The most touching university song ever!| 5% to SL-Charity

නව යෞවන වයසෙ ඉඳලා අපේ හිත් ඇතුළෙ පැළ කරන සරසවි හීනය කොයිතරම් සුන්දර එකක්ද කියලා අපි හැමෝම දන්නවා. ඒක වෙනමම ෆැන්ටසියක්. මේක කියවන ගොඩාක් අය ඒ හීනෙ ඇතුළෙ ජීවත් වුණ අය සහ වෙමින් ඉන්න අය කියලත් දන්නවා. ෆැන්ටසිය සහ යතාර්තය අතර ලොකු දුරක් තිබුණත් සරසවිය කියන්නෙ මට තාමත් හවසට පේන අහස වගේ සුන්දරව, සුමුදුවට දැනෙන දේකට.

University Of Ruhuna

හන්තානට පායන සඳ , සන්තාන සුසුම් දවටා , සමනල වැව පුරවන්නට වගේ ලස්සන ගීත තමයි ලංකාවෙ කොල්ලො කෙල්ලොන්ගෙ ෆැන්ටසිය ගොඩාක් පාට කරන්න ඇත්තෙ කියලා මට හිතෙනවා. කොළඹටත් ගීතයක් තියෙනවා. මෑත කාලීනව නිර්මාණය වුණ ගීතත් ගොඩාක් තියෙනවා. ගොඩාක් වෙලාවට ඒවයෙ තියෙන්නෙ විරහව තමයි. විරහව විඳින කෙනාට ඒක දුකක් වුණාට අනෙක් මිනිස්සුන්ට ඒකෙ තියෙන සෞන්දර්යාත්මක පැත්ත අල්ලගෙන විඳින්න තහනමක් නෑනෙ. අනෙක් අතට අපි වැඩිපුරම විඳින්නෙ, විඳලා තියෙන්නෙ තව කාගෙ හරි විරහවක්ම තමයි!

ඉතින් මේ ළඟදි රුහුණ කැම්පස් එකේ ආදර කතාවක් නිලාර් එන් කාසිම් මහත්තයගෙ ලස්සන වචන වලින්, මහින්ද බණ්ඩාර මහත්මයගෙ ලස්සන මෙලඩියකට, කසුන් කල්හාර ගෙ මායාකාර හඬින් ඇහෙනකොට ඒ ආදරවන්තයට කොච්චර විතර ලොකු පරිමාවක් තියෙන හිතක් තියෙනවද කියලා මට හිතුණා.

ඒ වචන ටික, ඒ අදහස හරිම ලස්සනයි. හීනි රිදුමක් එක්ක අපි ඉගෙන ගන්න ආදරේ පාඩම ඊටත් වඩා ලස්සනයි! ඉතින් මට අනුව නම් මේක තමයි මට දැනුණ ලස්සනම සරසවි තේමා වුණ විරහ ගීතය.