Sinema ruhsal hastalıkları nasıl damgalar.

Arja Haider, “delilik” in dehşet verici filmlerin egemen olduğu film filminin ruh sağlığı hakkındaki tarihi duyarsızlığını gözler önüne serdiğini yazıyor.

Filmlerde yer almak için 'çıldırmak' zorunda değilsiniz - ancak film endüstrisi genellikle akıl sağlığıyla ilgili titrek bir vizyon sergiledi. Bu sinemanın burada 'tabu' temalarını aşması değil; duygusallıktan sansasyona doğru çılgınca dönme eğilimindedir. Bunun anlamı, 1960'lı yıllardan kalma bir İskoç psikiyatrist RD Laing biyografisi olan Mad to Be Normal'in perspektifi, sadece talep üzerine video (VoD) üzerine yeni bir bakış açısı getiriyor. David Tennant, Laing olarak yıldızlaştırıyor: Karmaşık ve karizmatik bir figür, akıl hastalığının radikal ve empatik tedavisi için ün kazandı.

Gerçek hayattaki Laing keskin bir şekilde kaleme alınmıştı (deliliği “çılgın bir dünyaya mükemmel bir rasyonel uyum” olarak tanımladı) ve karşı-kültür (geleneksel toplumun “çocuklarımızı çıldırtıyor” olduğunu iddia etti ve yetişkin hastalar için LSD'yi tavsiye etti) . Ayrıca alkolizm ve depresyon da dahil olmak üzere kişisel iblislerle savaştı. Tennant'ın ekran Laing'i, Elisabeth Moss, Gabriel Byrne ve Michael Gambon tarafından etkileyici bir şekilde katıldı. Yine de, ana akım sinema zihinsel bir sağlıkla mücadele eder; Mad to Normal'in fragmanı patlamaları: “Bazıları için tasdik edilebilir… Diğerlerine göre o bir azizdir”.

Bu arada küçük ekranda, yakın Netflix dizisi Maniac'ın (aynı adı taşıyan Norveçli psişik koğuşu setine göre) ateşli bir vızıltı var. Parlak ve trippy ABD şovunda Emma Stone ve Jonah Hill, ruhsal sağlık sorunlarını çözdüğünü iddia eden gizemli bir uyuşturucu denemesine maruz kalan yabancı olarak rol alıyor; Maniac'in ürkütücü Dr Mantleray (Justin Theroux) hastalarına “Bu terapi değil - bilim” diyor. Stone, Elle dergisine şöyle demişti :

“Maniac hakkında sevdiğim şey, kendi iç mücadeleleri olan ve onları bir hap ile çözmeye çalışan insanlar hakkındaydı. Ama gösterinin gidişatında insan bağlantısının ve sevginin, bizi hayata geçiren tek şey olduğunu görüyorsunuz. ”

Bu nedenle yaratıcı drama, aklın karmaşıklığına ve kırılganlığına çekilir - ancak ana akım eğlencesi hala hızlı bir düzeltme gerektirmektedir. Ve 'delilik' tanımı doğal olarak sorunludur; modası geçmiş bir tıbbi terim olarak kabul edilir. Ryan Howes, Psikoloji Gününde şöyle yazıyor: “tıbbi sağlık profesyonelleri tarafından bilgilendiriliyor, ama bugün terim öncelikli olarak psikolojik değil” diyor ve Law.com tanımına atıfta bulunuyor: “Bir insanın fanteziyi ayırt edemeyeceği kadar şiddetli bir ruhsal hastalık gerçeklik, psikoz nedeniyle işlerini yürütemez, ya da kontrol edilemez dürtüsel davranışa tabidir. ”

Yine de 'çılgınlık' konusundaki ana algılarımız hala film sahneleriyle sabitlenmiş durumdadır - gerçekte, üzerine kurulabilecekleri romanlardan veya anılardan çok daha kesin bir şekilde. Cuckoo'nun Yuvası Üzerine One Flew (1975) gibi klasik bir film, ruh teneffüs eden bir psikiyatrik iltihap izlenimi yaratıyor; burada canlı tirajlı mahkum RP McMurphy (Jack Nicholson), hapishane işçiliğinden kaçmak için çılgınlık duyuyor - ancak sonuçta sistem tarafından eziliyor. Hasta tedavisinin dramatik tasviri, özellikle de acımasız elektrokonvülsif terapi dizileri, geniş kapsamlı bir etkiye sahipti. Telegraph, 2011 yılında filmin “EKT görüntüsünü telafi edilemez bir şekilde lekelemek” ten sorumlu olduğunu söylemek için gitti. Ayrıca, hastaların daha normal hayatlar yaşamasına izin veren daha etkili anti-psikotik ilaçların geliştirilmesini de katalize etti.