නත්තල ඔවුන්ටය!
ඊයෙ මම දැක්කා නත්තල් තෑගි ගැන ලස්සනම ලස්සන සටහනක්. පුංචි බබාලගෙ කොට්ටෙ යටින් තෑග්ගක් තියලා දන්නෙ නෑ නත්තල් සීයා ඇවිත් යන්න ඇති කියන බොරුව පුංචි බබාලට උදේට කියන්න කියන එක. ඒක දැක්කම මට පුංචි කාලෙ මතක් වුණා. මං තුන වසරෙ ඉන්නකොට එක නත්තල් කාලෙක පන්තියට ආව ඉංග්‍රීසි ටීචර් ඔය කතාවම අපිට කිව්වා. එයාගෙ පුංචි දුවලා දෙන්නගෙ කොට්ටෙ ළඟ ලස්සන තෑගි තියලා එයාලට උදේට අර බොරුව කියන බව එයා කිව්වා. ඒක එක අතකින් ලස්සන පණිවිඩයක්. අනෙක් අතට ඒ වගෙම ලස්සන නත්තල් සිහින තිබුණ පොඩිත්තෙකුගෙ අහිංසක හීනය බිඳලා දෑමක්. කොහොම වුණත් දැන් ඒ අතීතය ගෙවිලා ඉවරයි.
ඒත් මං තාමත් ආසයි ඒ නත්තල් හීනෙට. මට නොලැබුණ නත්තල් සීයගෙ තෑගි මේ ලොකෙ අනෙක් පොඩිත්තන්නට ලැබෙනවට. අලුත් අවුරුද්ද, නත්තල අයිති ලොකු මිනිස්සුන්ට නෙමෙයි පුංචි අයට කියලයි මට හිතෙන්නෙ. ඒ අයගෙ ප්‍රීතිමත් හිනාව වගේ ලස්සන දෙයක් මේ ලෝකෙ තව කොහෙද තියෙන්නෙ? ගාසාව තියෙන්නෙ කොයි හරියෙද කියල වත් හොයලා නැති වුණාට ගාසාවෙ පුංචි හදවත් බයෙන් ගැහෙනකොට, අම්මලා තාත්තලා නැතිව අනාථ වෙලා කියල දකිනකොට ලෝකෙට මොන නත්තල් ද කියලා හිතෙන්නෙ ඒකයි. බලන්න මේ පින්තූරය මොන වගේ කතාවක් කියනවද කියලා.
අපේ මානසික සායන වලදි මුණ ගැහෙන වැඩිහිටියන්ගෙන් එයාලගෙ පොඩි කාලෙ ගැන ඇහුවම බහුතරයකගෙ උත්තර වලට හරිම දුක හිතෙනවා. ඒ බොහොමයක් කතා වල ළමයෙක් විදියට එයාලට හිමිවෙන්න තිබුණ ලස්සන ළමා කාලය ආදරය අහිමි වීම, ගෘහස්ථ ප්‍රචණ්ඩත්වය, කායික මානසික හිංසනය, අවධානය, ඇහුම් කන් නොදීම වගේ නරක දේවල් වලින් හැඩි වෙලා තියෙනවා. තුවාල සුවපත් වෙන්න පුලුවන්. නමුත් ඒ trauma එක, තුවාල කැළැල් කිසිදිනක සුවපත් නොවි තියෙන්න පුලුවන්. ඒකයි කියන්නෙ පුංචි හදවත් තලන්න එපා පාරන්න එපා කියලා. ඒ අපේ ම බබාල වුණත්, අල්ලපු ගෙදර දරුවා වුණත්, කාගෙ කවුරු වුණත්.
අපි පොඩිත්තන්ට හොඳ ලෝකයක් හදමු. හිංසනයෙන් තොර යහපත් ලෝකයක්. ඔය ලෝකෙ හදන්න එක දවසින් බැරි වුණත් අපේ වචන වලින් කරුණාවෙන් ආදරයෙන් අපි එයාල එක්ක ඉන්න බව කියන්න ඕනෙ.
හැම පොඩිත්තෙකුගෙම නත්තල් සිහින ඉටුවන සුබ නත්තලක් වේවා!