สุดท้ายชีวิตก็มีอยู่แค่นี้

สุดท้ายชีวิตก็มีอยู่แค่นี้ ตายไปก็เอาอะไรไปด้วยไม่ได้ มีกลอนบทหนึ่งที่ชอบมาก

...เมื่อเจ้ามามีอะไรมาด้วยเจ้า
เจ้าจะเอาแต่สุขสนุกไฉน
เมื่อเจ้ามามือเปล่าเจ้าจะเอาอะไร
เจ้าก็ไปมือเปล่าเหมือนเจ้ามา...

ดูเถิดขนาดฟาโรห์สร้างปิรามิดเสียใหญ่โต ลึกลับซับซ้อน ซุกซ่อนสมบัติมากมาย ทว่าคนก็ยังซอกซอนเสาะหากระทั่งเข้าไปเคลื่อนย้ายพระศพออกมาได้ สุดท้ายก็มาถูกตั้งโชว์หราในพิพิธภัณฑ์ นี่ถ้าวิญญาณรับรู้ได้ หรือลูกหลานรับรู้คงแทบกระอักว่ามั้ย ? ภาพนี้ถ่ายมาจากพิพิธภัณฑ์ลูฟ

อียิปต์โบราณมีความเชื่อเรื่องการกลับมาเกิดอีกครั้ง ถึงได้มีการทำมัมมี่ รู้มาว่ากรรมวิธีการทำมัมมี่นั้นต้องนำอวัยวะภายในทั้งหมดของศพออกมา และนำเนื้อสมองออกมาด้วย จากนั้นจึงใช้เกลือพอกศพให้แห้ง ขั้นตอนนี้ใช้เวลานานหลายวัน แล้วจึงเคลือบร่างด้วยน้ำยาอาบศพเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรีย ก่อนจะใช้ผ้าลินินพันศพเสร็จแล้วจึงบรรจุในโลง

นี่หากวิญญาณกลับเข้าร่างได้จริงจะมีชีวิตอยู่ยังไง ในร่างกลวงโบ๋ไม่มีอะไรเลย สมองก็ถูกดูดออกมาหมดแล้ว นึกแล้วก็สยองดีพิลึก ไม่รู้ว่าใครเป็นคนต้นคิดเรื่องนี้ ทั้งยังสามารถสืบต่อความเชื่อนี้ได้ยาวนานหลายชั่วอายุคนอีกด้วย

อีกภาพซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโลงศพใคร มีความเป็นมายังไง แต่ก็คงสำคัญทางประวัติศาสตร์ ไม่เช่นนั้นคงไม่มาปรากฏอยู่ในพิพิธภัณฑ์ลูฟ แต่ก็ไม่รู้ว่าศพภายในโลงจะมีสภาพอย่างไร ต้องผ่านกระบวนการทำมัมมี่ด้วยมั้ย แต่นี่คือโลงหินไม่ใช่โลงทอง ด้านในอาจมีแค่โครงกระดูก ก็ได้แต่ใช้จินตนาการ

นี่ก็เป็นอีกโลงศพ ซึ่งดูจะมีสีสันสวยกว่าโลงหินแต่แน่นอนว่าสู้โลงทองภาพแรกไม่ได้ ดูจากภาพเขียนข้างโลงก็น่าที่จะเป็นอียิปต์อีกเช่นกัน ดังนั้นด้านในควรมีมัมมี่บรรจุอยู่

ดูแล้วก็ได้แต่ปลง สุดท้ายก็ต้องคืนทุกอย่างให้กับโลก เป็นสมบัติของโลกต่อไป
เหมือนที่บอกกันว่า ทารกแรกเกิดร้องไห้จ้า พร้อมกำมือแน่น
เหมือนจะบอกว่าเธอต้องการที่จะกอบกำทุกอย่าง
หากพอถึงเวลาจากโลกนี้ไป มือที่กำยามแรกเกิดก็ต้องแบออก
เพื่อคืนทุกอย่างให้กับโลก เหรียญแม้เพียงบาทเดียวก็เอาติดตัวไปด้วยไม่ได้

จะเอาไปได้ก็แค่บุญกับบาปเท่านั้น

โคควายวายชีพได้ เขาหนัง
เป็นสิ่งเป็นอันยัง อยู่ไซร้
คนเด็ดดับสูญสัง- ขารร่าง
เป็นชื่อเป็นเสียงได้ แต่ร้ายกลับดี ฯ (จากโคลงโลกนิติ)