#Club100- The Diary Game - Better Life - ///Where are those old holidays,///Nerde o eski bayramlar,

Herkese Merhaba Arkadaşlar,

Bugün güzel ülkemizde Ramazan Bayramının ilk gününü yaşıyoruz. Öncelikle Tüm milletimin Ramazan Bayramını kutlar, sevdikleriyle beraber, gülümseyen yüzlerle bir arada olmasını temenni ederim. Toplum olarak eski bayramlarımıza karşı bir özlem içinde olduğumuzu hissediyorum. Hepimizin her bayram geldiğinde, "Nerde o eski Bayramlar dediğini" duyar gibi oluyorum.

Eskiden evimizde yaşadığımız bayram gününün nasıl geçtiğini kısaca anlatmak isterim. Bayram öncesi , yani arife günü Babam akşam eve gelirken elinde dolu poşetlerle gelirdi. Dört kardeş evde babamızın gelmesini sabırla beklerdik. Kapı zili çalacak ve babam eve adımını atacaktı. Öyle de oldu. Annem ve kardeşlerim babamın elindeki poşetleri alır, hemen salona getirirdik. Salonda poşetlerin içinden babamın bizim için aldığı kıyafetleri, gülümseyen yüzlerle, heyecanla açardık. Babam kimin ne ihtiyacı varsa seçimini ona göre yapardı. Hiçbirimizi ayırmazdı. Adil davranırdı. Çok sevinir, ve çok mutlu olurduk. O akşam yeni bayramlıklarımızı annem babam bize mutlu mutlu bakan gözlerle, tek tek hepsini giydirirdi. Arada kucaklaşır, birbirimize sarılır, anne ve babamızı öperdik:))

Bayram sabahı, babam erkenden kalkar bayram namazına giderdi. Annem de bizi uyandırırdı. Babamız gelinceye kadar yeni bayramlık kıyafetlerimizi giymemizi isterdi. Biz heyecanla bayramlıklarımızı giyerken annemiz kahvaltımızı hazırlardı. Babam bayram namazından geldikten sonra, yine salonda toplanırdık. İlk önce annem babamın elini öper, bayramlaşırlardı. Sonra en küçük kardeşim ilk sırayı alarak önce babamın elini öper, sonra annemin elini öperdi. Tüm kardeşler olarak evde birbirimizle bayramlaşıp, kahvaltımıza otururduk. Babam elimize üç beş kuruş bayram harçlığı tutuştururdu.

Evdeki bayramlaşmamız bittikten sonra, annem bizi binadaki diğer komşularla bayramlaşmamız için dışarı gönderirdi. Bizde her komşunun ziline basıp, iyi bayramlar diyerek ellerini öperdik. Kimisi evine davet edip, misafir ettikten sonra bayram şekeri ikram eder, gönderirdi. Kimisi de kapıyı açar açmaz bize bayram harçlığı uzatıp gönderirdi. Bazısı ise , evine alıp , bize yemek yedirip harçlığımızı vermeden asla göndermezdi:)) Biz her bayram alışık olduğumuz için kimlerin bayram harçlığı ve kimlerin sadece bayram şekeri vereceğini biliyorduk:))

Binadaki komşularımızla bayramlaştıktan sonra, mahallemizdeki arkadaşlarımızla buluşup, çevremizi daha da genişletirdik. Toplu olarak evlerin zillerine basıp, o tiz çocuksu ince sesimizle "Bayramınız mübarek olsun" derdik. Evlere girdiğimiz de o evde en büyük kimse ilk önce onun elini öpülerek bayramlaşmaya başlardık. Bazı dedelerimiz ve ninelerimiz bayram harçlıklarını bir gün öncesinden hazır ederlerdi. O gün akşama kadar mahalledeki arkadaşlarımızla ev ev dolaşırdık. Ta ki cebimizdeki bozuk paralardan zor yürümeye başladığımız zamana kadar.

Hava karardığın da yorgun ve bitkin şekilde eve gelmiş olurduk. Hemen duşumuzu alıp, annem bizi hemen yatağımıza yatırırdı. Bizde yattığımız yerde uykuya dalardık. Bir bayram gününü böylece bitirmiş olurduk. Tıpkı şimdi yazımı bitireceğim gibi:))

Sevdiklerinizle ve Ailenizle sağlıklı ve huzurlu bir bayram geçirmenizi dilerim. Unutmayın; bayram sevinçtir, mutluluktur, kucaklaşmadır, selamlama ve dostluktur. Kısaca bayram toplum için coşku ve neşe kaynağıdır. Sevgiyle ve Sağlıcakla kalın dostlarım...