Mısır’ın Feminist Bilinci

Mısır’ın feminist şuurunun tarihi, 19. asrın son çeyreğinde sosyal ve siyasi abuhavayla beraber gelişir. Netice olarak, bu şuur, artan emperyalizmin yanı sıra, bilhassa emperyalizme karşı direnç olarak da gelişti. Millet, İngiliz işgalini tenkit etmek için birleşti ve kökten feminist hareketin gelişmeye başladığı sınıfların ve cinsiyetlerin birleşmesiyle. Bu dönemde Mısır, toplumsal cinsiyet eşitliğine ve kadınların kurtuluşuna odaklanan bir hayli sosyal ve siyasi grubu doğurdu. Bu hareketler, Arap dünyasındaki en daha önceki ve önde gelen feminist hareketlerden bazıları olarak kabul edildi. Bunların hepsi, feminist tarih süresince yeterince kabul edilmemiş birkaç Mısırlı feminist devrimciye teşekkür ediyor.

Hoda Shaarawi, yazar ve akademik Nabawiyya Musa'nın yanı sıra, 1923 (EFU) isimli Mısır Feminist Birliği'nin kurucu ortaklarından biri olan milliyetçi ve lider bir Mısırlı öncüydü. Shaarawi ve Musa, emparyalist İngiliz güçlerine karşı yıllarca süren aktivizmleri ve kadın haklarının müdafaa edicilikleri neticesinde Mısır feminizminin anneleri olarak etiketlendiler. EFU eğitim, sosyal refah ve Mısırlı erkekler ile kadınlar arasındaki eşitliği içerecek şekilde değişen özel yasalara odaklandı.

“[EFU], Mısır'ın fakirlik, fuhuş, okuma yazma bilmeme ve kötü sıhhat şartları gibi sosyal meselelerini, belirli bir sosyoekonomik yapının neticesi olarak değil, devletin insanlarına karşı sorumluluklarındaki ihmali sebebiyle gördü. . Hareket, devletin ulusun ahlakını ve bu arada refahını savunma sorumluluğuna sahip olduğuna inanıyordu. ”

Shaarawi, 1919 Kadınları, tamamiyle kadınlardan oluşan en büyük İngiliz karşıtı gösteriyi tertip etmeye yardım ettiği İngiliz işgaline karşı Protesto'da aktif olarak bulundu. “İngiliz otoritesinin dağılma buyruklarına ters olarak, kadınlar sıcak güneşin altında üç saat süresince durdu”. Shaarawi, 1923'te Roma'daki beynelmilel bir Feminist Konferansında ortaklarıyla beraber Mısır'ı, Graz, Paris, Amsterdam, Berlin, Marsilya, İstanbul, Brüksel, Budapeşte, Kopenhag, Interlaken ve Cenevre'deki diğer bir hayli kurultay ile beraber tanınmış kişi olarak temsil etti. Can verene kadar Birliğe öncülük etmeye devam etti ve hala gelecek nesiller için bir direniş örneği olarak kurtuluş hareketinin temellerini oluşturduğunu kabul ediyor.