Gözəlliyi yaradanlar

Çay kənarında bir yaşlı adam yaşayırdı. Hər gün evində olan iki vedrəsi ilə o çaydan su gəririrdi. Vedrələrdən biri təzə, su keçirməyən, sağlam idi. O biri köhnəlmiş, dibi deşilmiş vedrə idi. Adam su gətirərkən sağlam vedrədəki su damcısına qədər gəlib evə çatırdı. O biri vedrənin dibində azca su qalırdı evə çatanda. İllər beləcə keçirdi. Sınıq vedrə sahibindən çox utanırdı. Bir gün sahibinə deyir ki, niyə məni tullamırsan. Axı sənə doğru düzgün xidmət edə bilmirəm. Sahibi vedrəni götürüb çaya doğru gedir. Yol boyu həmişə sınıq vedrənin olduğu tərəfdə yol kənarında güllər, çiçəklər açmışdı. Salamat vedrənin gəldiyi tərəf bomboz idi. Sahibi vedrəyə deyir ki, görürsənmi, düzdü, mənə xidmət eləmirsən. Amma bu gözəlliyi sən yaratmısan. Sənin suyun bu çiçəklərə məlhəm olub.

İnsanlar da belədi. Bəzən ecazkar bir gülüşün arxasında bir dərin yara gizlənər. Bəzən başqalarını xoşbəxt etmək üçün çabalayan birisi çox şeylərindən vaz keçər. O fədakarları sevin. Ön yarğılı olmayın.
Oxuduğunuz üçün təşəkkürlər