Anılar: Gölde Geçen Büyülü Gün
Bir sonbahar günü, şehirden uzaklaşmak ve doğanın tadını çıkarmak için bir arkadaşımın tavsiyesiyle küçük bir göl kenarına gitmeye karar verdim. Burası, kuş sesleriyle dolu, huzurlu ve sakin bir yerdi. Sabahın erken saatlerinde göl kenarına vardım. Hava serindi ve hafif bir sis gölü kaplamıştı.
Göl kenarında yürürken, yaşlı bir adamın kayığını suya indirdiğini gördüm. Yanına yaklaşıp, yardım etmek isteyip istemediğini sordum. Teşekkür ederek kabul etti ve birlikte kayığı suya indirdik. Adam, beni bir göl turuna davet etti. Teklifini seve seve kabul ettim.
Kayığa bindik ve yavaşça gölün ortasına doğru ilerlemeye başladık. Su sakin, hava serin ve manzara büyüleyiciydi. Adam, bana gölün etrafındaki dağların ve ormanların tarihini anlatmaya başladı. Her bir dağın ve ağacın kendi hikayesi vardı. Beni en çok etkileyen ise gölün ortasında bulunan küçük ada oldu. Adam, adanın yıllar önce bir aşk hikayesine tanıklık ettiğini söyledi. Ada, iki genç aşığın gizli buluşma yeriymiş.
Bir süre sonra, gölün ortasında durduk ve adam bana kayıkta bulunan eski bir fotoğraf makinesini gösterdi. "Bu güzel anı ölümsüzleştirelim mi?" diye sordu. Gölün ortasında, sisin hafifçe çekildiği, güneşin suya vurduğu o anı fotoğraflamaya karar verdik. Adam, gölün manzarası eşliğinde birkaç fotoğrafımı çekti.
Göl kenarına geri döndüğümüzde, akşamüstü olmuştu. Adam, beni evine çay içmeye davet etti. Küçük, sıcak ve misafirperver bir evdi. Çaylarımızı içerken, çektiği fotoğrafları gösterdi. Her bir kare, o günün büyüsünü ve huzurunu yansıtıyordu.
O gece vedalaşırken, yaşlı adam bana çektiği fotoğrafları göndereceğini söyledi. Birkaç hafta sonra, evime döndüğümde postayla gelen bir zarf buldum. İçinde o büyülü günü ölümsüzleştiren fotoğraflar ve kısa bir not vardı: “Doğanın huzurunu ve gölün büyüsünü asla unutma. Yeniden bekleriz.”
Bu anı, doğanın ve insan ilişkilerinin ne kadar özel olabileceğini bana bir kez daha hatırlattı. Göl kenarında geçirdiğim o büyülü gün, hayatımın en unutulmaz anılarından biri olarak kalacak.