ගෝල් ෆේස් වල ගෙවුණ දුකම හවස |5% to SL Charity

අද උදේ නැගිට්ටෙ පාන්දර හතරට. විශේශ වැඩක් නැත්නම් කොහොමවත් ඒ වෙලාව මම නැගිටින වෙලාවක් නෙමෙයි. ඇත්තටම හිතලා නැගිට්ටා නෙමෙයි මාව ඇහැරුණා. "ඊයෙ රෑ බස් එකක් ගිනි තියලලු"! ඒක තමයි මට නැගිටින්න වුණ හේතුව. ඒ වෙලාවෙ අවදියෙන් හිටිය කාමර සඟයෙක් ඒක කියනකොට එලාම් එක කන ළඟ වදින එක වත් ඇහෙන් නැති මාව ඇහැරුණා.

ඊට පස්සෙ මට නින්ද ගියේ නෑ. ඇත්තටම දැන් අපි එහෙම සුවෙන් නිදාගන්නෙ කොහොමද? අපි ඔක්කොම ඉන්නෙ දුකෙන් කේන්තියෙන් බයෙන් අසහනෙන්!

ජීවත් වෙන්න මේ තරම් අරගලයක් කරන්න වුණ රටක, රටේ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත වලට කිසිම වටිනකමක් දෙන් නැති රටක, රටේ මිනිස්සු අන්ත අසරණ වෙලා දුක් විඳිනකොට ඒ මිනිස්සුන්ගෙන් හොරකම් කරපු සල්ලි වලින් පාලකයො සුවෙන් නිදාගන්න රටක, ඒ අසාධාරණයට එරෙහි වුණාම මෙහෙම කරන්න තරම් පහත් පාලකයෝ ඉන්න රටක අපිට පුලුවන්ද සැනසීමෙ නිදාගන්න?

ඊයෙ රෑ පාරට බැස්ස මිනිස්සුන්ට වෙලා තිබුණ දේ දැක්කා නම් අපි හැමෝටම ඒ පීඩනේ වැඩියෙන් දැනෙනවා. දැන් බස් එකකට නැග්ගත්, පාරෙ ඇවිදන් ගියත් අපේ ජීවන තත්වෙ කොතනද තියෙන්නෙ කියලා හිතෙනවා. ඒ ගැන අද දවසෙ ලැබුණ හොඳම උදාහරණෙ මම කියන්නම්.

මං ඉගෙන ගන්නෙ කොළඹ ජාතික රෝහලේ හෘද රෝග අංශයට මෙහා පැත්තෙ තියෙන බිල්ඩින් එකේ. අපේ බිල්ඩින් එකයි ඔය අංශයයි වෙන් වෙන තාප්පයක් තියෙනවා. අපි අද පොඩි වැඩකට එතනට යනකොට තාප්පෙට එහා පැත්තෙ කෙනෙක් නානවා. තාප්පෙ පහළ තියෙන හිලෙන් එයාගෙ කකුල් දෙක පේනවා. අපි සද්ද නොකර එතනින් ආවා. ඇත්තටම එතන තිබිලා තියෙන්නෙ බාත් රූම් එකක්. තාප්පෙට ශීට් එකක් දාලා අටවපු, අපිරිසිදු බාත් රූම් එකක්.

ඒ ලංකාවෙ තියෙන ලොකුම රෝහලේ හෘද රෝග අංශය. අද එතන නෑවෙ රෝහලේ සුලු සේවකයෙක් වෙන්න පුලුවන්. ඒත් එයා නාන් ඕනෙ එහෙමද?

මේ පීඩනේ හැමෝටම අමාරුයි. මටත් අමාරුයි. ඒ හින්දා ඒකෙන් ටික වෙලාවකට හරි ඈත් වෙලා ඉන්න හිතන් ගෝල් ෆේස් එකට ගිහින් ටිකක් වෙලා ඉන්න හිතුවා. අච්චර ලස්සන අහස දිහා බලාගෙනත් මට වැඩියෙන් හිතුණෙ ඒක! ආයෙ දුවගෙන ඇවිත් බෝඩිමට එන්න බස් එකකට නැග්ගම ආයෙත් ඒ දුක! බය! කේන්තිය!

මං දන්න දේශපාලනයක් නැති වුණත් මේ ජරා දේශපාලනෙට අපි විරුද්ධයි කියලා පාලකයොන්ට කියන්න බය නැතිව එළියට බැස්ස මිනිස්සුන්ට වීරයො කියලා නමක් දෙන්න මට පුලුවන්. අඩු තරමෙ අපිට පුලුවන් හිටගෙන හරි ඉන්න අපි මේක තවදුරටත් ඕනෙ නෑ කියන්න. මං හිතන්නෙ දැන් රටේ මිනිස්සු ගොඩාක් හිතන්නෙ එහෙමයි!

මමත් එහෙමයි! ඒ මට වීරයෙක් වෙන්න ඕනෙ හින්දා නෙමෙයි! අපි රෑට කාලා නිදාගත්තට අද වෙනකොට රෑට කන් නැතිව නිදාගන්න වෙන මිනිස්සුයි මෙහෙම වුණේ ඇයි කියලා දන් නැතිව දුක් විඳින පුංචි බබාලවයි මට මතක් වෙන හින්දා!