This Girl is 26 Now!| 5% to SL-Charity

මේ අවුරුදු විසි හය ගෙවිලා ගිය ඉක්මන ගැන පුදුමත් හිතෙනවා. සමහර දේවල් වලින් ලොකු වුණාට සමහර දේවල් තාමත් එහෙමමයි. බර්ත්ඩේ එකට කලින් දවසෙ ඇත්තටම මට සාංකාවක් වගේ දෙයක් ආවා. වෙනදට නම් එදාට අපි පහුවෙනිදා උදේ දානෙට ලේස්ති වෙනවා. ඒත් මේ පාර ඒ මොකුත් නෑ. මම ගෙදරත් නෙමෙයි. නංගියි මායි දෙන්නම ගෙදර නැති නිසයි, නැන්දත් ලෙඩ වෙලා හොස්පිට්ල් එකේ නිසයි තාත්තා කලින්ම ගිහින් දානෙට ඕනෙ සල්ලි දීලා ආව කියලා කිව්වා ඒ වැඩිහිටි නිවාසෙට.

ඉතින් ඔක්තෝබර් දොළොස් වෙනිදා ඒ කියන්නෙ මගෙ උපන්දිනේ දවසෙ උදේ බෝඩිමේ යාලුවෝ ටික එක්ක එකතු වෙලා කේක් එකක් කැපුවා. මං නිදාගෙන ඉඳලා නැගිටලා කේක් කැපුව නිසා ෆොටෝස් මොකුත් නෑ ඒකෙ. ඒත් ඒක හරිම ලස්සන මතකයක්. ඉතින් අද කාලෙදි හැමෝටම ලැබෙනවා වගේ ස්ටේටස් එකකින් කමෙන්ට් එකකින් ලැබෙන උපන්දින සුබ පැතුම් ගොඩාක් ලැබුණා. මගෙ ළඟින්ම ඉන්න අයටත් හැපි බර්ත්ඩේ ප්‍රසාදි කියන්න අමතක වෙන එකෙන් කියන්නෙ නෑ එයාලට මාව අමතකයි කියලවත් මට ආදරේ නෑ කියලවත්. අපි ඔක්කොම දැන් ඉන්නෙ එක එක විදියෙ පීඩාවල් වල.

එදත් ක්ලිනිකල් ඩේ එකක්. අපි හිටියෙ අංගොඩ මානසික සෞඛ්‍ය විද්‍යාතනයේ. ඇත්තටම මං එදා දවසම හිටියෙ අසනීප ගතියෙන්. මේ දවස් හොඳටම වහින දවස්නෙ. ඉතින් ඔන්න ඔහොම වැස්සෙ තෙමීගෙන බෝඩිමට ගොඩ වෙනකොට ගෙදර නංගි ඔලුවෙන් දෙයක් පෙන්නුවා. අනේ! චූටි බලු පැංචෙක් පැත්තක ගුලි වෙලා හිටියා. මං දුවලා ගිහින් එයාව වඩාගත්තා. ඇත්තටම මං අන්තිමටම බලු පැංචෙක් වඩාගත්තෙ කවදද කියලා වත් මතක තිබුණෙ නෑ එයාව වඩාගන්න කලින්.

එක්කෙනෙක් හැරුණම ඔක්කෝටම බලු පැංචා ආව එක ගැන පුදුමාකාර එක්සයිට්මන් එකක් තිබුණෙ. පොඩි බබෙක් වගේමයි. ඉතින් අන්තිමේ මම හිතාගත්තා ඒක මගෙ උපන්දින තෑගි වලින් එකක් කියලා. ඊට වඩා හොඳ උපන්දින තෑග්ගක් තියෙන්න පුලුවන්ද ඇත්තටම?? එදා තවත් තෑග්ගක් ලැබුණා. ඒකත් මාරම විදියෙ සතුටු හිතුණ තෑග්ගක්. මං හිතන්නෙ මං ඒ දවස එනකම් බලාගෙන හිටියත් එක්ක!

ඔන්න ඔහොමයි හරියටම විසි හයක් වුණ දවස ගෙවිලා යන්න ගියේ. ඉතින් දැන් මට විසි හයටත් වඩා වැඩී!