ย้อนความหลังไปกับบทเพลง "ล่องแม่ปิง"

เนื้อเพลง ล่องแม่ปิง (วังบัวบาน)
ศิลปิน : จรัญมโนเพชร และ สุนทรี เวชานนท์

                "ดอกบัวบานนั้นบานอยู่บนยอดดอย ดอกเอื้องสามปอย บ่เกยเบ่งบานบนลานพื้นดิน"
                     "ไม้ใหญ่ไพร สูงนกยูงมาอยู่กิน เสียงซึงสะล้อ จ้อยซอเสียงพิณ"
                 "กู้กับแดนดิน ของเวียงเจียงใหม่ สาวเจ้าควรภูมิใจ บ่ลืมว่าเฮาลูกแม่ระมิงค์"
                  "คนงามงามต้องงามคู่ความเด่นดี ต้องฮักศักดิ์ศรีของกุลสตรีแม่ญ่าแม่ญิง"
                       "เยือกเย็นสดใส เหมือนน้ำแม่ปิง มั่นคงจริงใจฮักใครฮักจริง"
                "สาวเอยสาวเวียงพิงค์ สาวเครือฟ้าเคยซมซาน อีกแม่สาวบัวบาน นั่นคือนิทานสอนใจ"

ช่วงวันว่างๆ และไม่รู้จะไปที่ไหน เบนนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ที่บ้าน ค้นหาเพลงเก่าๆ ฟังไปเรื่อยๆ และอยู่ดีดีบทเพลงนี้ ก็มาสะกิดต่อมดนตรีในหัวใจของเบนตั้งแต่ครั้งแรก ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน เสียงเพลงนี้ดังแว่วมาในวิทยุเก่าๆ เครื่องนึง เหมือนมีมนเสน่ห์บางอย่างทำให้เบนเปิดเพลงนี้ฟังจนจบ ใจความในเพลงทำให้เบนนึกถึงเชียงใหม่ เมื่อหลายสิบปีที่แล้ว ที่ยังสงบผู้คนที่ใจเย็น บ้านเรือนไม้เก่าๆ และการจารจรที่ยังไม่วุ่นวายเหมือนุทุกวันนี้

บทเพลงนี้ให้บรรยากาศที่เป็นธรรมชาติ ราวกับมีดนตรีเล่นอยู่ใกล้ๆ กับคนฟังเสียงร้องอันไพเราะ อ่อนโยน และแฝงความห่วงใยราวกับแต่งขึ้นเพื่อนให้สาวลูกแม่ระมิงค์ (สาวเชียงใหม่) ได้รับรู้ ให้ผู้หญิงได้รู้จักรักษาคุณค่าตนเอง ภูมิใจและรักในศักดิ์ศรีของตนเอง เนื้อเพลงทำให้คนฟังรู้สึกชื่นชมและเชิดชูในความของสาวเหนือ ว่าเป็นความรักที่มีจิตใจมั่นคง บริสุทธิ์ รักใครและรักจริง เป็นการเปรียบเทียบและให้ความหมายที่ดีมากๆ เพลงหนึ่ง

ขอขอบคุณภาพและข้อมูลจาก : Google
ขอบคุณที่เข้ามารับชมและติดตามค่ะ
Thank for visiting my post.