Once upon a time

Hello friends of Steemit. Greetings from Turkey:)

Tales have a very important place in my country. It is a tradition to begin and end fairy tales with rhyme. I start my tale with the most common rhyme.

Once upon a time, the sieve was in the straw; When fleas were barbers, camels were cribs, and I was shaking my grandmother's cradle, there was a country where all people lived in a friendly way in ancient times. With its vast forests, lush green fields and flowing streams, this country was almost a corner of heaven. The birds do not sing, they are almost singing songs. The streets were echoing with children's voices, the old people were revered. The subject is not lacking the support of neighbors from each other, everyone is living happily. There was not a single broken heart, nobody in the country. All problems were resolved in cooperation.

While the days, each more beautiful than the other, were chasing each other, one day, dark clouds began to circulate over the country, the fruits began to rot on the branches, and the fires began to go out in the bakeries. The days of abundance are slowly gone. First the birds were silent, then the children. Smiling faces faded, all homes were saddened. Nobody could understand what happened. The streets are drawn, the gates are closed, the country is in deep silence.

However, the reason was very simple. Fatma Granny, whom no one had visited for a long time and whom no one asked about her condition, was very sick. His suffering and loneliness covered the whole country. But nobody was aware of this situation. Except for little Ali, where he often gives naps and tells tales when he is not sick.
He took a large piece of bread from the loaf of bread his mother made with the last grains and went to Granny Fatma's house with a small sugar he found in his pocket. Fatma, who ate the bread and candy brought by Little Ali, brightened her face, and her arm was heartbroken. This visit came like a medicine to his broken heart. Ali's mother and father also followed Ali. They also visited Grandma Fatma and asked her about her condition.

Suddenly the dark clouds started to disperse and the sun started to shine again. First, the children grow their heads outstretched after the windows. The country has returned to its old, peaceful and happy days. After that day, Granny Fatma was not missing anybody who came and went.

Three apples fallen from the sky, one of them writes this tale, one of those who read this tale, one of those who listen to this tale!

I invite you to this contest.
@bircan
@mesafe
@ispin

“ Merhaba Steemit dostları. Türkiye’ den selamlar:)
Masalların benim ülkemde oldukça önemli bir yeri vardır. Masallara tekerleme ile başlayıp tekerleme ile bitirmek bir gelenektir. Masalıma en sık kullanılan bir tekerleme ile başlıyorum.

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; pireler berber iken, develer tellal iken, ben ninemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken çok eski zamanlarda tüm insanların dostça yaşadığı bir ülke varmış. Uçsuz bucaksız ormanları, yemyeşil kırları ve şırıl şırıl akan dereleri ile bu ülke adeta cennetten bir köşeymiş. Kuşlar ötmüyor adeta şarkılar söylüyormuş. Sokaklar çocuk sesleri ile yankılanıyor, yaşlılar hürmet görüyormuş. Konu komşu birbirinden desteğini eksik etmiyor, herkes mutlu mesut yaşayıp gidiyormuş. Ülkede bir tane bile kırık kalp, dertli kimse yokmuş. Tüm sorunlar el birliği ile çözüme kavuşuyormuş.

Herbiri birbirinden güzel geçen günler birbirini kovalar iken birgün ülkenin üstünde kara bulutlar dolaşmaya, Dallarda meyveler çürümeye, fırınlarda ateşler sönmeye başlamış. Bolluk günleri yavaş yavaş geride kalmış.
Önce kuşlar susmuş sonra çocuklar. Gülen yüzler birbir solmuş, tüm evlere hüzün çökmüş. Kimse ne olduğunu anlayamamış. Sokaklardan el ayak çekilmiş, Kapılar kapanmış, ülke derin bir sessizliğe gömülmüş.

Oysaki sebebi çok basitmiş. Uzun zamandır kimsenin uğramadığı, halini hatırını sormadığı Fatma Nine çok hastaymış. Çektiği acılar ve yalnızlığı tüm ülkeyi kaplamış. Ama kimse bu durumun farkında değilmiş. Hasta olmadığı zamanlarda sık sık şekerlemeler verdiği, masallar anlattığı küçük Ali hariç.
Annesinin son kalan tahıllar ile yaptığı ekmek somunundan büyük bir parça koparmış, cebinde bulduğu küçük bir şeker ile Fatma Nine’ nin evinin yolunu tutmuş. Küçük Ali’ nin getirdiği ekmek ve şekerlemeyi yiyen Fatma Nine’ nin yüzü aydınlanmış, eline koluna can gelmiş. Bu ziyaret kırılan kalbine ilaç gibi gelmiş.
Ali’ nin annesi ve babası da Ali’ yi takip etmiş. Onlar da Fatma Nine’ yi ziyaret edip halini hatırını sormuşlar.

Birden kara bulutlar dağılmaya, güneş yeniden parlamaya başlamış. Önce çocuklar uzatmış kafalarını pencerelerden sonra büyükler. Ülke yeniden eski huzurlu mutlu günlerine dönmüş. o günden sonra Fatma Nine’ nin de geleni gideni eksik olmamış.

Gökten üç elma düşmüş birisi bu masalı yazanın, birisi bu masalı okuyanların birisi de bu masalı dinleyenlerin başına! “