ගුරුවරු නැත්නම් කොහොම වෙයිද?
ඉතින් හැමෝම පරිස්සමෙන් ඇති කියලා හිතනවා. අද ලියන්න යන්නේ යන්නේ ටිකක් වෙනස් දවසින් දවස මට ලියන්න පරක්කු වුනු මාතෘකාවක් ගැන. මේක ගැන ලියන්න හොඳ ෆ්‍රී වෙලාවක් එනකන් තමයි මං හිටියේ. ඉතිං ඊයෙ ගෙදර එන්න පුළුවන් වුණ නිසා නිදහසේ අද මේක ගැන ලිව්වනම් හොඳයි කියල හිතුන. ගොඩක් වෙලාවට අපිට ගෙදර තමයි අපිට තියන නිදහස්ම සුන්දරම තැන.අපි කොච්චර තැන්වල ට්‍රිප් යන්න ට්‍රයි කරත් ගොඩක් වෙලාවට අපිට නිදහස සතුට තියෙන්නේ අපේ ගෙදර.ඒත් හැමෝටම ඒ වගේද? ඇත්තටම එහෙම නැහැ.අවාසනාවට උනත් සමහර මිනිස්සු ඉන්නවා ඔවුන්ට ගෙදර තමයි තියෙන එපාම කරපු තැන.ඉතින් මේ කියන දේවල් කොහොමද අද මාතෘකාවට අදාල වෙන්නේ. හරි මං පැහැදිලි කරන්නම්.අපි පාසල් යන කාලේ පාසල් ගියේ ගොඩක් අකමැත්තෙන්, නිවාඩුවක් හම්බෙන්නෙ කවද්ද, නිවාඩු කාලේ එන්නේ කවද්ද කියලා මග බල බල තමයි අපි හිටියේ.මෙහෙමයි ඉතින් සෙල්ලම් කරන්න ආසාවෙන් ගියපු දවසුත් තිබුණා.ඒත් ඒ කාලෙ හරි ආසයි බොරුවට ලෙඩක් අරගෙන ගෙදර නවතින්න. ගොඩක් වෙලාවට මට ඔබට එහෙම වුණාට එහෙම නැති ළමයිනුත් ඒ කාලේ පාසල් ආවා.ඔවුන්ට ඕන වුනේ පුළුවන් තරම් ගෙදරින් ඈත් වෙලා ඉන්න.ඔවුන්ට නිදහස සතුට ගොඩක් වෙලාට තිබුණෙ පාසලේ.ඉතින් සමහර ළමයින්ට නොදැනිම එයාලගේ දෙමව්පියන් ගුරුවරු වුන වෙලාවලුත් තිබුන.
ගුරුවරු වැඩි දියුණු කළේ අපේ ඉගෙනීම විතරක් නෙවෙයි.සමාජයට ගියාම හැසිරෙන ඕන විදිය , ආශ්‍රය කරන්න ඕන පුද්ගලයින් ගැන , කොහොමද රටට බරක් නොවී ඉන්නේ කියලා මනා අවබෝධයක් ලබා දුන්නේ ඔවුන්. ඉතිං ජීවිතේ සම්පූර්ණයෙන්ම කඩා වැටිලා හිටපු ළමයින්ගෙ මුළු අනාගතයම සාර්ථක කර ගැනීමට උදව් කරපු ගුරුවරු ගැන අපිට අනන්තවත් අහන්න දකින්න ලැබිලා තියෙනවා.දුප්පත් ,පෝසත් කුල ,මල භේද වලින් තොරව ඔවුන් ඉගැන්නුවෙ හැමෝටම ඔවුන් සාර්ථක කරන්න උත්සාහ කළේ හැමෝගෙම ජීවිත. එක එක ප්‍රශ්න නිසා කාලකණ්ණි වෙන්න ගිය ළමා ජීවිත හරි ට්‍රැක් එකට ගත්තෙ කිසිදු අය කිරීමකින් තොරවයි.
ඉතිං මං ඔය උඩින්ම දාල තියන තියන පින්තූරයත් ඒකට අදාල ම දෙයක්.මේ ළමා සංගීතඥයා හඬා වැටෙන ඡායාරූපය මෑත ඉතිහාසයේ වඩාත්ම සංවේදී ඡායාරූපවලින් එකක් ලෙස වර්ගීකරණය කර ඇත. මෙම ඡායාරූපය ගනු ලැබුවේ, 12 හැවිරිදි බ්‍රසීලියානු පිරිමි ළමයෙකු වූ ඩියාගෝ ෆ්‍රාසෝ ටර්කාටෝ ව, ඔහු ජීවත් වූ දරිද්‍රතාවයේ සහ අපරාධමය පරිසරයෙන් ඔහුව මුදාගත් ඔහුගේ ගුරුවරයාගේ අවමංගල්‍ය උත්සවයේදී වයලීනය වාදනය කරද්දීය.ඉතින් මේ චායාරූපය , මනුෂ්‍යත්වය,ගුරුවෘත්තිය හා සමාජ අසාධාරණත්වය පිළිබඳ ප්‍රබල සංකේතයකි.
ඉතින් කිසිදා ඔබගේ ගුරුවරු අමතක නොකරන්න...❤