ေတာ္ဝင္ေျမဇာ(ေျမစာ)
ေတာ္ဝင္ေျမဇာ(ေျမစာ)
"ကိုေနာင္ ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္မေလးအိမ္ဘက္ကိုခ
ဏခဏသြားေနတာ ဘာသေဘာလဲ"
"ညီတ တစ္ကယ္ပဲသူကမင္းေကာင္မေလးလား"
"ကိုေနာင္ကဘယ္လိုထင္လို႔လဲ"
"မင္းဘက္ကပဲျဖစ္ေနတာလို႔ထင္တယ္"
ေနာင္တကင္းစကားေၾကာင့္အတၽၱကင္းပုခံုးတြန္႔ျပကာ
"တီတီစကားဝါကေတာ့ ႀကိဳက္မယ္မထင္ဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊သူကမိန္းမပီပီသသေကာင္မေလး
တစ္ေယာက္ပဲေလ"
"ဒါ ကိုေနာင့္အထင္ပါ၊ ထားလိုက္ပါ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သူ
ကခ်စ္သူမဟုတ္ေတာ့ ကိုေနာင္လည္းႀကိဳးစားခြင့္႐ွိ
တာပဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုရဖို႔အတြက္ကြၽန္
ေတာ္တို႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ရေအာင္"
အတၽၱကေနာင္တကိုေျပာၿပီးလက္ကမ္းေပးလိုက္သ
ျဖင့္ေနာင္တလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး
"တရားမ်ွတတဲ့ႀကိဳးစားမႈ့ေလးျဖစ္ပါေစ"
"ကိုေနာင္ကံေကာင္းပါေစ"
"ဆရာ ဦးအုပ္စိုးကဆရာနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔တဲ့"
"ေကာင္းၿပီ သူ႔အခန္းထဲမွာလား"
"ဟုတ္တယ္ ေစာင့္ေနပါတယ္"
ေနာင္တကင္းသက္ပ်င္းခ်ကာညီျဖစ္သူကိုၾကည့္လိုက္
ၿပီး
"ဦးအုပ္စိုးနဲ႔စကားသြားေျပာအံုးမယ္၊ညီတေနအံုးမွာမ
ဟုတ္လား"
"ေနအံုးမယ္ အေျခေနလည္းသိခ်င္သလို၊ကိုေနာင္
လုပ္မယ့္စီးပြားေရးမွာ႐ွယ္ယာဝင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထား
တယ္"
"ညီတကလည္းကြာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားကိုးတတ္
ေအာင္လည္းႀကိဳးစားအံုးမွေပါ့"
ေနာင္တကေျပာၿပီးခ်စ္စႏိုးျဖင့္ညီတျဖစ္သူေခါင္းကို
ဖြကာထြက္သြားသည္။
"ေျပာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ႀကိဳးစားတဲ့ ကိုေနာင္ပဲကြၽန္
ေတာ့္ကိုကေလးလိုဆက္ဆံေနတာ"
အတၽၱကင္းေအာ္ေျပာတာကိုၾကားၿပီးသူျပဳံးလိုက္မိ၏။
အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူ႔ကိုပဲအားကိုးေနေသာညီတက
ေကာင္မေလးအခ်စ္ကိုရဖို႔သူႏွင့္ယွဥ္နိင္ပါ့မလား
ေစာင့္ၾကည့္အံုးမယ္ညီတေရ.......
...............................................................................
"သမီး ေဖေဖ့ကိုမွန္မွန္ေျပာစမ္း အဲ့ဒီ့ပိုက္ဆံေတြ
ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုတာ"
အေ႐ွ႕မွာေခါင္းငံု႔ကာသူေမးေနတာကိုမေျဖပဲၿငိမ္သက္
ေနေသာသမီးကိုသူအားမရျဖစ္မိ၏။ သမီးဘဝေ႐ွ႕
ေရးအတြက္ဘဏ္မွာထည့္ထားေသာပိုက္ဆံေတြကနဲ
နဲေနာေနာမဟုတ္အခုတစ္ဝက္တိတိမ႐ွိေသာေၾကာင့္
သူတစ္ကယ္ပင္အံ့ဩေနရသည္။ သမီးျဖစ္သူက႐ုိး႐ုိး
ေလးေနၿပီးအသံုးအေဆာင္ေတြကနာမည္ႀကီးေတြမ
ဟုတ္သျဖင့္သူေပးထားသည့္ပိုက္ဆံတစ္ဝက္ကသမီး
မသံုးနိင္ေလာက္ဘူးဆိုတာသူသိသည္။
"သမီး ေတာ္ဝင္ ေဖေဖေမးေနတာၾကားလား၊ေဖေဖ့အ
ထင္ေတာ့ သမီးေမေမယူသြားတာပဲျဖစ္မယ္ဟုတ္
လား"
"ေမေမ့ကိုသြားမဆူပါနဲ႔ေဖေဖ၊သူ႔မွာလည္းအၾကပ္တည္းျဖစ္ေနလို႔ပါ"
"သိေနတယ္ သိေနတယ္၊အဲ့ဒီ့မိန္းမကိုသူရသင့္ရ
ထိုက္ကိုေပးထားတာပဲ၊အခုေတာ့ကြာ သမီးရသင့္ရ
ထိုက္ပါလာယူရတယ္လို႔၊သမီးကိုေဖေဖေပးထားတာေတြျပန္သိမ္းမယ္၊သမီးအတြက္ေဖေဖကိုယ္တိုင္စီး
ပြားေရးလုပ္ေပးမယ္၊ေနာက္တစ္ခါပိုက္ဆံလာေတာင္း
ရင္ေဖေဖသိမ္းသြားၿပီလို႔သာေျပာၾကားလားေတာ္ဝင္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါေဖေဖ အခုေတာ့ေမေမ့ကိုမဆူပါနဲ႔မသိခ်င္
ဟန္ေဆာင္ေပးပါေနာ္"
"သမီးကိုယ္တိုင္ကအေမကိုအလိုလိုက္ေနတာပဲ၊ေဖ
ေဖမႀကိဳက္တာဒါပဲသမီး သူ႔မိဘေတြ႐ွိလို႔ေဖေဖကသမီး
ကိုထားထားရတာတစ္ကယ္တိုတစ္စက္မွသူတို႔နဲ႔ထား
ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး"
"အဲ့လိုေတာ့ဖိုးဖိုးနဲ႔ဖြားဖြားကိုမေျပာပါနဲ႔၊သူတို႔ကသူတို႔
သမီးေတာင္အိမ္ရိပ္အနင္းခံတာမဟုတ္ဘူး"
"အနင္းခံလို႔ေရာရလား၊အိမ္ရိပ္နင္းတာနဲ႔သမီးကို
ေဖေဖျပန္ေခၚမယ္ဆိုတာသူတို႔သိေနလို႔ပဲ"
"႐ွင္ ေဖေဖ ေဖေဖဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
"႐ွင္းေနတာပဲေလ သူတို႔သမီးကေယာက္က်ားမ႐ွိပဲ
ေနမွမေနနိင္တာ၊သူ႔သမီးအက်င့္ေတြကူးမွာစိုးလို႔
ေဖေဖ့သမီးကိုသူနဲ႔ေဝးရာထားထားတာေပါ့၊သူတို႔သမီး
ကိုသူတို႔လက္ခံတဲ့ေန႔သူတို႔ေျမးကိုဆံုး႐ႈံးတဲ့ေန႔ပဲ"
အေဖျဖစ္သူစကားေၾကာင့္သူမပါးစပ္အေဟာင္းသား
ျဖစ္သြားရသည္။ ညညအဖြားျဖစ္သူကေမေမ့ဓတ္ပံုကို
ပိုက္ၿပီးနမ္း၍ငို႐ႈိက္ေနတာသူမအသိဆံုးပင္။အဲ့ဒါေတြ
အားလံုးကသူမေၾကာင့္တဲ့လား၊သူမပါးျပင္ေပၚမွာမ်က္
ရည္ေတြစီးက်လာကာဖြားဖြားေျပာသည့္စကားကိုျပန္
လည္ၾကားေယာင္ေနမိသည္။
"မိဘဆိုတာ ေတာင္စုတ္ပလံုစုတ္သာပစ္႐ုိးထံုစံ႐ွိတယ္သားဆိုး
သမီးဆိုးကိုပစ္႐ုိထံုစံမ႐ွိဘူး"
ဖြားဖြားရဲ႕ရင္ထဲကခံစားခ်က္ကိုသူမတေျဖးေျဖးသ
ေဘာေပါက္ေနၿပီ၊သူမမ်က္ရည္ကိုသုတ္လိုက္ၿပီး
"ေရာ့ ေဖေဖ ဒါေဖေဖ ဇာ့ကိုေပးထားတဲ့ဘဏ္စာအုပ္
ၿပီးေတာ့ဇာေတာင္းဆိုပါရေစ၊ဇာ့အတြက္ေဘာ္ဒါ
ေဆာင္တစ္ခုကို႐ွာေပးပါ၊ေဖေဖတို႔နဲ႔နီးတဲ့ေနရာမွာ
ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့"
"ဘယ္လို ဘာျဖစ္လို႔အဲ့လိုေနဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတာ
လဲ"
"မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားမႈ့ကိုကိုယ္ခ်င္စာလို႔ပါ"
"ဟားဟား တစ္ကယ္ေတာ္တဲ့ငါ့သမီးပဲ၊သူ႔သမီးကိုယ္
တိုင္ေတာင္မိခင္စိတ္ဓတ္အျပည့္အဝမ႐ွိတာ၊သမီးကို
အထိမ္းမေတာ္လို႔ခံစားရတာေလခံစားပါေစ"
အေဖျဖစ္သူစကားေၾကာင့္သူမထိုင္ေနရာမွထရပ္လိုက္ၿပီး
"ေဖေဖ အဲ့လိုစကားမ်ိဴးနဲ႔ဖြားဖြားကိုမေျပာပါနဲ႔၊ဖြားဖြား
ကေမေမ့ကိုေကာင္းေကာင္းအုပ္မထိမ္းခဲ့ဘူးဆိုတာ
မွန္တယ္၊အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္းဇာ့ကိုေမေမ့လိုမျဖစ္ေအာင္ထိမ္းသိမ္းေပးတယ္၊လိမ္မာယဥ္းေက်းေအာင္သင္
ေပးခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အေမဆိုတာအေမပဲ သားသမီးကို
ပစ္မထားပါဘူး၊သတိရေနမွာပါပဲ၊ဖြားဖြားရဲ႕ခံစားမႈ့ကို
ဇာနားလည္သလို၊ေမေမ့ရဲ႕ခံစားမႈ့ကိုလည္းဇာနား
လည္ခံစားေပးလို႔ရတယ္၊အဲ့ဒီလိုေျပာေၾကးသာဆို
ေဖေဖကေရာဇာ့အတြက္ပိုက္ဆံေတြေပးတာကလြဲလို႔
ဇာလိုခ်င္တဲ့ ေမတၽၱာကိုေပးနိင္ခဲ့လို႔လား၊ဇာ့အသက္
ငါးႏွစ္မွာေမေမနဲ႔လမ္းခြဲခဲ့တယ္လို႔ေျပာတယ္၊
ေဖေဖေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတာလမ္းခြဲတုန္းကတည္း
ကမဟုတ္တာကိုအေဖတူအေမကြဲဇာ့ညီမကသက္
ေသပဲ၊သူကဘာျဖစ္လို႔ဇာ့ထက္တစ္ႏွစ္ပဲငယ္ေနရတာ
လဲ၊ေမေမနဲ႔လမ္းခြဲပီးမွအိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္သူ
ကဇာ့ထက္ငါးႏွစ္၊ေျခာက္ႏွစ္ငယ္ရမွာေလ၊လက္ခုတ္
ကတစ္ဖက္ထဲတီးလို႔မျမည္ပါဘူး၊ႏွစ္ဖက္တီးမွျမည္မယ္ဆိုတဲ့စကားပံုကေဖေဖတို႔ကိုေျပာေနသလိုပဲ၊ဇာ့ဘ
ဝမွာ ေအးေအးေဆးေဆး႐ုိး႐ုိးသားသားေနခဲ့တယ္၊ဒီ့
အျပင္ဟာေတြလည္းမမက္ေမာခဲ့ဘူး၊ေ႐ွ႕ဆက္လည္း
ဒီအတိုင္းပဲေနသြားမွာပဲ၊ ဇာ့ဘဝကိုဇာ့ဘာသာပဲ
ေလ်ွာက္လွမ္းပါရေစ၊ေဖေဖဇာ့ကိုလႊတ္လိုက္ပါေတာ့"
"ဘယ္ေတာ့ မွမလႊတ္ဘူး ၊ေသတဲ့အထိမလႊတ္ဘူး
ဟား ဟား "
သူမ႐ုံခန္းထဲကငိုၿပီးထြက္အေျပးဦးေတာ္ဝင္ေအာ္လိုက္သည့္အခ်ိန္၊ေနာင္တကင္းႏွင့္ေျမဇာတိုက္မိမလို
ျဖစ္သြားရသည္။
"ဟင္ မင္းဘာျဖစ္တာလဲ"
ေနာင္တကင္းကိုသူမတြန္းကာထြက္ေျပးသြားသျဖင့္ေနာင္တကင္းကဦးေတာ္ဝင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"ေဟာ့ ေမာင္ေနာင္တကင္းပါလား၊လာေလ"
"အန္ကယ္ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ေဩာ္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊လာထိုင္ပါ"
ဦးေတာ္ဝင္ေ႐ွ႕တြင္ဝင္ထိုင္ရင္းသူသိခ်င္စိပ္ကိုၿမိဳသိပ္
ကာျပဳံးျပလိုက္သည္။
"ဘယ္လိုလဲ စူပါမာကက္ကို႐ွယ္ယာဝင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီး
ၿပီလား"
"ဆံုးျဖတ္ၿပီးပါၿပီ၊ကြၽန္ေတာ္ဦးေဆာင္ေပးပါ့မယ္"
"ဒါဆိုရင္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ၾကတာေပါ့၊ေသခ်ာေအာင္ေမးခ်င္
တယ္ "
"ေမးပါအန္ကယ္"
"ဟိုတယ္ကိစၥကေရာ"
"ကြၽန္ေတာ္ ဦးအုပ္စိုးနဲ႔သြားေတြ႔ခဲ့ပါတယ္၊သူကကြၽန္
ေတာ့္ကိုပဲဦးေဆာင္ေစခ်င္တာ၊ဟိုတယ္ရဲ႕ပမာဏက
ေတာ့သံုးပံု ပံုရင္တစ္ပံုပဲကြၽန္ေတာ္တို႔ရမွာ၊အဲ့ေလာက္
အထိကြၽန္ေတာ္လက္ခံပါေသးတယ္၊ကြၽန္ေတာ္လက္မ
ခံနိင္တာကသူက်ေတာ့ဘာမွမလုပ္ပဲကြၽန္ေတာ့္အေဖ
ကိုပဲလုပ္ခိုင္းတဲ့အတြက္၊အခုေဖေဖျပန္ၿပီးကြၽန္ေတာ့္
ေနရာယူလိုက္ၿပီဆိုေတာ့ အန္ကယ့္နဲ႔အတူလက္တြဲ
နိင္မွာပါ"
"ၾကားရတာဝမ္းသာပါတယ္၊တစ္ခုေတာ့အသိေပးစ
ရာ႐ွိေသးတယ္၊အန္ကယ့္အတြင္းကိစၥနဲ႔စီးပြားေရးဘာ
မွမဆိုင္ဘူးဆိုတာပဲ၊ေမာင္ေနာင္တကင္းစိတ္သန္႔သန္႔
နဲ႔ အန္ကယ္နဲ႔လက္တြဲနိင္ပါတယ္"
ဦးေတာ္ဝင္အေျပာေၾကာင့္သူတစ္ခ်က္ျပဳံးလိုက္ကာ
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္ ကြၽန္ေတာ္မွတ္ထားပါ့မယ္"
"အိုေခ အန္ကယ္တို႔ေတြဒီေန႔ကစၿပီးလက္တြဲၾက
တာေပါ့"
ဦးေတာ္ဝင္ကမ္းေပးေသာလက္ကိုေနာင္တကင္းကိုင္
ကာလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့သည္။
..............................................................................
တီတီ တီတီ
ဖုန္းမက္ေစ့႐ွ္ေၾကာင့္ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ
ေျမဇာဖုန္းကိုလွမ္းၾကည့္ကာကြန္ပ်ဴတာဘက္ကိုအာ႐ုံ
ျပန္ထားလိုက္သည္။
တီတူ တီတူ
ဖုန္းေခၚသံကအဆက္မျပတ္ေခၚေနေသာေၾကာင့္သူမ
မေနသာကာကိုင္လိုက္သည္။
"ဟယ္လို"
"ဖုန္းမက္ေစ့႐ွ္ ဘာျဖစ္လို႔မဖတ္တာလဲ"
"႐ွင့္လို အားေနတာမဟုတ္ဘူး ကြၽန္မအလုပ္လိုက္႐ွာ
ေနတာ"
"အလုပ္ ဘာအလုပ္လဲ၊ကြၽန္ေတာ္လည္းလိုက္႐ွာေပး
မယ္ေလ"
"ဒီမွာ စိတ္ညစ္ရတဲ့ၾကားထဲ ႐ွင္ကတစ္မ်ိဳး၊႐ွင့္လိုအ
လုပ္မ႐ွိတဲ့လူက႐ွာေပးမယ္ဆိုေတာ့ယံုရခက္တယ္႐ွင့္"
"ခင္မ်ားကလည္း အလုပ္သာမ႐ွိတာ ႐ွယ္ယာေတာ့ဝင္
ထားပါတယ္"
"႐ွင့္အသက္ဘယ္ေလာက္လဲ"
"ဘာျဖစ္လို႔ေမးတာလဲ"
"႐ွင့္အသက္အရြယ္နဲ႔ အခုထိမိဘလုပ္စာထိုင္စားေန
လို႔ေမးတာ"
"႐ွယ္ယာဝင္ထားတယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ"
"႐ွယ္ယာဘယ္ေလာက္ပဲဝင္ဝင္ ႐ွင္မႀကိဳးစားရင္
ဘယ္လို႔မွႀကီးပြားမွာမဟုတ္ဘူး"
"ထားလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့လိုရင္းမ
ေရာက္ေတာ့ဘူး၊မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔၊ေျမဇာ့
ကိုဖိတ္မလို႔"
"ကြၽန္မ မအားဘူး မလာနိင္ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္ေျပာေပးမယ္ေလ၊လာမလား"
"အလုပ္ ဘာအလုပ္လဲ"
"အေရာင္စာေရးေနရာ၊စိတ္ဝင္စားလား"
"မဆိုပါဘူး ဘယ္ေနရာ၊ဘယ္ဆိုင္မွာလဲ"
"အဲ့ဒါေတာ့မသိေသးဘူး၊ေနာက္မွေမးၾကည့္ေပးမယ္"
"ေတာ္ပါၿပီ အလုပ္ကေနာက္၊႐ွင့္ဆီလာရမွာကအရင္
ကြၽန္မ မအားဘူး"
သူမေျပာၿပီးဖုန္းခ်ကာ ကြန္ပ်ဴတာေပၚတြင္အေရာင္း
စာေရးမအလို႐ွိသည္ဆိုသည့္စာတန္းေၾကာင့္စူပါ
မာကက္ဆိုင္နာမည္အၾကည့္သူမမ်က္လံုးျပဴးသြားရ
သည္။
ေတာ္ဝင္ႏွင္းဆီ စူပါမာကက္
သူမမဲ့ျပဳံး ျပဳံးကာကြန္ပ်ဴတာကိုပိတ္ခ်လိုက္ၿပီးအိမ္
ေ႐ွ႕တြင္ဘုရား႐ွိခိုးေနေသာအဖြားနားထိုင္၍ယပ္အသာေလးခပ္ေပးေနလိုက္သည္။ တစ္ေခါင္းလံုးဆံပင္
ျဖဴ် ေနၿပီးပါးေရေတြတြန္႔ေနေသာဖြားဖြားႏွင့္ဖိုးဖိုးကိုသူမ
ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးႏွင့္ခြဲသြားရပါ့မလဲ။
"ဟင္ ေျမးဇာ မအိပ္ေသးဘူးလား"
"မအိပ္ေသးဘူး ဖြားဖြား၊ဖိုးဖိုးေတာင္အစာေၾကေအာင္
လို႔ဆိုၿပီးျခံထဲမွာလမ္းေလ်ွာက္ေနတယ္"
"ေျမးဇာ တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနတာလား"
အဲ့ဒီလိုသူမစိတ္ကိုဖတ္နိင္ေသာအဖြားကိုသူမဘယ္လို
ေျပာထြက္လို႔ရပါ့မည္နည္း။
"ဇာ ေလအလုပ္တစ္ခုထြက္လုပ္ခ်င္လို႔အဲ့ဒါ"
"ဖြားဖြားကိုခြင့္လာေတာင္းတာလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဖြားဖြား"
"ဖြားဖြားကသေဘာမတူရင္ေရာ"
"ဇာ့အသက္ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္႐ွိၿပီဖြားဖြား၊ဇာ့ကိုေတာ့
အလုပ္လုပ္ခြင့္ေပးမယ္လို႔ယံုၾကည္တယ္"
ကလင္ ကလင္
ျခံဂိတ္ကေခါင္းေလာင္းသံေၾကာင့္အဖြားျဖစ္သူကျခံ
အျပင္ဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး
"သမီးအဖိုး့ျပင္ထြက္သြားၿပီထင္တယ္၊ ဘယ္သူလဲမ
သိဘူး သြားၾကည့္လိုက္ပါအံုး"
သူမျခံထဲဆင္းကာျခံဝသို႔ေရာက္လာေတာ့ပလပ္စတစ္
အိတ္တစ္လံုးကိုကိုင္ကာရပ္ေနေသာအတၽၱကင္းကို
ေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ႐ွင္ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္မ်ားနဲ႔ေမြးေန႔အတူလုပ္မလို႔"
"ဟင္ ႐ွင့္ေမြးေန႔ကမနက္ျဖန္ေလ အခုမွညကိုးနာရီပဲ
႐ွိေသးတယ္"
"ျဖစ္နိင္ရင္ ဆယ္နစ္ႏွစ္နာရီအထိကြၽန္ေတာ္ဒီမွာေန
ခ်င္တယ္"
"႐ွင္႐ူးေနလား အခုေတာင္ကြၽန္မ႐ွင့္ကိုလက္ခံစကား
ေျပာတာလြန္ေနၿပီ"
"ေျမးဇာ သူကဘယ္သူလဲ"
အျပင္မွဝင္လာေသာအဖိုးျဖစ္သူစကားေၾကာင့္သူမ
လန္႔သြား၏။
"အဖိုးကေျမဇာ့အဖိုးထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ ဘာကိစၥလဲ"
"ဒီလိုပါအဖိုး ကြၽန္ေတာ္ကေလ ေျမဇာ့ေက်ာင္းကသူ
ငယ္ခ်င္းပါ၊ၿပီးေတာ့တစ္ေကာင္ႂကြက္"
"႐ွင္ မ.ဟုတ္..."
သူမအေျပာအတၽၱကင္းကလက္ေထာင္ျပလိုက္ၿပီး
"မနက္ျဖန္ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔၊မိဘမ႐ွိတဲ့ကြၽန္ေတာ္
နီးနီးနားနားဆိုလို႔သူပဲ႐ွိတာေလ၊အဲ့ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို
ေမးေနတာ"
"ေျမးဇာ သူေျပာတာဟုတ္လား"
အဖိုးျဖစ္သူအေမးႏွင့္အတူအတၽၱကသူမကိုလက္အုပ္
ခ်ီကာအသားခံပံုေၾကာင့္သူမ မေနသာေတာ့ပဲ
"ဟုတ္တယ္အဖိုး "
"ဒါဆိုလဲ ေမာင္ရင္အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့၊ေျမးဇာ ျခံတခါး
ပိတ္လိုက္ေတာ့"
"ဟင္ အဖိုးသူက"
"ေမြးေန႔ကဆယ့္ႏွစ္နာ ရီေက်ာ္ေလ သူ႔ကိုမျပန္ခိုင္း
ေတာ့ဘူး"
"ဟင္ အဖိုး ပတ္ဝန္းက်င္ျမင္မေကာင္းဘူး၊ဇာသေဘာ
မတူဘူး၊ ဒီမွာ ႐ွင္ေမြးေန႔လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ျပန္"
ေျမဇာ ျခံတံခါးကိုေစ့႐ုံေစ့ၿပီးအိမ္ထဲသို႔ဝင္သြားမွအတၽၱ
ကင္းကိုဦးသူရၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ေမာင္ရင္ကေျမးဇာရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ဘူးမဟုတ္
လား"
"အဖိုးဘယ္လိုသိလဲ"
"႐ွင္း႐ွင္းေလးပဲ ေျမးဇာနဲ႔ရင္းႏွီးမႈ့မ႐ွိလို႔ပဲ၊ၿပီးေတာ့မိန္း
မပ်ိဳေလးအိမ္ကိုဒီလိုညမ်ိဳးမလာသင့္ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္ ေနာက္ကိုကြၽန္
ေတာ္ဆင္ျခင္ပါ့မယ္၊အခုေတာ့သြားခြင့္ျပဳပါအဖိုး"
ဦးသူရေခါင္းညိတ္ျပၿပီးအတၱကင္းထြက္သြားမွျခံတံခါး
ကိုပိတ္လိုက္သည္။
သမီးမိန္းကေလး႐ွိတုန္းကသူေျပာလို႔ဆိုလို႔မရေပမည့္
ေျမးမိန္းကေလးကိုေတာ့သမီးမိန္းကေလးလိုမ်ိဳးေတာ့
အျဖစ္မခံနိင္ေတာ့ေပ။
သမီးႏွင္းဆီ အမိုက္မ မလာနဲ႔ဆိုတာေတာင္လာဖို႔မ
ေတာင္းပန္တာညည္းရဲ႕မာနလား၊ညည္းျပန္လာဖို႔သင့္
ေနၿပီ......
ဦးသူရမိုးေကာင္းကင္က္ုေမာ့ၾကည့္ၿပီးတမ္းတမ္းတတ
ေလးေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
...............................................................................
"မဂၤလာပါ ဦးေနာင္တကင္း"
ဟိုတယ္ထဲသို႔ဝင္လာေသာေနာင္တကင္းကိုလွမ္းျမင္
လိုက္သျဖင့္ဧည့္ႀကိဳမေလးပန္းယမံုထၿပီးခရီးဦးႀကိဳ
လိုက္သည္။
"မဂၤလာပါ ဦးအုပ္စိုးလာတာေတြ႔လား"
"ေရာက္ေနပါၿပီ ဦးေနာင္တကင္းေရာက္ရင္သူ႔ဆီလာ
ေတြ႔ပါလို႔ေျပာပါတယ္"
"ေက်းဇူးပါ ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ပါအံုးမယ္"
သူကျပဳံးျပၿပီးအထြက္ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ
"ဒီကမပန္းယမံုေနာ္ ျမင္ဖူးသလိုပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္မဒီမွာတစ္ပတ္ကိုငါးရက္လံုး႐ွိပါတယ္
ဦးေနာင္တကင္း"
"မဟုတ္ဘူး တစ္ေနရာရာမွာေတြ႔ဖူးတာ၊ေကာင္း
ေသာေန႔ေလးျဖစ္ပါေစ"
ထြက္သြားေသာေနာင္တကင္းကိုၾကည့္ၿပီးပန္းယမံုရင္
ေတြတုန္ကာက်န္ခဲ့သည္။ သူမဒီဟိုတည္မွာအလုပ္
လုပ္တာတစ္ႏွစ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။ေနာင္တကင္းလို
လိုခ်င္ခ်င္စကားလာေျပာတာပထမဦးဆံုးျဖစ္သျဖင့္
သူမတစ္ကယ္ကိုရင္ခုန္ကာေပ်ာ္မိသည္။
...............................................................................
"တစ္ကယ္ပဲ ေမာင္ေနာင္တကင္းကထြက္ေတာ့မွာ
လား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦး ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ႀကိဳးစား
ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ"
"ေကာင္းၿပီေလ ဦးဘက္ကဘာမွေျပာဖို႔မ႐ွိပါဘူး၊ကို
ေႏွာင္းကျပန္ဦးစီးမယ္ဆိုေတာ့ေမာင္ေနာင္တကင္းကို
မတားေတာ့ပါဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ဦး ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ခြင့္ျပဳပါ"
ေနာင္တကင္း႐ုံခန္းထဲမွထြက္လာကာစိတ္လက္ၾကည္
သာသြားသျဖင့္ဓတ္ေလွကားကိုနိပ္ၿပီးအေခၚ
"အဟင့္ဟင့္ ကြၽန္မကမိန္းမေကာင္းပါ၊ သူကကြၽန္မ
ဝင္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာေရာက္ေနတာ"
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ငိုသံကသူၾကားဖူးသည့္အ
သံျဖစ္ေနသျဖင့္ဓတ္ေလွကားေဘးကအခန္းဆီသို႔
ထြက္လာလိုက္သည္။
"ဟင္ ဒါဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"
မိန္းကေလးကထိုင္ေနၿပီးသူမ၏အင္က်ီကေက်ာျပဲ
ေနကာ ကုတင္တြင္ပက္လက္လဲေနေသာလူကေခါင္း
တြင္ေသြးမ်ားထြက္ေနသည္။
"ဆရာ သူကဒီလူ႔ကိုေခါင္း႐ုိက္ၿပီးကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ
လိုက္လို႔"
ေနာင္တကင္းမိန္းကေလးကိုၾကည့္ကာေခါင္းခါ၍ထြက္
ခဲ့သည္။ သူမထင္ထားခဲ့သူအရမ္းခ်စ္ရေသာမိန္းက
ေလးသည္ဒီလိုဘဝမ်ိဳးတြင္က်င္လည္က်က္စားေန
သည္ဆိုတာကိုသူဘယ္လို႔မွထင္မထားခဲ့ေပ။
သူမကိုၾကည့္သြားသည့္ေနာင္တကင္း၏အၾကည့္ေတြကိုသူမဘာသာျပန္ေနမိ၏။ သူမကိုၾကည့္သည့္သူ႔အ
ၾကည့္ကစက္ဆုတ္ရြံ႐ွာေနေသာပံု၊သူမအေမျဖစ္သူ
ေခၚသည့္ေနရာကိုလိုက္လာရျခင္းကသူမအတြက္အ
မွားႀကီးမွားမွန္းသိလိုက္ရသည္။
"ေမေမ ဇာ့ပိုက္ဆံေတြေဖေဖသိမ္းသြားၿပီ"
"ေဩာ္ နင့္အေဖကဒီလိုလား နင့္ကိုငါေတြ႔ခ်င္တယ္
လိုက္လာခဲ့ပါ"
သူမအေမစကားေၾကာင့္သူမ မစဥ္းစားပဲေရာက္လာခဲ့
သည္။ ဟိုတယ္အခန္းေသာ့ကိုယူၿပီးအခန္းတံခါးဖြင့္
လိုက္ခ်ိန္လူတစ္ေယာက္၏အဆြဲခံလိုက္ရၿပီးသူမကို
အိပ္ယာထက္သို႔တြန္းခ်ခံလိုက္ရသျဖင့္သူမလန္႔သြား
ၿပီးသူမကိုဖက္ထားေသာထိုလူ၏ကိုယ္လံုးကိုကုတ္ျခစ္
ကာတြန္းအဖယ္ထိုလူကသူမ၏အင္က်ီကိုဆြဲလိုက္သ
ျဖင့္ျပဲသြားစဥ္သူမထိုလူကိုအားကုန္တြန္း၍ကုတင္
ထက္မွထၿပီးအနီး႐ွိေဆးလိပ္ခြက္ႏွင့္အားကုန္႐ုိက္
လိုက္ေသာေၾကာင့္ဒီလူ႔လက္ထဲမွသူမခ်မ္းသာရာရ
သြားသည္။ သူမအေမကိုေတာ့ဘယ္လို႔မွ႐ွာမေတြေပ။
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီကိစၥကိုေျဖ႐ွင္းေပးမယ္ လာေျမဇာ"
"ဟင္ ကိုအတၽၱကင္း"
သူမကိုယ္ေပၚသို႔ဂ်ာကင္ကိုလႊမ္းျခဳံေပးၿပီးေျပာလာ
ေသာအတၽၱကင္းကိုၾကည့္ကာသူမအံ့အားသင့္သြားမိ
၏။
"ဒီလူ မူးေနတာပါ စစ္စရာ႐ွိတာေတြစစ္ရအံုးမွာပဲ
ေလာေလာဆယ္ကြၽန္ေတာ္ဒီနားကထုတ္သြားခ်င္
တယ္"
အတၽၱကေျပာၿပီးဘယ္သူ႔မွအေျပာကိုမေစာင့္ေတာ့ပဲ
သူမပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုမကာထေစၿပီး
"ေျမဇာ့ေဘးမွာ ကြၽန္ေတာ္႐ွိေနတယ္ဆိုတာယံုေပး
ပါ"
"႐ွင္ကေရာ ကြၽန္မကိုဘယ္အထိကာကြယ္နိင္မွာမို႔
လို႔လဲ"
"ေျမဇာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာင္းမထုတ္သ၍ေပါ့"
"ကြၽန္မယံုၾကည္ေပးပါတယ္၊ကြၽန္မေဘးမွာ႐ွင္တစ္
ကယ္လိုအပ္တာပါ"
အတၱကင္းေခၚရာသို႔သူမလိုက္လာေနရေသာလည္း
တစ္ေယာက္ေသာသူ၏အၾကည့္ကိုသူမ မခံစားနိင္
ေအာင္ျဖစ္ေနရၿပီဆိုရင္......
ဆက္ရန္