ျပန္လည္ တမ္းတ ငယ္ဘဝ (၁)

Steemit တြင္ စာေရးရမည္ ဆိုေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းကိုက္ရေခ်ျပီ ။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အသက္ရလာသည္ႏွင့္ အမွ် စာရွည္ရွည္ ေတြကို ဖတ္ရ၊ေရးရသည္မွာ ပ်င္းလာေပ၏။
စာတစ္လံုးထဲကို အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရသည္ကို ႀကိဳက္နွစ္သက္လွေသာ ကြ်န္ေတာ့အဖို႔ စာပုိဒ္တစ္ပိုဒ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရသည္မွာ စိတ္မရွည္။
ငယ္ငယ္တုန္းကျဖင့္ စာစီစာကံုးေရးခိုင္းလွ်င္ အထက္တန္းေရာက္သည္အထိ သံုးမ်က္နွာ ျပည့္ေအာင္မေရးနိုင္။
ဗဟုသုတ မရွိ၍၊ အေၾကာင္းအရာ မရွိ၍ မဟုတ္။
ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ထားေသာ စာအုပ္ သံုးအုပ္စာ ဗဟုသုတသည္ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေရးေသာအခါ စာသံုးေၾကာင္းထက္ပို၍ မဖြဲ႕တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ဒါေတာင္ စာစီစာကံုး ေကာင္းေကာင္းေလးမ်ား၏ အေရးအသားကို မွတ္သားထားျပီး အလ်ဥ္းသင့္သလို ျပန္ျပန္ေရးခဲ့၍ ျဖစ္ေလ၏။
စာဖတ္ရသည္ကို ေတာ့ အင္မတန္ ႀကိဳက္ေသာ္လည္း စာရွည္လွ်င္ စိတ္မရွည္ေတာ့။
ငယ္ငယ္က မွတ္မိေသးသည္။
မဂၢဇင္းေတြ ဖတ္လွ်င္ တစ္မ်က္နွာ ကာတြန္းမွ စ ဖတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္မ်က္နွာ ဝတၳဳတို။
အတိုဆံုးေတြ ဖတ္ျပီးေတာ့မွ အရွည္ဆံုး ေတြကို ျမည္းစမ္းၾကည့္သည္။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ယခုလို TV မရွိ။ ကက္ဆက္မရွိ။
ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆန္ေသာ ဇိမ္ခံ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား အိမ္တိုင္းတြင္ မရွိေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ဒီေန႕ငွား၊ မနက္ျဖန္ျပန္ပို႔ စနစ္ျဖင့္ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ေလးမ်ားသည္ ရပ္ကြက္ တစ္ခုလည္း အနည္းဆံုး တစ္ဆိုင္ေတာ့ ရွိတတ္၏။
အခ်ိဳ႕ေသာ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ သံုးဆိုင္မွ ေလးဆိုင္အထိ ရွိသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကစားလို႔ မရေသာအခ်ိန္၊ မိဘမ်ားမွ လတ္လတ္ထေအာင ္ေဆာ့တဲ႔ေကာင္ေတြ ေတာ္ေလာက္ျပီေနာ္လို႔
ႀကိမ္းခံထိေသာ အခ်ိန္၊ ရာသီဥတုက ကစားရန္ မသင့္ေတာ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ သတိရမိတာကေတာ့ ထိုစာအုပ္ဆိုင္ေလးမ်ားမွ ငွားထားေသာ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ားဖတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ မငွားရေသးလွ်င္လည္း သြားေရာက္ ငွားယူရန္ သတိရၾက၏။
ကေလးဆိုေတာ့လည္း လုပ္စရာက အမ်ားသား ေလ။ စားျပီး ကစားရန္နွင့္ ကစားျပီး စားရန္ ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကသီတာေပါ့။
ထိုသို႔ ကသီလွသည့္ ၾကားထဲမွ နားလွ်င္ ကာတြန္းဖတ္ခ်င္ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ သုခရိပ္ျမံဳ နိဗၺာန္ဘံုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ beach ။ အိုေအစစ္။
ေႏြရာသီ အရိပ္ရေသာ ေျခတံရွည္ အိမ္ေအာက္တြင္ ေန႔လည္စာ ထမင္းစားျပီး၍ ထမင္းလံုးစီရင္း စာအုပ္ဖတ္ရတဲ႔ အရသာဟာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ဘဝ ရဲ႕ အိပ္မက္ အပိုင္းအစ မ်ားဟု ဆိုလွ်င္

Give my love to you all ,Steemians.
written by : @aggamun
MSU NO - 022