Aroganstan Değildir O
Hello everybody. This article is about people's incompatibility between them. I am talking about the opposition of thought between people and what causes it.
"Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir. Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz?"
Hiç düşündünüz mü? Ummadığımız bir anda, ummadığımız bir durum bizi alıp yıllar öncesine götürüveriyor. Yıllardır aklımıza gelmeyen, varlığını bile unuttuğumuz olaylar, zihnimizin karanlık dehlizlerinden birdenbire gün ışığına çıkıveriyor.
Evet azizim. İnsan dedikleri mahluk basit bir şey mi ki birbirimizle en ufak sorunumuzda dahi hemen birbirimizi suçlayabiliyoruz. Bu kafamızdaki düşünceler öyle dolambaçlı yollarda, öyle kuytu köşelerde öyle kalabalıklarda geziyor ki biz sadece dudaklarımızdan çıkan ses dalgalarına göre bir insanı anlamaya çalışıyoruz. Ya da mimiklerine, davranışlarına göre. İnsan insanı anlayamaz diyordu Ahmet Hamdi Tanpınar. Anlayamaz azizim. Bir kere düşünce yapımızı oluşturan etmenler farklı. Farklı şekilde düşünebilen iki sistemin birbiriyle anlaşabilmesi mümkün müdür?
Gerçek anlamda insan insanı anlayamaz. Sadece anlıyormuş gibi yapar. Zaten rol yapmaya gelmemiş miyiz bu dünyaya? Herkes gerçekten kendisi olsa acaba nasıl olurdu bu dünya? Cinayetler artar mıydı, sanat gelişir miydi yoksa dibe mi batardı, özgürlük var olur muydu, yoksa insanların birlikte yaşadığı hiçbir ortamda özgürlük gerçekten var olamaz mıydı, dinler ortadan mı kalkardı yoksa herkes bir din arayışına mı girerdi, insanlar daha mı ahlaklı olurdu, bir insanın ahlaklı olması için dine ihtiyaç var mıydı, insanlar birbiriyle anlaşabilir ve gayet güzel ilişkiler kurabilir miydi? Herkes gerçekten kendisi gibi olsa çok tuhaf bir yer olurdu burası. Betimlemesi zor ama belki çok güzel olurdu belki de berbat. Belki insan kendisi olamadığı için, bir insanın ruh halinin ne kadar karmaşık olduğunu anlayamıyordur. İnsan denen mahlukun eşi benzeri bulunmayan zor bir yaratılış ve gelişme sürecinden geçtiğini.
Bu arada yazının başındaki söz Sabahattin Ali'nin bir sözü. Daha sayfalarca yazılabilir bu konu üstünde. Ama dönüp dolaşıp aynı yere geliyoruz. Bu dünya üzerinde konuşulan tüm konular tüm sohbetler tüm tartışmalar dönüp dolaşıp dinlere ve felsefeye gelir. Hayatın amacına gelir. "Ölümün olduğu bir yerde daha ciddi ne olabilir?" e gelir. İşte adaşım, her ne kadar bir insanın başka bir insanı anlayabilmesi zor olsa da hatta mümkün olmasa da biz beraber yaşayan canlılarız. Bunun farkında olmalıyız. Birbirimizi suçlarken, birine beni anlamıyorsun diye bağırırken, yumruğumuz havada kavgaya başlarken bu hep aklımızın bir köşesinde bulunmalı.
Pek tabii durum böyle diye kimseye derdimizi anlatmayacak değiliz fakat bunun bilincinde olmalıyız. Dostlarımız yine dost sevgililerimiz yine sevgili arkadaşlarımız yine arkadaşımızdır. Ama bir insan olarak içinde düşüncelerin vücut bulduğu birer varlık olarak hepimiz birbirimizden farklıyız aslında.
Farklılıkların mutluluk getirmesi dileğiyle. Kendinize iyi bakın.
O güzel sözlerin sahibi maalesef hapishanelerde çürüdü sonra kimvurduya gitti. Ama geride bu manayı bıraktı. Bir bakıma hepimiz aynıyız. Koca evrende minik bir kaya parçasında yaşayan aynı türün üyeleriyiz. Birbirimizi ötekileştirmeye gerek yok. Başka bi açıdan da herbirimiz bir deryayız içsel dünyamızda. Ve öyle olmasaydı hiç gelişemezdik. Herkes aynı düşünseydi neye yarardı...
evet koskoca evrende aslında çok küçük birer parçayız biz. ötekileştirmekten ziyade genel olarak üstünde bahsettiğim konu, insanın insanı gerçekten anlayamayacağıdır. evrende belki birbirini gerçekten anlayabilecek şekilde yetişen o yaşam formuna sahip başka canlı türleri vardır, şimdilik bilmiyoruz. çok ince bir nokta üzerinde durduğum. yoksa aynı dili konuşan herkesin birbirini anlaması gerekirdi. ama maalesef ki bizim bu kendi küçük evrenimizde işler o şekilde yürümüyor göründüğü kadarıyla. psikolojik açıdan baktığımızda, mental yapımız buna müsait değil.
"Birbirimizi ötekileştirmeye gerek yok" diye bir cümle kurmuşsunuz. bu cümleyi neden kurduğunuzu anlamadım ama yine de aydınlatmak amaçlı cevap vereyim dedim. yazımın son iki paragrafını tekrar okursanız insanları ötekileştirmek yerine birleştirmenin daha çok amaç edinilesi bir davranış olduğunu vurguladığımı görebilirsiniz.