මේ පීඩනයනම් දැන් මට හොඳටම ඇති!

හැම දවසක්ම කොච්චර බලාපොරොත්තුවෙන් ආරම්භ කරත් දවස ගත වීගෙන යද්දි අන්තිමේදි ඉතුරු වෙන්නෙ තරහක් හා වේදනාවක්. වෙනද සැනසිල්ලෙ ආරම්භ වෙච්ච දවස දැන් පටන් ගන්නෙ හිතේ බරක් පුරවගෙන. මුලින්ම කරන්නෙ අද current එක කපන schedule එක බලන එක. ඊට පස්සෙ ඉක්මනට phone එක charge කරගන්නව.

වෙනද උදේට ටිකක් සැනසිල්ලෙ කුරුල්ලො දිහා බල බල රස තේකක් බොන්න වෙලාව ගත්තත් අද නීරස 'කිරි තේ' කෝප්පයක් බොනගමන් වැඩ කරන්න පටන් ගන්නව හවස 6 වෙද්දි. මොකද දවල් current එක ගියාම දවසෙ වැඩ ටික cover කරගන්න බැරි වෙනව. ඉතින් ඒ අතරින් පතර කොහොම හරි ගේ මිදුලත් අතු ගාල නාල කාල ඔක්කොම කරගන්නව. 8 ට current ගියොත් උදේ 9 වෙනකම් lap එක hibernate කරල තියනව. මොකද පොඩ්ඩක් හරි බැටරි තියාගන්න ඕන නිසා. වාසනාවට මගේ බැටරිය පැය 4-5ක් පවත්ව ගන්න පුලුවන් hard use කරත්. ඒත් internet ? මම කරන හැම වැඩේම වගේ අන්තර්ජාලයට සම්බන්ධ වෙලා තමයි කරන්න වෙන්නෙ. ගොඩක් වෙලාවට current යනව එක්කම අන්තර්ජාල සම්බන්ධතාවත් බිඳ වැටෙනව. අනිත් වෙලාවට mobile hotspot එකක් තමයි පාවිච්චි කරන්නෙ.

පලවෙනිද දාපු 199 data card එක 5 වෙනිද වෙද්දි ඉවරයි. ඒක අසාමාන්‍ය නෑ එක අතකට. Phone එකට පින් සිද්ද වෙන්න පැය 4ක් වගේ cover කරගන්න පුලුවන්. ඒත් signal drop නිතර වෙන නිසා සමහර දාට මේ විදියට වැඩ කරන්න වෙනව.

මට ඉවසන්නම බැරි කාරණේ තමයි console build, deployments fail වෙන එක. ගොඩක් වෙලාවට පිට servers වලට connect වෙලා command line එකෙන් වැඩ කරන්න සිද්ධ වෙනව. ඉතින් connection එක තප්පරේකට drop වුණත් සම්පූර්ණයෙන් terminal එක disconnect වෙලා කර කර හිටි deployment එකත් terminate වෙනව. ඉතින් පොඩි වැඩක් කරගන්න සමහර දාට ලොකූ වෙලාවක් retry කරන්න වෙනව. වෙනදට 5,6 වෙද්දි off වෙන්න තියන එක 9,10 වෙනකම් වැඩ කරන්න වෙනව. රෑට ආයෙ current යනක. හැමදාම බත් කන්නෙ කලුවරේ. Production Support වැටුනාම key board එක විතරක් යාන්තමට පේන ගානට torch එකක් පත්තු කරන් ඒව කරල දෙනක. ඒකත් විනාඩි 10 වැඩේට පැය බාගයක් විතර ගන්නව. ඉතින් client support delay වෙනව. Client ගෙ පැත්තෙ IT support දෙන අය අපි වැඩේ කරනකම් off වෙන්න බැරුව ඉන්නව. මේක එකම රවුමක්.

කොච්චර පඩි වැඩි වුනත් කලින් හිටි තැනමයි. යෝගට් එකක් කිරි පැකට් එකක් ආසාවට කෑව අතීතෙ මතක් වෙනව. චොකොලට් බිස්කට් ගිනි ගනන්. එහෙන් අම්ම ලිපේ දැලිකනව. තාත්ත අතේ සතේ නැතුව තැවෙනව.

මේ රටේ මිනිස්සු තෙමි තෙමි නොකා නොබී ගුටි කකා පාරෙ අරගල කරනව මූලික අයිතීන් වෙනුවෙන්.එහෙව් රටක පාර්ලිමේන්තුවෙ IMF විවාදෙ කරන්න ආපු ගොන් හරක් මැති ඇමතිවරු එක එක්කෙනාට දීපු ආරක්ශාව ගැන පුහු තර්ක කර කර කාලෙ කනව. මෙ තරම් තුච්ච මිනිස්සු තමයි පාර්ලිමේන්තුවෙ ඉන්නෙ. හැම දාම එක එක්කෙනාට බෝල පාස් කර කර රටේ ප්‍රශ්න යට දානව.

මේ පීඩනයනම් දැන් මට හොඳටම ඇති!