တြန္း

sumonthwe (34)in #msu • 6 years ago

လူေတြေပ်ာ္ရင္ သီခ်င္းဆိုၾကသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကခုန္ၾကသလား။ လူေတြဝမ္းနည္းရင္ေရာ ငိုၾကသလား ။ ကဗ်ာေတြေရးၾကသလား။ ပန္းခ်ီေတြဆြဲၾကသလား။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဝမ္းနည္းရင္ ငရုပ္သီးစပ္စပ္ေတြ စားပစ္လိုက္တာပါပဲ။ စပ္လြန္းလို႔ မ်က္ရည္က်လာရင္ လူေတြရယ္ၾကမယ္ မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ငိုတာ လူမသိေစခ်င္ရင္ က်ေနာ္အစားေတြ အမ်ားႀကီး စားလိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ ရင္ဘတ္ထဲက တစ္ဆို႔ဆို႔ ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္းေတြကို မ်က္ရည္နဲ႔ေမ်ွာမခ်ႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ လူေတြအတြက္ ဟာသတခုဟာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အာေခါင္ျခစ္ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုမႈပါပဲ။ လူေတြဟာ ကိုယ္ကိုယ့္ကိုယ္ သိပ္ျဖဴစင္လြန္းတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကသတ့ဲလား။ က်ေနာ္က ခါးပါတယ္။ က်ေနာ္က ခ်ဥ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ငံလြန္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာ အရသာမွန္ေတြရွိတယ္။ က်ေနာ့္မွာ အေရာင္ေတြ မရွိဘူး။ က်ေနာ့္မွာ ပုံေဆာင္မႈေတြ မရွိဘူး။ ဒါနဲ႔မ်ားဗ်ာ …………

က်ေနာ္ခ်စ္ခ့ဲဖူးတ့ဲပတ္ဝန္းက်င္ဟာ က်ေနာ့္ကိုတြန္းထုတ္ဖို႔ အင္အားေတြအမ်ားႀကီး သုံးခ့ဲသတ့ဲလား။ က်ေနာ္ရွင္သန္ႀကီးျပင္းခ့ဲဖူးတ့ဲ အရပ္ေဒသေလး က်ေနာ့္ကို တူးတူးျခစ္ျခစ္ မုန္းတီးမိေနတယ္တ့ဲလား။ မနာလိုမႈ ………… က်ေနာ့္မွာေလ ဟိုးးးးငယ္ငယ္ကေလးတည္းက တိုက္ခိုက္ခံရမႈ အမ်ားဆုံးဟာ ဒီစကားလုံးပဲျဖစ္တယ္။ မနာလိုမႈ။ မနာလိုမႈတ့ဲေလ။ က်ေနာ့္ကိုစြပ္စြဲခ့ဲသူေတြဟာ က်ေနာ့္ပုံသ႑ာန္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနတာကို ျမင္ရတိုင္း ငါမနာလိုခ့ဲတာလား သူတို႔မနာလိုခ့ဲတာလားလို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဒိြဟျဖစ္ရတယ္။ ရင္ထဲမွာ ခံျပင္းမႈေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ က်ေနာ္ေလ ငိုခ်င္လာတ့ဲအခါ ငရုပ္သီးစပ္စပ္ေတြသာ ဝါးစားမိေနေတာ့တယ္။ ေအးခ်မ္းခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေျပာေနရတာ တကယ္ပင္ပန္းတယ္။

တခါတခါက်ေတာ့ေလ အေဝးဆုံးမွာပဲ ေနထိုင္အေျခခ်ခ်င္ေတာ့တယ္။ ဟင့္အင္း…… ကြ်တ္ဆတ္ေျခာက္ကပ္ေနတ့ဲ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ က်ေနာ့္ကို ပိုအထီးက်န္ေစတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တသက္လုံးမေတြ႔ေတာ့ေအာင္ ေရွာင္ေနၾကရေအာင္။ မၾကာခင္ က်ေနာ္တို႔ သြားၾကေတာ့မယ္။ ဒီပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔အေဝးဆုံးကို က်ေနာ္တို႔ထြက္သြားရင္ေတာ့ မငိုၾကနဲ႔ေပါ့ကြယ္။ မနာလိုမႈေတြနဲ႔သာ ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေပါ့။

စုမြန္သြယ္
MSU No. 57
တြန္း.jpg