Dostoyevski deyir ki..

Dostoyevski deyir ki, bu dünyada ən çətin şey insanın özünə sadiq qalmasıdır. Baxaq görək o özün içində nələr var bəs ? O özə insanın prinsipləri, qərarlı şəkildə "yox"ları , mübarizəsi, dostluğu, sevgisi, yaradılmışa olana mərhəməti və ən ali duyğuları aiddir. Hansı ki, sənin başına ən dəhşətli şeylər gəlmiş ola bilər, dünyanın ən bədbəxt insanı sən olmuş ola bilərsən öz nəzərində, amma yolundan dönmürsən. Bu mənasız mübarizə ya da dayanıqlılıq halı deyil. İnsanın əməlləri ilə ruhunu öz gözündə pillə - pillə ucaltdığı mən'inə hörmətidir.

Yolu nə üçün qət etdiyini unutmamasıdır. Nəticəni xəyal edib, ayağına batan tikanları əllərini parçalasa belə yerli dibli çıxarıb bir kənara tullamasıdır. Hər zaman boş-boş çərənləyən, özündə sənin və başqalarının adına danışma haqqını görən, durmadan yolunu kəsən, zəhmətinə maneə olmaq istəyən yaradılış adına utanclar olacaq. Önəmli olan sənsən. Bütün təsirlərə, səslərə, davranışlara qulağını, gözünü, qəlbini bağlayıb, özünə bələd olan, onu tanıyan sən.