රැයක දැනුන සුවඳක්

සෑහෙන්න දවසකින් මොනවත් ලියන්න බැරිවුනා.රැකියාවෙ ප්‍රශ්න තමයි ඒකට වැඩිපුරම බලපෑවෙ.හරියටම කිව්වොත් මාත් එක්ක වැඩ කරපු කෙනෙක් පහුගිය දවස්වල වෙනත් තැනකට ගියා .ආයෙත් අලුත් කෙනෙක් ගන්නකම් එයාගෙ වැඩත් කරන්න වුනේ මට.ගෙදරට වෙලා වැඩ කලාට කිසිම නිදහසක් තිබුනෙ නෑ.අඩුම ගානෙ වෙනද විදියට කවියක් ලියන්නවත් බැරිවුනා.
පහුගිය දවසක රෑ වෙලා මිදුලට බැහැලා ඉන්න වෙලාවක මගේ ගෙදර තියෙන සේපාලිකා ගහේ මල් වලින් හරි අපූරු සුවඳක් දැනුනා .මම කොහොමටත් ඒ සුවඳට හරිම කැමතියි.ඒක විඳගෙන ඉන්න වෙලාවෙ මට නිකමට හිතුනෙ සේපාලිකා පිපෙන්නෙ රෑට විතරයි නේද කියලා. ඒ විදියට ඒ ගැන හිත හිතා ඉන්න වෙලාවෙ වෙනදා වගේම ලියවිච්ච අදහස තමයි මේ.

වසන්තය ආවත් නැතත්
සේපාලිකා මල් සුවද විහිදයි නම් ..
දිගන්තෙම හැඩ කලත් මොකටද
පිපෙන්නේ මහ රෑට විතරක් නම් ....

නෙතින් නෙත දල්වලා බැලුවද
මුවින් එක මදහසක් නොනැගේ නම් ..
බලන් හිද කප්පරක් කුමටද
සිතින් නුඹ මා දුරස් කොට ඇතිනම් ....

වසන්තය ආවත් නැතත් ....

දිනෙන් දින රිද්දලා ගැඹුරට
හදින් එන රිදුමටම ලෙන්ගතු නම් ....
තවත් මන් මග බලන් ඉන්නද
සදාතනිකව උරුම කඳුලම නම් ....
හිනැහුනේ නුඹ මගේ කඳුලින් නම්

වසන්තය ආවත් නැතත් ......

මේ කතාව සමහර විට ඔබේ කතාව නොවෙන්න පුලුවන් ..ඒත් මට හිතෙන්නෙ මේ වගේ කතාවක් ගොඩාක් දෙනෙකුට තියෙන්න පුලුවන් කියලා ..