"အလြမ္းေလးေတြ အသေခ်ၤ"
ဝတၱဳအသစ္ေလးမို႔ေဝဖန္ရင္အးားေပးၾကပါလို႔
"အလြမ္းေလးေတြ
အသေခ်ၤ"
အပိုင္း (၁)
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ေလးဆံပင္ခပ္႐ွည္႐ွည္ခနၵာကိုယ္အခ်ိဳးအစားက်က်လမ္းေလ်ာက္လာသည့္ေကာင္မေလးကိုမင္းေနေနေငးရေကာင္းမွႏ္ူမသိေငးေနမိသည္
"ေဟ့ေကာင္ဘာေငးေနတာလဲ"
"ဟိုမွာေတြ႔လား"
"ဘာကိုလဲကြာ"
"ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ေလးနဲေကာင္မေလးကိုေျပာတာေလကြာ"
"ခုနကသြားတဲေကာင္မေလးကိုကြ"
"ေဟ့ေကာင္မင္းအဲလိုစကားေျပာတာဒိတခါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစကြာ"
"ဘာလဲမင္းညီိမမို႔လို႔လား"
မင္းေနေနကဝဏေက်ာ္ကိုစလိုက္သည္
"ေအးငါ့ညီမမဟုတ္လို႔ေျပာေနတာကြသူနာမည္ကပန္းဝတ္ရည္တဲ့ျမန္မာစာနဲ႔ေက်ာင္းၿပီးထားတယ္သူအေမကခ်မ္းသာသေလာက္ဂုဏ္ပကာသနေမာက္မာလြန္းတယ္သူအေမနာမည္ကထိပ္ထားစံတဲ့"
"အင္းဆက္ေျပာ..ပိုၿပီးစိတ္ဝင္စားလာၿပီ"
မင္းေနေနကသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူဝဏေက်ာ္အေျပာကို
"ေအးသူအေမကေမာက္မာလြန္းလို႔သူ႔သမီးနားကိုဘယ္ေကာင္မွမကပ္ရဲၾကဘူး"
"သူတို႔အိမ္ေရာဘယ္နားမွာလဲ"
"သူ႔မရဲ႕ဇာတိကေတာ့မန္းေလးကကြခုခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ဒီမွာအေဒၚေတြနဲလာေနတာတဲ့"
သူမသြားပံုေလးေတြကမန္းေလးသူပီပီမင္းေနေနမ်က္လံုးထဲေတာ့အရမ္းက်က္သေရရိွလွေပသည္
"ေဟ့ေကာင္ဝဏငါသူကိုျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္မိသြားၿပီကြာ"
"ဘာ..ဘယ္လိုေဟ့ေကာင္"
"မနက္ဖန္ကစၿပီးငါသူ႔အေၾကာင္းအကုန္စံုစမ္းမယ္မင္းကူညီရမယ္"
"ေဟ်ာင့္..ငါ့ကိုဆဲြမထဲ့နဲ႔ငါမပါဘူး"
"ဘာလဲမင္းကသူငယ္ခ်င္းမပီသဒါလား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာငါသူ႔အေမကိုေၾကာက္လို"
မင္းေနေနတဲ့တေယာက္ထဲဘဲရိွဒါအဲလိုေယာက္ခမမ်္ိုးနဲမွတိုးခ်င္ဒါ
"လိုခ်င္ဒါရေအာင္ယူတတ္ဒါငါ့စိတ္ပဲေဟ်ာင့္"
"ဟာ...သြားပါၿပီ"
ပတ္ဝတ္ရည္ကားနားေရာက္ခါနီးမွဖိနပ္ႀကိဳးကျပတ္သြားျခင္းပင္
ပန္းဝတ္ရည္ေျခေထာက္ကိုမေရြ႔ေတာ့ေပလူမ်ားျမင္သြားရင္႐ွက္စရာေပမဟုတ္ပါလား
"ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေနာ္...
ပန္းဝတ္ရည္စဥ္းစားရက်ပ္ေနတုန္း
"က်ေနာ္ဘာကူညီေပးရမလဲ"
အနားကေမးလာသံေၾကာင့္ပန္းဝတ္ရည္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ဆံပင္အနီေရာင္နာတံစင္းစင္းမ်က္ခံုးခပ္ထူထူနဲေကာင္ေလးတေယာက္
"ဟို...ဟိုေလ..ဝတ့ရည္ဖိနပ္ႀကိဳးျပတ္သြားလို႔"
ျပၾကည့္"
ပန္းဝတ္ရည္ကသူကစီးလာေသာကတီပါပံုေတာ္ဖိနပ္ေလးအားခြၽတ္ေပးသည္ေျခၾကားညႇပ္တဲ့ေနရာကအဆက္ေလးျပတ္သြားတာဆိုေတာ့မင္းေနေနအသင့္ပါလာေသာလက္ကိုင္ပဝါေလးနဲစည္းေပးလိုက္သည္
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္"
"ရပါတယ္ဗ်ာ"
"သြားလိုက္ပါအူးမယ္"
ပန္းဝတ္ရည္ႏူတ္ဆက္ကာထြက္သြားေတာ့
"ဟတ္ထိတယ္ကြာ"
"မင္း႐ူးသြားၿပီေဆးမရိွေတာ့ဘူးေဟ်ာင့္ေဆးမရိွေတာ့ဘူး"
"ဟားဟား.."
ဝဏေက်ာ္အေျပာကိုမင္းေနေနသေဘာက်စြာရယ္လိုက္သည္
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ဝတ္ရည္္အသင့္ေစာင့္ေနေသာကားေပၚတက္ေတာ့
"အဲဒါဘယ္သူလဲဝတ္မူန္"
"သမီးမသိဘူးေလေမေမ"
"မသိဘဲဘာလိုစကားရပ္ေျပာေနလဲ"
"ရပ္ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူးေမေမရယ္သမီးဖိနပ္ေလးျပတ္သြားလိုသူကူညီတာပါ"
"ဘာပဲဖစ္ျဖစ္အဆင့္အတန္းမတူတဲ့သူေတြနဲစကားေတာင္မေျပာမိေစနဲ႔ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ"
ဝတ္မူန္ရင္ထဲအရမ္းမြန္းက်ပ္ေနသည္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေလွာင္အိမ္ထဲကငွက္တေကာင္လိုခံစားရသည္မိခင္အတၱမာနေတြကေလွာင္အိမ္တခုလိုထင္ေနမိ၏
"ဝတ္ရည္..ၾကားလားေမေမေျပာတာ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ"
ဝတ္မူန္ဟုတ္ကဲ့ပဲပန္ေျဖေနမိသည္မိခင္ျဖစ္သူထိပ္ထားစံစကားနားထဲမေရာက္စိတ္ထဲမွာေတာ့အိမ္ကိုသာျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစေတာ့လိုမ်က္လံုးမိွတ္ကာဆုေတာင္းမိသည္
"ဝူး.. ဝူး....က်ီြ"
ပန္းဝတ္ရည္မ်က္လံုးအသာဖြင့္ေတာ့မွအိမ္ေ႐ွ႕ကားရပ္သြားၿပီမို႔ကားေပၚကအတင္းဆင္းေျပးကာအိမ္ထဲေျပးဝင္လိုက္သည္
"ေနအူးဝတ္ရည္မသြားနဲ႔ေမေမစကားမဆံုးေသးဘူး"
"ဟုတ္"
ဝတ္ရည္ရပ္ေနေတာ့အေပၚထက္မွဖခင္ဦးေနမင္းဆင္းလာကာ
"မင္းကြာဘာလို႔ခေလးကိုဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္နဲအျမဲညံေနရတာလဲ"
"သြားသမီးေလးအထဲဝင္ေတာ့"
"႐ွင္ေနာ္. ေနရာတကာ"
"ခေလးကိုစိတ္မြန္းက်ပ္ေအာင္မလုပ္ပါနဲကြာ"
ဆက္ပါအူးမည္...ေမ်ာ္
စာေရးသူ...လရိပ္
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by babylay from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.