මානසිකව බිදුනු දරුවන්

_source
ඉතින් යාළුවනේ මම අද ලියන්න යන්නේ මට යාළුවෙක් එවපු ටිකක් ආන්දෝලනාත්මක Article එකක් පාදක කරගෙනයි.මම ඒක යටින් දාන්නම් ඊට කලින් මගේ මතය කියලා ඉන්නම්.ඔයාලට හමුවෙලා තියෙනවද මානසිකව බිඳුණු දරුවන්??මට පෞද්ගලිකව හමුවෙලා තියෙනවා.මම කියන්නේ නෑ ගොඩක් කියලා ඒත් මට සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් හමුවෙලා තියෙනවා, මම කතා කරලා තියෙනවා.ඉතින් ඇත්තටම ඒ තත්ත්වය පොඩි කාලෙම මිදිලා යනවද? ඒ දරුවන් ගොඩක් වෙලාවට මානසික වැටිලා ඉන්නේ ලොකු ලොකු හේතු නිසා නෙවෙයි.එක්කෝ සහෝදරය හෝ සහෝදරිය එක්කෝ අම්මා තාත්තා වෙන්න පුළුවන් නැත්නම් නෑදෑයන් වෙන්න පුළුවන් ඒ අය පාදක කරගත් අමිහිරි සිද්ධීන් හරි අත්දැකීම් හරි හේතු කරගෙන තමයි ඒ ළමයි මානසිකව වැටිලා ඉන්නේ.ඉතින් ගොඩක් වෙලාවට දෙමව්පියන් වැඩිහිටියන් හිතනවා, මේක ලොකු දෙයක් නෙවෙයි මෙයා ටික ටික ලොකු වෙද්දි ඕක හරියයි කියලා.ඇත්තටම එහෙම වෙනවද?? නෑ ඇත්තටම එහෙම වෙන්නේ නෑ, මොකද මගේ යාලුවෝ ඉන්නවා පොඩි කාලේ උණු මේ වගේ සිද්ධි නිසා තවමත් ඒ අමිහිරි අත්දැකීම් නිසා මානසිකව පසුබෑමකට ලක්වෙලා ඉන්න.ඉතින් ඇත්තටම වැඩිහිටියන් හිතනවනම් ඒක එහෙම ලොකු දෙයක් නෙමේ එච්චර හිතන්න ඕන නෑ කියලා ඇත්තටම ඒක ලොකු වැරැද්දක්.ගමයින්ට පොඩි කාලේ උගන්වන්න ඕන ලබා දෙන්න ඕන ආදරය සහ යහපත් ආකල්ප විතරයි.මොකද ඔවුන්ට ඒ ලැබෙන අමිහිරි අත්දැකීම ජීවිතය ඉදිරියට යද්දි නැති වෙන්නේ නැහැ ඒක තව තව වැඩි වෙනවා මිසක්.ඉතින් මට හිතුනා වැඩිහිටියා මේක අනිවාර්යයෙන්ම දැන ගත යුත්තක් කියලා.කියවලා බලන්න මේ article එකත් ඒකට කොච්චර දුරට ගැලපෙනවද කියල.

"බණ කියද්දි දරුවන්ට සලකන හැටිත් කියන්න.හැමෝම කියන්නෙ දෙමාපියන්ට සලකන හැටි විතරයි.."

මේක මම fb page එකක දැක්ක status එකක්. බැලූ බැල්මට විහිලුවක් වගේ පෙනුනත් මේකේ තේරුම සෑහෙන්න ගැඹුරුයි.