တစ္ခ်ိန္ကသူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႔

ဒီပုံေလးကိုျမင္ေတာ့က်ြန္ေတာ္တို႔ကေလးဘဝကပုံရိပ္ေလးေတြကိုေျပးျမင္မိတယ္ဗ်ာ။က်ြန္ေတာ္တို႔ရြာမွာစာသင္ေက်ာင္းေတာ့ရွိပါတယ္မူလတန္းအဆင့္ေက်ာင္းေလးပါ။မူလတန္းအဆင့္ေက်ာ္လြန္လို႔အလယ္တန္းအဆင့္ေရာက္လာရင္ေတာ့ရြာနဲ႔တစ္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ႔အျခားရြာတစ္ရြာကိုသြားေရာက္ျပီးေက်ာင္းတက္ရတာပါ။အဲဒီရြာမွာေတာ့အလယ္တန္းအဆင့္ထိတက္လို႔ရတဲ႔အဆင့္ျမင့္ေက်ာင္းေတြရွိေနလို႔ပါ။ယခုဆိုရင္အထက္တန္းအဆင့္ပါတိုးခ်ဲ႕ဖြင့္လစ္ထားတယ္သိရလို႔အရမ္းဝမ္းသာမိပါတယ္။က်ြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ေက်ာင္းသားဘဝမွာဆိုင္ကယ္ဆိုတာေဝးလို႔စက္ဘီးေတာင္မစီးႏူိင္ျကပါ။ရြာကေနေက်ာင္းကိုေျခက်င္သြားေတာ့ေက်းလက္ေတာလမ္းေတြဆိုေတာ့ဖုန္တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႔ႏြားအုပ္ေမာင္းလာသလိုဘဲအဖြဲ႔လိုက္လူေတြအမ်ားျကီးဆိုေတာ့ေပ်ာ္စရာျကီးပါ။အခုလိုလက္ပံပြင့္ခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုရင္ရြာကိုအရမ္းသတိရမိတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လက္ပံပြင့္ေကာက္လက္ပံပင္ေအာက္မွာေဆာ့ကစားေပ်ာ္ပါးရင္းေက်ာင္းအတူသြားခဲ႔ျကတဲ႔ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးလဲခုခ်ိန္ဆိုက်ြန္ေတာ့လိုဘဲငယ္ဘဝကိုျပန္လည္လြမ္းဆြတ္တမ္းတသတိရေနျကလိမ္႔မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ေခါင္းေလာင္းသံတညံညံေပး...တဲ႔ ရြာေက်ာင္းကိုေျပးျမင္မိတယ္ သတိရေနတယ္သူငယ္ခ်င္းေရ တို႔မ်ားငယ္ငယ္တုန္းကအဲဒီသီခ်င္းေလးလိုပါဘဲေနာက္ဆုံးေတာ့အသီးတစ္ရာအညွာတစ္ခုပါဘဲဗ်ာ အစဥ္ေလးစားလ်ွက္.......

                       Z..K..L..ေရႊလည္
                       Fb photo credit
                       HFS: @yemon