3 χρόνια μαζί

Μύρισε Χριστούγεννα ξανά. Το κέντρο της πόλης ποζάρει σαν ένα ακριβοπληρωμένο μοντέλο της πασαρέλας στους φωτογραφικούς φακούς τοπικών κατοίκων ή τουριστών. Τα παιδιά παίζουν ανέμελα στις πιλωτες των σπιτιών τους. Όσα είναι ακόμη μικρά, γιατί τα υπόλοιπα τρέχουν να προλάβουν τα τελευταία μαθήματα της κατεύθυνσης τους στο φροντιστήριο. Βλέπεις φωνάζουν οι γονείς. Να προλάβεις να γίνεις σπουδαίος και τρανός. Καλύτερος από το διπλανό σου και τον παραδιπλανο σου κι όχι για να τον βοηθήσεις απαραίτητα, αλλά για να βγάλεις περισσότερα λεφτά και να ζήσεις πιο άνετος. Εξάλλου, εσένα ποιος στα χάρισε; Κι εκεί ξεκινάει το λάθος που χάνουμε το νόημα της προσφοράς, της στήριξης, της αγάπης, της αλληλεγγύης και του μέλλοντος το δικό μας μα περισσότερο του παιδιού μας... των παιδιών μας.Το αύριο της πνοής και της ελπίδας πως το σκαρτο θα λήξει σε μας. Αχ αγάπη μου...

Έφτασε η στιγμή που θα στολίσουμε κι εμείς το δέντρο μας. Ολολευκο σαν τς σοκάκια της Φλώρινας, γεμάτο πολύχρωμες μπαλιτσες σαν τα συναισθήματα της καθημερινότητας μας, γεμάτο λαμπάκια σαν τις λύσεις στα προβλήματα μας.

Πριν τρια χρόνια τέτοια εποχή τέτοια μέρα τυπωσαμε την πρώτη σελίδα της κοινής μας πορείας στο βιβλίο της ζωής μας. Θυμασαι; Η πορεία αυτή δεν ηταν στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά παρότι περπατήσαμε επάνω σε καρφιά, παρότι φάγαμε πισώπλατα τις μαχαιριές, παρότι ήθελε τρελή υπομονή κι επιμονή, η ατμόσφαιρα μας ήταν μονίμως λουλουδάτη. Κανείς μας δεν υποσχέθηκε τίποτα τρελό, φαντασμαγορικό, κοσμοϊστορικο. Το περιτύλιγμα δε μαρτυρά το δώρο και πρέπει να παραδεχτώ πως ήσουν απο τις καλύτερες εκπλήξεις. Σε αυτή τη ζωή λοιπον μωρο μου ευχομαι καθε μας ευχη για το κοντινο μελλον να πραγματοποιηθεί και να εχουμε υγεία κι χρονο να απολαύσουμε οτιδήποτε νεο ερχεται ή σκοπευει να μας επισκεφθεί! Εμας και φυσικά όλον τον κόσμο. Σ' ευχαριστώ για όλα, σ'αγαπώ για ακόμα περισσότερα.