Het Oordeel - Verlichting is je natuur

wootzu (42)in #ideologie • 5 years ago

Verlichting is je natuur

De vele identiteitsvormen die de mind met kennis kan maken zijn niet eindeloos te noemen, maar de structuurmogelijkheden ervan zullen wel als eindeloos worden herkend. En het is daardoor dat logica en grammatica samen zullen verdwijnen als overtuigend, en retoriek z'n intrede doet om het geheel compleet te maken. Je wezen weet intrinsiek en al je pogingen om het te begrijpen zullen falen, totdat de mind losgelaten wordt.
Met de advent van retoriek, ontstaat een dynamisch geheel in de mind. Waarin het geziene of begrepene hetzelfde wordt als de ziener of begrijper ervan. Er blijkt dan: er is geen een en ander en er is geen verdeeldheid, geen twee verschillende, geen ziener en geziene; er is niemand die begrijpt... er is alleen maar spiegeling: er is alleen maar zien. Degene die begrijpt en het begrepene zijn één. Er is uitsluitend eenheid. Het is door de perceptie van de mind, dat de verdeeldheid zich zo toont. En daarmee verdwijn jij, als identiteit, en de vormloosheid van je wezen wordt volledig vrij van de invloeden van de egoïsche mind. Je bent dan bij de waarheid aangekomen. Je bent in de bewuste fase van je leven gekomen. En de dood zal er nooit meer voor je zijn.

Logica, syntax en retoriek, vormen samen een beschrijving van een aantal groeistadia van de mind… die je uiteindelijk als geheel moet laten vallen om de waarheid ervan te zien. De vrijheid van je wezen wordt daar bereikt, als de complete mind wordt losgelaten en de hele hypnotische mogelijkheid van de mind wordt doorzien als een zinsbegoocheling: een illusie die slechts door het feit dat het vrij is, een zelf kan construeren wat zich los waant van het geheel als persoonlijkheid.
Eenmaal de vormloosheid van de mind is bereikt is een mens niet kinderlijk meer te noemen, maar is hij wezenlijk volwassen geworden. Het is hoe alle Meesters zijn ontstaan en ze waren allen Meester in de seconde dat het gebeurde… en voor alle eeuwigheid.

Grote Meesters zijn altijd verkeerd begrepen, het is onvermijdelijk, maar ze zijn ook beroofd, verraden en misbruikt. Het is een jammerlijk feit. Iedereen die maar iets hoort van een Meester, denkt: “Nu weet ik het en zo is het”, “geloof het". Maar daarmee is niets bereikt, en het leidt hooguit tot het gebruik van het intellect als heiligheid.
De mind begint met geloven, maar het is slechts het uitgangspunt. Een eerste stap is daarmee genomen, maar het is niet af. Het is een stuip van eerst bewegen, maar er is nog een hele weg te gaan. Een eerste stap is nog geen lopen, het is slechts de eerste sparteling van je eeuwig wezen die daarna mogelijk weer tien jaar onbeweeglijk blijft, omdat die geen aandacht krijgt vanuit jezelf.

De verlichting waar spiritualiteit om draait is eindeloos... Het eindpunt ontbreekt gewoon. Je was hier altijd al en je zal hier eeuwig terugkomen, maar als je je wezen aandacht geeft, dan ben je op een dag vrij.
Verlichting zal zich voor eeuwig verdiepen en verruimen voor een zelf-gerealiseerd wezen. Dus ook na de dood van het lichaam is er nog steeds geen einde aan dit leven. Zelfrealisatie is met het universele, en het universele is eeuwig eindeloos vrij.

Verlichting stapt voorbij de dood. God is niet groot of groter, maar God is groots. God is voor eeuwig universeel-individueel, want het laat alle wezens onbewust geboren worden, zodat het Bestaan nooit geclaimd kan worden door iemand in het bijzonder… uiteindelijk gaan allen dood. Leven blijft onbezeten, vrij van structuur, en na de dood blijft het zo over.
Het bestaan heeft ons zo gemaakt dat geen enkele mind het innerlijk in kan, want de mind vindt zichzelf groter, waardoor het niet door de “opening” kan.
Uitsluitend het kleinste, zachtste en meeste kwetsbare kan het innerlijk in. Uitsluitend het tere, voorzichtige, sensitieve en meest vergevende kan dat. Een mind in Overgave kan naar binnen.
Het Bestaan is daarmee een voor eeuwig zelfreinigende mogelijkheid op zelfrealisatie. Onverwoestbaar is het exterieur slechts Zijn lichaam, maar is het innerlijk de eeuwige bron ervan.

Dus zelfs al vernietigen we al het leven, God blijft eeuwig leven. De bron zal zich weer gaan delen en leven zal weer komen. Maar de mens zal er dan nooit meer zijn... De mens heeft dan zijn kans gehad en kan dan nooit meer zoals wij bestaan.