Brezilya İmparatorluğu'nun Yükselişi
Başlık, çok milliyetçi bir Brezilyalı'nın söyleyeceği şeye benziyor ve Brezilya'nın şu anda çok iyi vaziyette olmadığı gerçeğini haklı gösteriyor. Ben Brezilyalıyım ve ülkem ile ilgili endişeleniyorum, belki biraz milliyetçiyim fakat Brezilya bir imparatorluktu ve kelimenin tam manasıyla demek istiyorsun (kendin gör). Peki, imparatorluk çağının onbirinci saatinde dünyanın dördüncü en kuvvetli donanması olan, dünyanın dördüncü en büyük ekonomisi, dünyanın en güçlü 4. donanmasına sahip olduk. Söylemesi zor ve bu yazının emeli bu değil. Söyleyeceğim şey, en görkemli merhalemizin şaşırtıcı ve büyüleyici tarihlerinden bazıları. Beni bu yolculukta izle.
Brezilya İmparatorluğu'nun başlangıcından söz etmeden önce, önce tüm komşuları bir cumhuriyet olduğunda Brezilya'nın nasıl bir monarşi haline geldiğini anlamamız gerekir.
Her şey, 29 Kasım'da Portekiz Krallık Ailesi'nin Brezilya'ya gelmesiyle başladı, 1807, Napolyon'un silahlı gücünün işgali yüzünden Portekiz'den kaçtı (sömürgecilerimizden) (bu hikaye bu yazının emeli değil. ). Portekiz Mahkemesi 8 Mart 1808’de Rio de Janeiro’ya geldi.
1815'te Napolyon döneminin bitmesinden sonra dahi, Krallık Mahkemesi 1821 seneye kadar burada kaldı, zira Kral Dom João VI bu tropik bölgeyi sevdi. Ancak 1820'de Portekiz'de kendisine baskı yapan Liberal Devrim hasebiyle geri dönmek zorunda kaldı. Ancak erkek çocuğunun burada Taç Prens Pedro de Alcântara'yı uyarmasına müsaade etti: “Pedro, şayet Brezilya Portekiz'den ayrılmak istiyorsa, sizler için olursanız, bana bu serüvencilerden daha çok saygı duyacaksınız.”
Portekizlilerin, Krallık Prensi'nin en büyük sömürgesinde kalmasını sevmediğini söylememe gerek yok. Böylelikle geri dönüşü için baskı yapmaya devam ettiler. Ancak 9 Ocak 1822'de, ayrılmaması için yalvaran 8,000 imza içeren bir arzuhalden sonra, “Nation'ın herkesten iyiliği ve genel mutluluğu için olduğu için, istekliyim. İnsanlara kaldığımı söyle. ”“ Kalıyorum ”Günü olarak bilinir.
Önümüzdeki birkaç ay süresince Pedro, Portekiz'le birleşik bir birliktelik sürdürmeye çalıştı, ancak son kırılma yaklaşıyordu. Prens, Nisan ayında Minas Gerais'e, Ağustos ayında ise São Paulo'ya gitti. Her iki Brezilya eyaletinde de sıcak bir şekilde karşılandı ve ziyaretler onun yetkisini güçlendirdi. São Paulo'dan dönerken, 7 Eylül'de gönderilen, Cortes'in (veya Kurucu Meclisin) Brezilya'da öz-yönetişimi kabul etmeyeceği ve buyruklarına uymayan herkesi cezalandıracağı istikametinde haberler aldı. Karar için isteyen mektupların okunmasından daha fazla vakit gerektirmedi. Pedro körfezindeki kısraklarını kurdu ve etrafının önünde ve Haysiyet Muhafızları şunları söyledi: “Arkadaşlar, Portekizli Cortes köleleştirmek ve bize zulmetmek istedi. Bugün bakımından tahvillerimiz bitti. Kanımla, haysiyetimle, Tanrımla, Brezilya'nın bağımsızlığını getireceğine yemin ederim. Brezilyalılar, bugünkü izlememizin “Bağımsızlık veya Ölüm!” Olmasına destur verin. Bu olay “Ipiranga'nın Cry” olarak anımsanır.