යාල | 5% to SL Charity

වෙලාව රෑ 10:30 විතර. ලෙෂිකාගෙන් කෝල් එකක්. ෆෝන් එක බැලුවම WhatsApp Group Call එකක්. මිස්ඩ් කෝල් ගොඩයි. මං හිටියෙ මැච් එක බල බල. මේක වුණේ 18 රෑ. පහු වෙනිදා ලෙෂිකලගෙ ගෙදර එන්නලු. එයා ඉන්නෙ වීරකැටියෙ. දකුණු පළාතෙම නිසා යන එක නම් අවුලක් නෑ. ඒත් ඉතින් ඒ රෑ කිව්වම පහුවෙනිදා උදේ යන්නේ කොහොමද! මේක weekend එකේ යන්න ප්ලෑන් කරල යන්න අතෑරල දාපු ගමනක්. ඒ වෙලාවෙ අම්මා යන්න අවසර දීලත් තිබුණේ.

පහු වෙනිදට වැඩ ගොඩකුත් දාගෙන හිටියෙ. අයේ ඉතින් අම්මගෙන් අහුවම බරබරේ දාල පස්සෙ කැමති වුණා. අනිද්දා ලොකු අම්මගෙ පුතාගෙ අලුත් ගෙට ගෙවදීමේ උත්සවේ යෙදිල තිබුණ නිසා තමයි වැඩ වැඩි වුණේ. එන්නම් කියල කැමති වුණාට මං හිටියෙ යනව ද නැද්ද හිත හිත. උදේ 7ට මෙහෙන් පිටත් වෙන්න කතා වුනත් @supunchandra එද්දි 8යි. මෙහෙන් යන්න හිටියෙ දෙන්නයි. දෙන්නෙක් වීරකැටිය පැත්තේ. අනිත් එක්කෙනා පැල්වත්තෙ ඉඳන් එහෙටම ආවා. ඔක්කොම පස් දෙනයි.

මුලින් ගියේ පූජිතලගෙ ගෙදර. පපී පරක්කු නිසා අපි ගියා නාන තැනක් බලන්න. සුපිරි ප්ලේස් එකක් කියල කවදාවත් ගිහින් නැති තැනක් තමයි හොයන් ගියේ. හරිම විනෝදයි. නම කියල ඇහුවම කවුරුත් දන්නෙ නෑ එහෙම තැනක්. 🤣 නාන තැන් ගාණක් පහු කරගෙන ගොඩක් දුර ගියා. දහ දෙනෙක්ගෙන් විතර පාර අහුවා. අන්තිමට කොහොම හරි අදාල තැනට එන්න පුළුවන් වුණා. පපීත් මගදි සෙට් වුණා. තැන නම් ලස්සනයි. වතුර නම් ගොඩක් තිබුණේ නෑ. ලෙෂිකා හිටියෙ නැති නිසා මං නෑවෙ නෑ.

මේ තුන් දෙනා වතුරෙන් එළියට ගන්න ලේසි වුණේ නෑ. ලෙෂිකා කෝල් කරල බනිනව එන්න කියල. කොහොම හරි ආයෙ පූජිතලගෙ ගෙදර ගිහින් දවල්ට කාල, ලෙෂිකව ගන්න ගියා. යාලෙ යන ප්ලෑන් එකක් තිබ්බෙ නැති වුණාට @supunchandra ට කොටියෙක් බලන්න ඕන වුණා. ඉතින් අපිට යන්න වුණා. පූජිතලගෙ ගෙදර ඉන්න ගමන් සෆාරි ජීප් එකක් බුක් කරගත්තා. ඉතින් ඒකට වෙලාව පරක්කු වෙන නිසා හරිම ත්‍රාසජනක ගමනක් තමයි එතනට යනකන් ගියේ.

ජීප් එකට නැග්ගට පස්සෙ යාල පිවිසුමට යනකන් දුර ඉක්මනට යන්න පුළුවන් වුණා. එතනින් ටිකට් අරං ඇතුළු වෙද්දි සුපුන් කියනවා " කැම් එකේ චිප් එක වැඩ කරන්නෙ නෑ" කියල. එතනින් චිප් එකක් ගන්න බැලුවත් වැඩේ හරි ගියේ නෑ. වෙලාවට පපීගෙ ෆෝන් එකේ චිප් එකක් තිබ්බා. ඒක එළියට ගන්න වෙනම ගේමක් දෙන්න වුණා. අන්තිමට ලෙෂිකගෙ කරාබුව දාල තමයි චිප් එක ගත්තේ. අන්තිමට ඒක කැම් එකට දැම්මම වැඩ කරා.

ඔන්න අපි වැඩියෙන්ම ගියේ අර කොටියව බලන්නනෙ. සුපුන් නම් එයාලගෙ නමුත් දන්නවා. ජූලියස්! ඒ වගේ තමයි මට මතක. එයාව හොය හොය තමයි අපි ගියේ. අන්තිමට ඔන්න එයා ඉන්නව කියල ජීප් ඔක්කොම එක තැනක නවත්තන් හිටියා. ඈත ගලක් උඩ තමයි එයා හිටියෙ. ඒ කොටියෙක් කියල කිව්වෙ නැත්නම් අපිට නම් පේන්නෙ නෑ ඉතින්. කොහොම හරි වැඩේ කෙරුණනේ.

ඊට අමතරව කිඹුල්ලු, උකුස්සො වර්ග, අලි, ගෝන්නු, කුරුල්ලො ජාති, මුවෝ සහ වල් ඌරො නම් ගොඩක් හිටියා. අපි පස් දෙනෙක් විතරක් නිසා ජීප් එකෙත් ගොඩක් ඉඩ තිබුණා. එළියට එනකොට නම් උඩ යට මාරු වෙලා වගේ. කැලේ හදපු පාරවල්නෙ. තාර පාරෙ යනව වගේ නෑ. අපි එළියට එද්දි හවස 6 වගේ වුණා. එන්ට්‍රන්ස් එක ළඟදි ෆොටෝ එකක් ගන්නත් අමතක කරේ නෑ. මග ටිකත් ජීප් එකේම ආපු නිසා අලි ගැන බය නැතුව ආවා.

ඇවිල්ල අපි ආවෙ ලෙෂිකලගෙ ගෙදරට. එහෙන් රෑ කෑම කාල පිරිමි ළමයි ටික පූජිතලගෙ ගෙදර ගියා. මං ලෙෂිකලගෙ ගෙදර නැවතුනා. උදේ ඒ තුන් දෙනා ගෙන්න ගන්න හරිම අමාරු වුණා. හතට එනව කියපු අය එද්දි නවය පහු. මට එදා වැඩ ගොඩක් තිබුණා කරන්න. ඉතින් හරි අමාරුවෙන් තමයි එන්න පිටත් වෙන්න කැමති කර ගත්තේ. මෙහෙට එන්න හිටියෙ අපි දෙන්නෙක් විතරයි. අනිත් අය ආව විදියටම පිටත් වුණා.

ආපු වෙලාවෙ ඉඳන් දවස් දෙකක් යනකන් වැඩවලින් නම් අඩුවක් තිබුණේ නෑ. ගෙවල සුද්ධ කරන්න. කෑම හදන්න. වැඩවලින් නම් අඩුවක් වුණේ නෑ. ඒත් කියන්නම ඕන. අවුරුදු 1 1/2 කට පස්සෙ ඒ ගිය ගමන යන්නම ඕන ගමනක්. 💖