။ အဲဒီလူေတြကုိၾကည့္ရင္းနဲ႔ တျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေက်နပ္ေနတာေပါ့။ လူေတြလည္းမ်ား လာၿပီဆုိေတာ့ အသင္းအဖြဲ႕ေလးလည္း ခုိင္ခုိင္မာမာေတာ့ျဖစ္လာၿပီေပါ့။ အဖြဲ႕ရဲ႕ေမႊးပ်ံ႕တဲ့သတင္းေလးေတြ လည္း အနီးပတ္၀န္းက်င္မွာ သင္းပ်ံ႕ေနေတာ့ အေတာ္ေက်နပ္ေနမိၾကတယ္။ **“လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္” လုိ႔ စကားပုံေတာင္ အရွိသားပဲေလ။ အဲဒီလုိ နဲ႔ လူေတြတရုံးရုံး တအုံးအုံးနဲ႔ လုပ္ၾက ကုိင္ၾက လွဴၾက တန္းၾက ကူညီၾကတဲ့ အလုပ္ေတြျဖစ္လာလုိက္တာ အခ်ိန္ေတြကုန္ဆုံးလာတယ္။ အကူအညီေတာင္းတဲ့သူေတြကလည္း ေတာင္းျမဲ၊ လွဴတဲ့သူေတြကလည္း လွဴျမဲနဲ႔ လ ကေန ႏွစ္ ကူးသြား ေတာ့ ျပႆနာ ေလးေတြ စလာကုန္ၿပီ။ တစ္စ တစ္စနဲ႔ ႏွစ္ လရာသီ အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္းလဲကုန္ဆုံးလာခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ေတြကလည္း အျဖဴေရာင္ကေန ၀ါညစ္ညစ္၊ မဲညစ္ညစ္၊ ျပာညစ္ညစ္ အကုန္ညစ္ကုန္ၾကေလသလား။ ဟုိလူကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္လုိ ဒီလူကျဖင့္ လူလည္၊ ဒီေကာင္မက ဘာမုိ႔လုိ႔ ပါ၀ါေတြျပ၊ ဟုိေကာင္မက အတင္းေတြေလွ်ာက္ ေျပာေနတာ စသည္ စသည္ အသံဗလံေတြ ဆူညံလာေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လဲ သံသယေတြ ၀င္လာ၊ အေထ့အေငါ့စကားေလးေတြနဲ႔ မထိတထိ မရိတရိေျပာလာၾကကုန္ေရာ။ အမ်ားအက်ဳိး ေဆာင္လုိသူေတြ အဖြဲ႕အစည္းကုိခုတုံးလုပ္ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားရွာလုိသူေတြ အျငင္းအခုံ၊ အတုိက္အခံေတြ ရွိလာၾကရတယ္။ လူေတြမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် စရုိက္မ်ဳိးစုံ အက်င့္မ်ဳိးစုံ ျဖစ္ေနလာေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ အကြဲ အျပဲဇာတ္လမ္းစေတာ့တာပါပဲ။ ပရဟိတအက်ဳိးကုိ တစ္က်ပ္ဖုိးေလာက္လုပ္ျပၿပီး အတၱဟိတ က တစ္ရာဖုိး ေလာက္လုိခ်င္သူေတြြလည္း ေပၚလာကုန္ၾကၿပီ။ လူစုံ စရုိက္စုံ ျပႆနာစုံ ျဖစ္သြားၿပီ။ စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ကလည္း ေစတနာ၀န္ထမ္းလုိ ကုိယ့္အိပ္ေထာင္ထဲကစုိက္ၿပီးလုပ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ေလေတာ့ ဘယ္လုိစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမွလုပ္မထားပဲ နားလည္မႈ ဆုိတာနဲ႔ပဲ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ေလေတာ့ ေျဖရွင္းရ ခက္ကုန္ၿပီ။ အခြင့္အေရးဆုိ ထိပ္ဆုံးကေျပးသြားတဲ့သူေတြက အခြင့္အေရးေၾကာင့္ စကားေတြမ်ားကုန္ၾကၿပီ။ တစ္စ တစ္စ နဲ႔ ႏွစ္စ သုံးစ ေလးစ ငါးစ အစေတြ ဆြဲမကုန္ေအာင္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္း ရမယ္ဆုိတာ မရွိေလေတာ့ ကြဲၿပီ ျပဲၿပီ ေဆာ္ကုန္ၾကၿပီျဖစ္ၾကတာပါပဲ။

---

---

မကြဲ မျပဲ စည္းလုံးဆဲျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ MSC ရြာသူ ရြာသားမ်ားကို အကြဲအျပဲမျဖစ္ေစဖုိ႔အတြက္ တတ္စြမ္းသမွ် ေတာ့ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတရံ MSC ရြာထဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္မွာ အလုပ္မရွိ အကုိင္မရွိဆုိေတာ့ ရြာရုိးကုိးေပါက္ အေလလုိက္ေနတာေပါ့။ စည္းရုိးေပါက္ ေနတာမ်ဳိး၊ စည္းလုံးမႈ ပ်က္ေစတာမ်ဳိးေတြေတြ႕ရင္ အသိေပး သတိေပး ကူညီေဖးမမႈေလးေတြလည္း လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကူညီတန္တာ ကူညီရတာပဲ။ ျခံစည္းရုိး ၀င္ကာသင့္ရင္ ၀င္ကာလုိက္ရတာပဲ။ အမႈိက္ရွင္းသင့္ရင္ အမႈိက္၀င္ရွင္းလုိက္ရတာပဲ။ တတ္ႏုိင္ဘူးေလ ကုိယ္ကမွ မပ်က္စီးေစခ်င္တာကုိး။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း မပ်က္စီးေစခ်င္တာမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ MSC ရြာေလးကုိ ခ်စ္ခင္ၿပီး တန္ဖုိးထားတဲ့သူေတြ MSC ရြာထဲမွာ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ ရြာသူ ရြာသားေတြထဲကလည္း ရြာရဲ႕ အဆုိး အေကာင္း အက်ဳိးအေၾကာင္းေလးေတြကုိ သတင္းေပးၾက၊ ထိန္းသိမ္းၾက လုပ္ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ရြာသားေတြေတာ္ၾကပါတယ္ဗ်ာ။ ရြာကုိလည္း အေတာ္ခ်စ္ခင္ၾက တာေတြေတြ႕ရပါတယ္။ ကုိးရုိ႕ကားယားရြာသားအခ်ဳိ႕ကုိ ေတြ႕ရေပမယ့္ ရမ္းကားတဲ့ ရြာသူ ရြာသားေတာ့ မေတြ႕မိေသးပါဘူး။ လူပ်ဳိေဂါင္း အပ်ဳိေဂါင္းေတြပဲ ဘာမွမလုပ္ပဲ အိပ္ေနၾကေလသလားမသိပါ။ ရြာထဲသြားတုိင္း တစ္ခါမွ မျမင္မိဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ အပ်ဳိေဂါင္း နဲ႔ လူပ်ဳိေဂါင္းပဲ ေန႔တုိင္း ခ်ိန္းေတြ႕ေနေလသလား? ရြာရဲ႕သူႀကီးကလည္း ခုတေလာ ခရီးေတြမ်ားေနတယ္ထင္တယ္ဗ်။ သူႀကီးအိမ္သြားသြား ၾကည့္မိတယ္။ သူႀကီးအိမ္ႀကီးက ပိတ္ထားတာကုိပဲ ျမင္ၿပီး လွည့္ လွည့္ျပန္လာရတဲ့အႀကိမ္မနည္းေတာ့ဘူး။ ရြာမွာ သူႀကီးမရွိေပမယ့္ ရြာထဲမွာ ျပႆနာေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး။ ရြာထဲဆင္းဆင္းလာတတ္တဲ့ ၿမိဳ႕၀န္မင္းက ေတာ့ တစ္ေန႔က ရြာအေျခအေနကုိ Post တင္ေရးလုိက္တာေတြ႕ရတယ္ဗ်။ ၿမိဳ႕၀န္မင္းချမာလည္း ၿမိဳ႕ကအလုပ္ေတြက အေရးေပၚေခၚလုိက္၊ အေရးတႀကီးေခၚလုိက္၊ အစည္းအေ၀းကေတြေခၚလုိက္ ရြာထဲလွည့္ပတ္ၾကည့္လုိက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ခ်ာလပတ္ကုိ ရမ္းၿပီး အလုပ္ရႈပ္ေနတာပဲ။ ဒါေတာင္လူပ်ဳိႀကီးပဲျဖစ္ေနလုိ႔ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ မိန္းမရသြားၿပီးရင္ေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူးဗ်ဳိ႕။ က်ဳပ္တုိ႔ ၿမိဳ႕၀န္မင္း အေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ေတာ့မွာပဲ ☺☺။ ခုေတာင္ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ေနရွာပါၿပီ ☺☺☺ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕၀န္မင္းက ရြာကုိ ခဏ ခဏလာလည္တယ္။ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေျပာၿပီး ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပဲ။ အဲေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ MSC ရြာႀကီးကုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားၾကတယ္ဆုိရင္ျဖင့္ အကြဲ အျပဲ ဇာတ္လမ္းေတြမျဖစ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းၾက ရင္းနဲ႔ ကြဲၾက ျပဲၾက ေဆာ္ကုန္ၾကၿပီဆုိတဲ့ အျဖစ္ေတြကုိ မျဖစ္ေပၚလာေစဖုိ႔အတြက္ MSC ရြာသူ ရြာသားတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္လုိ႔ေရးသားရင္း ရပ္နားလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။

(အဲ အဲ အပ်ဳိေဂါင္း လူပ်ဳိေဂါင္းေတြ အျမဲခ်ိန္းမေနၾကပါနဲ႔လုိ႔ ☺☺ ကၽြန္ေတာ္လုိ အေလလုိက္ၿပီး ရြာထဲလည္း ေလ့လာၾကပါအုံးလုိ႔ ☺☺☺☺☺)

---

ေရးသားသူ(Author) ___

---

@ansoe (MSC 012)

Soe Naing

Myanmar Steemit Community

30-Aug-2018 ၾကာသပေတးေန႔(Thursday)