පෙති නොහැළුණු වයසක මල්

මේ photos ටික අරන් දින කිහිපයක් වුණත් කියන්න තරම් කතාවක් නැති නිසා share කරන්න වුණේ නෑ. අදත් කියන්න තරම් දෙයක් නැති වුනත් කවද හරි දවසක බලල සතුටු වෙන්න පුළුවන් නිසා මේකත් ලියලම තියන්න ඕන කියල හිතුන. මේ මල් ගහ මගේ නෙවෙයි. අම්ම තමයි කඩෙන් ගෙනත් හිටෙව්වෙ. අද වෙනකම් කඩෙන් ගෙනත් හිටවපු පැල වලින් ටිකක් හරි සාර්ථක වුණේ කිහිපයයි. එකෙනුත් කහපාටට මල් පිපෙන මේ පැලේ හරිම ලස්සනයි.

මේ මල් පොකුර මැද තියන වියලුන මල නොතිබෙන්න මේ මල් පොකුරත් සාමාන්‍ය එකක්ම වෙයි. මම photos ගන්න හේතුවත් හොඳටම වේලිලා ගියත් පොඩ්ඩක් වත් පෙති නොසැලුණ මේ මලම තමයි.

අපේ හිත්වල එක එක හැඟීම් තියනවනේ. ඉතින් දෙයක් දිහා බලද්දී ඒ දේ අපට පේන ආකාරයට අපේ හිත ඇතුලේ ඒ මොහොතෙ පවතින හැඟීම් බලපාව. අපි දුකක හිටියොත් ඕනෑම දෙයක් පෙන්නේ negative විදියට. සතුටෙන් ඉන්න වෙලාවක නම් වේදනාකාරී දෙයක් වුණත් පේන්නේ බලාපොරොත්තුවක් ඇති දෙයක් විදියට.

ඉතින් මට මුලින්ම මේ මල දැනුනෙ තරුණ මල් ගොඩක් එක්ක හරි හරියට ඉන්න තරඟ කරන වයසක මලක් වගේ. යන්න කාලෙ හරි වුනත් තාම අල්ලාගෙන කාගෙන ඉන්න දේශපාලකයෙක් වගෙත් පෙනුන. නොගැලපෙන තැනකට තමන් ගලපගන්න යන කෙනෙක් වගෙත්. ඒ කොහොම වුනත් ඒ පාට, ඒ හැඩේ හරිම සියුම් විදියට තාමත් ඉතුරුවෙලා තිබ්බ.

විරහාවකින් වගේ හිටිය නම් මේ මල දිහා බලන් අඩන්නත් තිබුණ. මේ කතාව ලියද්දියි මතක් වුණේ මේ සින්දුව,

"අවාසනාවට රෝස මලත් පරවෙයි
කඩා වැටෙන්නට උණු කඳුළක් වැලපෙයි
දරා ගන්න බැරි තරමට ආදරෙයි
ඔයා රත්තරන් වරදක් කළා නොවේ

ලියා හසුන්පත් තැන තැන හංගාපු
ගලා බොඳව යයි ඒ ඇස් දෙකෙන් තෙමූ
වලාකුලට රෑ සඳ නෑවිත් ඉඳපු
එකම දවස අද විතරද මගෙ දෙවිඳු

පතා නොසිටියත් සැප සම්පත් ඉසුරූ
මහා යදම් බැඳ සිතුවිලි සිර කරපු
මගේ නැගණියක් ලෙසින් සිතා මතූ
අවසර දෙන්නම් අපි හිත හඳාගමු"

මේ සිංදුවේ සංව්දී පදමාලාව ත් එක්ක ඒ හැඟීමත් මේ මලත් එකතු වුනානම් ටිකක් අඩන්නත් තිබුණ :)

මම මේ photos ටික ගත්තෙ සතියකට වගේ කලින්. අද වෙද්දි නම් එයාගේ පෙති හැලිල ගිහින්. දැන් ඒ තැන ඉන්නෙ අලුත් මලක්. අලුත් වයසක මලක්. :)