​ေႏြ မုန္​းသစ္​ပင္​

သည္​​ေႏြ​ေရာက္​လ်ွင္​
သည္​​ေလာက္​ပူမယ္​
သည္​ႏွယ္​ညိႈး​ေျခာက္​
သည္​​ေလာက္ ​ေသြ ့​ေယာ္​
​ေမြ ့မ​ေပ်ာ္​လို ့
က်​ေနာ္​ ​ေႏြကိုမုန္​းလိုက္​သည္​ ။

​ေျပ​ေျပသုတ္​ျဖဴး
​ေႏြ​ေလ႐ူးမွာ
ယစ္​မူးခဲ့တုန္​းကတခါ ....

ပ်ံ ့ပ်ံ ့​ေထြး​ေထြး
​ေႏြဦး​ေတးမွာ
​ေငး​ေမာခဲ့ရင္​းတႀကိမ္​ .....

ဝိုးဝါးယိုဖိတ္​
မသိစိတ္​ႏွင္​့ ​ေခ်ာ့သိပ္​​ေမြ ့ညင္​
​ေႏြရင္​ခြင္​မွာ ခိုဝင္​တြယ္​ၿငိခဲ့ဘူးသည္​ ။

တစစႏွင္​့
ျမကိုင္​းျမခက္​ က်​ေနာ့လက္​တို ့
ပ်က္​စီးညႇိဳး​ေျခာက္​လာသည္​့အခါ....

တ​ေျဖး​ေျဖးႏွင္​့
ျမ​ေသြးစိမ္​းစို က်​ေနာ့ကိုယ္​တို ့
ယြင္​းယို​ေသြ ့​ေျခာက္​လာသည္​့အခါ .....

တစစႏွင္​့
ျမရြက္​ျမလႊာ ရင္​အမႊာတို ့​
ေၾကကာႏြမ္​းလ်လာသည္​့အခါ ....

ဪ. ​ေႏြဆိုသည္​မွာ
သည္​လိုပါလား ရင္​မွာအသိ
ခိုဝင္​မိ၏ သတိစိတ္​ဝင္​
က်ိဳး​ေၾကာင္​းယွဥ္​ကာ ​ေ႐ွာင္​ၾကဥ္​လုိစိတ္​
မုန္​သည္​့စိတ္​ျဖင္​့
​ေႏြရိပ္​​ေႏြ​ေယာင္​ မျမင္​လို ။

​ေအး​ေလ ....
​ေႏြဟာ​ေႏြပဲ ​ေသြလို ့မလြယ္​
ဖယ္​လို ့မျဖစ္​ ​ေ႐ွာင္​မျဖစ္​တိုင္​း
​ေႏြအ႐ိုင္​းမွာ ႐ိုးၿပိဳင္​းရြက္​​ေလ်ာ
ရင္​​ေမာ​ေမာႏွင္​့
ဥၾသသံကို ​ေမ်ွာ္​မိသည္​ ။ ။