ஒரு தாயின் ஏக்கம்
மகனே வெகுதூரம் சென்றுவிட்டா ய்..
என்னை மிகவும் வருத்தி அங்கேயே நின்றுவிட்டா ய்..
கனத்த இதயமும் கண்ணீரும்,
மனத்தில் ஆசையுடன், உன்னை காண விரும்புகிறேன்.
என் ஏக்கம் நாளுக்கு நாள் வளர்கிறது..
என் இதயம் வலியால் தளர்கிறது..
ஒருவரையொருவர் முகம் பார்த்து பல மாதங்கள் ஆகிறது..
உன் உள்ளம் போலவே என் உள்ளமும் சாகிறது.
நான் உங்கள் குரலைக் கேட்டு பல நாளாகிறது.
ஒரு முறை அம்மானு கூப்பிடு...
தொலைபேசியில் அல்ல... நேரில்.
நீ தொலைவில் இருக்கிறாய்!
நீ வேண்டாம்!
உன் தொலைபேசி வேண்டாம்!
உன் புன்னகை, உன் சிரிப்பு, உன் விளையாட்டை அனுப்புவிடு.
என் நாட்கள் தனிமையானவை...
என் இரவுகள் மிகவும் இருண்டவை...
நீ என் கைகளுக்குள், இதயத்திற்குள் கிடந்ததை என்னால் மறக்க முடியாது...
நீ திரும்பும் வரை என்னால் காத்திருக்க முடியாது....
மூச்சு இருக்கும் வரை உன் நினைவு இருக்கும்....
எப்போதும் உன்னுடன் நான் நான் இருப்பேன்!
Thank you, friend!
I'm @steem.history, who is steem witness.
Thank you for witnessvoting for me.
please click it!
(Go to https://steemit.com/~witnesses and type fbslo at the bottom of the page)
The weight is reduced because of the lack of Voting Power. If you vote for me as a witness, you can get my little vote.
மிக அருமையான கவிதை