(Nederlands) #2 Mijn eerste avonturen in Korea!
Op een dinsdag ben ik vertrokken richting Zuid-Korea vanuit mijn eigen stad. Al met al duurde de reis ongeveer 25 uur voordat ik eindelijk in mijn hotel aankwam. Mijn eerste indruk was bijzonder, ineens is alles wat ik gewend ben veranderd.
Doordat ik had gelezen over de Koreaanse taal en cultuur, zijn Stefano en ik in staat geweest om ons enigszins te bewegen zonder problemen. Het was de beste vlucht ooit, mede door de beenruimte en voedsel. Hier kwam ik ook voor het eerst in contact met een Koreaanse mevrouw die naast mij zat. Ik had nog nauwelijks geoefend met Koreaans en besloot te oefenen door tegen haar te praten. Aangezien mijn uitspraak verre van goed was, vond ik het bijzonder dat ze mijn ‘’gekoreaans’’ kon tolereren.
Na minder dan twee uur slaap en een lange reis zijn we alsnog gaan stappen. Door het tijdverschil maakte het niks uit omdat onze biologische klok nog was ingesteld op Europa. Daegu is puur Azië en wordt beschouwd als dé modestad van Korea. Dit wordt bevestigd door de vele Koreanen die goed en netjes gekleed naar school en werk gaan.
Onze eerste overnachting begon goed, omdat we 13.00 uur in de middag wakker gemaakt werden. Brak van onze nachtelijke escapades met onze nieuw gemaakte Koreaanse vrienden, hoorden wij dat er op de deur op de deur werd gebonsd. Dit was de manager van het hotel. Wat bleek dus, wij hadden onterecht de sleutels gekregen van deze kamer. Daarnaast bleek dit ook nog eens het foute hotel te zijn! Stefano had geboekt voor Daegu Goodstay Herotel, MAAR wij zaten in het Daegu Goodstay New Grand Hotel. Dit hotel zat 600 meter verderop.
Een goed begin van ons avontuur dus. Gelukkig was dit probleem binnen enkele minuten opgelost omdat onze boeking bij het andere hotel geannuleerd was doordat we niet op kwamen dagen. Dit was een mooi voorbeeld van typische Koreaanse gastvrijheid en cultuur. Niet alleen waren wij hartstikke welkom om te blijven voor exact dezelfde prijs, maar ook was onze andere boeking al geannuleerd zonder dat wij hiervoor beboet werden. Je zou denken dat het hiermee was afgelopen.
Niet dus.
De nacht daarop kwamen wij om 5 uur in de ochtend thuis van wederom een prachtige avond ‘’cultuur drinken’’ waarbij wij uiteraard verantwoordelijk consumeren (Sorry mam). In het hotel gebruikten wij dagelijks een lift om naar onze hotelkamer te komen op de vijfde verdieping. Op moment dat de kamerdeur openging en wij naar binnen keken, leken onze koffers verdampt. De kamer zag er piekfijn uit, maar zonder koffers. Geschrokken van dit uitzicht stampten wij richting de receptie. Hier stond een Koreaans omaatje van waarschijnlijk 75+, die ons te woord stond. Al gauw kwamen wij erachter dat de taalbarriere niet te doorbreken was en werden wij door haar geleid naar onze kamer. Hier kwamen wij erachter dat wij op verdieping 6 zaten in plaats van 5. Met grote schaamte, buigingen en een pak stroopwafels, hadden wij in ons beste Koreaans excuus aangeboden.
Mian Haeyo! Mian Haeyo! Mian Haeyo! Welkom in Korea jongens....!
De volgende ochtend kwamen we haar tegen in de lift. Ze glimlachte, keek ons aan alsof er niks gebeurd was. Ze grinnikte een beetje en wij gingen verder naar de supermarkt. Ondertussen heb ik bijna mijn eerste week aan lessen achter de rug. Ik heb al zoveel gedaan, meegemaakt en mensen ontmoet, dat het ze geen eer zou doen om daar nu over te vertellen. Deze ervaringen zal ik delen in een volgende blog!
Having a good one,
Wouter