House of Secrets: The Burari Deaths (2021) | 5% For SL-Charity

House of Secrets: The Burari Deaths කියන්නෙ එපිසෝඩ්ස් 3 ක පොඩි documentary series එකක්. Series එක පොඩි වුණාට ඒකෙන් ඉගෙන ගන්න ඉතිරි වෙන දේ හරිම විශාලයි. වැදගත්ම දේ මේක සත්‍ය සිදුවීමක්. මට මේක කොතනින්ද ලියන්න පටන් ගන්න ඕන කියලා තේරෙන්නෙ නෑ. ඒ තරමටම ඒක මට disturbing!

එකම වහලක් යට ජීවත් වුණ, එකම පවුලේ සාමාජිකයින් 11 ක්, පරම්පරා 3ක්, එකම දවසේ ගෙල වැලලා ගෙන මිය යනවා. ඒ 2018 ජුනි 30 වෙනිදා. මේක මුළු මහත් රටක් කම්පා කළ අදහාගත නොහැකි සිද්ධියක් වුණා.

Chundawat පවුල ජීවත් වුණේ දිල්ලි නගරයේ බුරාරි වල. මේක joint family එකක්. ඉන්දියාවේ සාමාන්‍යයෙන් එහෙමනේ පවුල් ජීවත් වෙන්නෙ. පවුලේ සාමාජිකයින් 11 ක් හිටියා. ඒ කියන්නේ පරම්පරා 3 ක් මේ ගෙදර ජීවත් වුණා. වයස අවුරුදු 80 ක මව, දියණිය සහ පුතුන් දෙදෙනා, ඔවුන්ගේ බිරින්දෑවරුන් දෙදෙනා සහ දරුවන්. හොඳට ඉගෙන ගෙන හොඳ රැකියා වල නිරත වුණ සාමාජිකයනුත් මේ අතර හිටියා.

නෑදෑයෝ අසල්වැසියන් කියන විදියට මේ පවුල බොහොම සාමකාමීව තමන්ගේ පාඩුවේ ජීවත් වුණ පවුලක්. අසල්වාසීන් අතරත් හොඳ හිත මිත්‍රත්වයකින් හිටපු පවුලක්. ඉතින්, හැමෝටම තිබුණ ප්‍රශ්නය තමයි මේ තරම් හොඳ පවුලක් කොහොම ද මේ වගේ දෙයක් කරගත්තෙ කියන එක. ඒක කාටවත් විශ්වාස කරන්න බැරි දෙයක් වුණා.

අසල්වාසීන් කියන විදියට මේ ගෙදර සාමාජිකයින් හැමෝම වැඩ කරේ ලලිත් කියන විදියටලු. ලලිත් කියන්නෙ බාල පුතා. වැඩිමහල් පුතෙක් ඉන්න පවුලක පාලනය බාල පුතාට ඕන විදියට සිද්ධ වෙන එක ටිකක් අසාමාන්‍ය වුණත් ලලිත් කියන්නෙ ස්වාභාවයෙන්ම පරිණත මනුස්සයෙක් නිසා හිතමිත්‍රයින් කියන්නේ ඒක පුදුමයට කරුණක් වුණේ නෑ කියලා. ඒ නිසා ගෙදර හැම තීරණයක්ම අරගත්තෙ ලලිත්. ඒ කියන්නේ ගෙදර ප්‍රධාන චරිතය ලලිත්. ගෙදර හැමෝම වෙනුවෙන් හොඳම දේ තීරණය කරපු ඔහු දවසක තමන්ගේ මරණයත් තීරණය කරාවි කියලා පවුලේ අනිත් අය කවදාවත් හිතුවේ නැතිව ඇති.

2018 ජුනි 30 ඔවුන්ගේ අවසන් රාත්‍රිය. ඇත්තටම කිව්වොත් අවසන් චාරිත්‍රය! පවුලේ හැමෝම එදා එකඟ වෙලා හිටියා ඒ චාරිත්‍රය ඉටු කරන්න. පහුවදා උදේ වෙනකොට, පවුලේ දහ දෙනෙක් ලොකු නුග ගහක වැල් පහළට එල්ලෙන විදියට සිවිලමක ගෙල වැලලාගෙන සිටියා. පවුලේ වැඩිමහල්ම සාමාජිකාව වුණ අම්මත් කාමරයේ මිය ගොස් සිටියා. අන්තිමට ඉතුරු වුණ ප්‍රශ්නය, මේ එකොළොස් දෙනාගේ මරණය මිනීමැරුමක්ද නැත්නම් සියදිවි නසා ගැනීමක් ද? කියන එක.

වුණේ මොකක්ද කියලා දැනගෙන හිටියේ ඒ එකොළොස් දෙනා විතරයි. මේ සිද්ධියෙන් පස්සෙ ගෙදර ඉතුරු වෙලා හිටියේ එකකෙනයි. ඒ කෙනාටවත් කතා කරන්න පුළුවන් වුණා නම් අපිට දැන ගන්න තිබුණා ඒ පවුල ඇතුළේ තිබුණ රහස මොකක්ද කියලා. ඒ, ගෙදර සුරතලේට ඇති කරපු බල්ලා. කොහොම හරි විශාල අභිරහසක් ඉතුරු වුණා. වුණේ මොකක්ද කියලා කියන්න ඒක දැකපු කවුරුත් නොහිටි නිසා, සිද්ධ වෙන්න ඇත්තෙ මේකයි කියලා සිදුවීම පෙළගස්වන්න විතරයි පොලීසියට පුළුවන්කම තිබුණේ. ඉතින් එහෙම සිද්ධියක් ගොඩනගන්න පොලීසියට පුළුවන් වුණා. ඒ, මනෝවිද්‍යාත්මක පර්යේෂණ වල උදව්වෙන්!

මම මේ ලිව්වෙ සිද්ධියේ මතුපිට කරුණු ටිකක් විතරයි. තව විස්තර ලිව්වොත් මේ ලිපිය තවත් දිග වෙනවා. විශ්වාසය හා මුලාව අතර තියෙන්නේ ඉතාම තුනී රේඛාවක්. මේ දෙක අතර වෙනස හඳුනගන්න අසමත් වුනොත් ඒකෙන් භයානක ප්‍රතිඵල ඇති වෙන්න පුළුවන්. මේ පවුලෙත් හොඳට ඉගෙනගෙන රැකියා කරන බුද්ධිමත් ඒ වගේම තරුණ අය හිටියත් අන්ධ විශ්වාස ගැන ප්‍රශ්න කරන්න කවුරුත් ඉඳලා නෑ. තව ගොඩක් දේවල් මේ කතාවෙන් අපිට පෙන්නලා දෙනවා. මේ සිද්ධියේ ගැඹුරටම ගිහින් ඒකෙන් සමාජෙට පැහැදිලි පණිවිඩයක් දෙන්න මේකේ නිර්මාණකරුවන් සමත් වෙලා තියෙනවා. Documentary එකක් බලන එක මට නම් කම්මැලියි. ඒත් මේක මට බලන්න හිතුනේ මම මේ සිද්ධිය කළින් අහල තිබුණ නිසා ඇති වුණ කුතුහලයට. අන්ධ විශ්වාස නිසාත්, වෛද්‍ය විද්‍යාව ගැන තිබුණ අනවබෝධය නිසාත් හොඳට හිටපු පවුලක ඉරණම මේ විදියට තීරණය වුණා.